روزها، هفته ها و سال ها می گذرد. فقط هر چند وقت یکبار می ایستید و به آنچه واقعاً در حال وقوع است فکر می کنید و آنچه می بینید می تواند بسیار ترسناک باشد.
بنابراین تعجبی ندارد که اکثر زوج ها می گویند که دوست دارند بیشتر با شریک زندگی خود رابطه جنسی داشته باشند. این فقط در مورد میل جنسی فردی نیست. در واقع، امروزه، به عنوان یک قانون کلی، افراد کمتر از آنچه که می خواهند رابطه جنسی دارند.
به همین دلیل، کارشناسان متعددی شروع به بررسی کرده اند که چه چیزی پشت این کاهش روابط جنسی در بین زوج ها وجود دارد.
در این درس دلایلی که در روند کاهش دفعات رابطه زناشویی نقش دارد بررسی و شناسایی می شود.
آمار می گوید: زوج ها کمتر رابطه جنسی دارند
امروزه برای بسیاری از مردم به ندرت زندگی از کار و کارهای روزمره جدا می شود. وقتی صحبت از سرگرمی می شود، امکانات بی پایان است، به خصوص آنلاین. پس در این سناریو چه چیزی برای روابط جنسی باقی می ماند؟
یک مطالعه انجام شده در ایالات متحده داده هایی را دریافت کرده است که تمایل به کاهش روابط جنسی بین زوج ها را نشان می دهد. محققان دریافتند که فراوانی رابطه جنسی در زوج ها به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
این مطالعه نشان داد که بزرگسالان در سال 2010 9 برابر کمتر از 20 سال پیش احتمال داشتن رابطه جنسی داشتند. این کاهش عمدتاً در زوج‌هایی است که زندگی پایداری دارند، بچه‌دار هستند و محتوای مستهجن مصرف نمی‌کنند.
بر اساس شواهد بین نسلی، 20 سال پیش رابطه جنسی به عنوان یک فعالیت روزانه در میان کارهای دیگر در نظر گرفته می شد. به عبارت دیگر، سکس راهی برای گذراندن زمان یا یک فعالیت سرگرم کننده بود. اما امروزه در روابط جنسی کیفیت بر کمیت ارجحیت دارد.
چرا فراوانی روابط جنسی بین زوجین کاهش یافته است؟
بعد از انجام این مطالعه چه اتفاقی افتاد؟ در واقع، ده سال پس از انتشار و در نظرسنجی 2020، اعداد از همین روند پیروی می کنند.
در زیر دلایلی را که محققان برای کاهش رابطه جنسی در زوج ها یافته اند آورده شده است:
1. رابطه جنسی به عنوان یک روال
30 سال پیش جامعه نه تنها از نظر فکری بلکه به عنوان یک سبک زندگی بسیار ساده تر از اکنون بود. انتخاب در مورد اوقات فراغت، سبک زندگی یا مسائل مربوط به کار نیز بسیار کمتر از امروز پیچیده بود. در واقع می توان گفت روابط جنسی زوجین نسبت به امروز رقبای کمتری داشته است.
این بدان معناست که 3 دهه پیش رابطه جنسی به عنوان فرصتی برای گذراندن اوقات خوش وزن بیشتری در زندگی زوج ها داشت. این ما را به عامل بعدی می رساند.
2. زندگی، خواب و آمادگی برای غذای فردا
امروز ساعات کاری بی پایان است. نه تنها بسیاری از مردم نیمی از روز خود را در محل کار می گذرانند، بلکه برخی نیز پس از ترک محل کار با تلفن همراه خود کار می کنند و مرز بین زندگی روزمره و کار و در نتیجه میل به رابطه را از بین می برند. تمایلات جنسی کاهش می یابد.
همچنین در دو سه سال اخیر، پس از اپیدمی کووید 19 و تبدیل کار به دورکاری، روز کاری به زندگی خصوصی نیز کشیده شده و افراد در همان فضای فیزیکی که در آن می خوابند، کار می کنند. این باعث جدایی عاطفی از محیط شخصی می شود که فکر کردن به رابطه جنسی را دشوار می کند.
3. فرسودگی و سرمایه داری
همه این موارد منجر به فرسودگی جسمی و روحی جمعیت و جامعه می شود. زنان و مراقبین کسانی هستند که از این کمبود مزمن انرژی بیشتر رنج می برند. در واقع، اگرچه روند کلی نشان می دهد که جوامع به سمت برابری حرکت می کنند، شکاف جنسیتی هنوز قابل توجه و چشمگیر است.
نظام «سرمایه داری» هر کسی را که «کار» را در اولویت قرار ندهد مجازات می‌کند، در حالی که زنانی که علاوه بر کار، مسئولیت نگهداری از کودکان و خانواده را نیز بر عهده دارند، فرسوده‌تر و رها شده‌اند.
4. اضطراب، افسردگی و مصرف مواد مخدر
سلامت روان یکی دیگر از مسائل مبرم در دنیای امروز است. اضطراب و افسردگی دو اختلال روانی هستند که بیشترین تأثیر را بر میل و رضایت جنسی دارند. بدیهی است که فردی که استرس روانی را تجربه می کند قادر به داشتن رابطه جنسی منظم نیست. علاوه بر این، داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد افسردگی نیز میل جنسی را کاهش می دهند.
5. تغییر دیدگاه جنسی: اولویت دادن به کیفیت بر کمیت
یکی دیگر از تفاوت های نسلی که در روابط جنسی رخ داده است، تغییر در نوع نگاه به رابطه جنسی است. نحوه تلقی ما از روابط جنسی بین زوجین به عنوان بخشی از زندگی عادی. این به فعالیتی تبدیل شده است که به اوقات فراغت و نشان دادن صمیمیت اختصاص دارد.
بنابراین، اگرچه رابطه جنسی همیشه برای لذت بردن بوده است، اما اکنون قوانین جدیدی در مورد نحوه انجام آن وجود دارد.
طرز فکر در مورد رابطه جنسی در نسل های اخیر دلیل دیگری است که باعث می شود زوج ها کمتر و کمتر رابطه جنسی داشته باشند: این باور که کیفیت بر کمیت ترجیح داده می شود.
امروزه، فعالیت جنسی اغلب در همه ابعاد مورد بررسی قرار می گیرد تا بهترین تجربه ممکن را ایجاد کند. به همین دلیل، اگر افراد زمان کافی برای انجام کامل این کار یا تضمین لازم برای جلب رضایت هر دو طرف را نداشته باشند، تمایلی به انجام آن ندارند و رابطه جنسی را به بعد موکول می کنند.
به عبارت دیگر، امروزه زوج ها بیشتر به کیفیت رابطه جنسی توجه دارند تا کمیت و دفعات آن.
سلامت جسمی و روانی به جنسیت بستگی دارد
در حالی که این دلیل آخر ممکن است بهانه خوبی برای رابطه جنسی کمتر باشد، اما همه موارد فوق به مشکلاتی در جامعه ما اشاره می کند که باید به آنها رسیدگی شود.
مثل همیشه، نتیجه یکسان است: به عنوان یک زن و شوهر، می توانید بدون رابطه جنسی زندگی کنید، اما بدون سلامتی زندگی خوبی نخواهید داشت – که بخشی از آن رابطه جنسی مکرر است.
یقینا وقتی کیفیت زندگی افراد تضمین شود، تعداد روابط جنسی در زوج ها نیز افزایش می یابد.