چند نکته در مورد فیلم هایی که از شریف بیرون آمده است

زاقانی شهردار تهران به دانشگاه شریف رفت و در جمع دانشجویان سخنرانی کرد و به سوالات آنها پاسخ داد.

اولین نکته درباره این حضور این است که چرا شهردار تهران باید به دانشگاه برود و چنین بحث هایی را با دانشجویان آغاز کند؟ آیا بهتر نیست شهردار به وظایف خود عمل کند و پایتخت را هر روز از آلودگی و ترافیک نجات دهد؟

نکته بعدی از صحبت های زاکانی در دانشگاه شریف این است که وی برای صحبت با دانشجویان نرفته است. یکی از ویژگی های شهردار تهران این است که می تواند خوب غیبت کند و به اصطلاح دانش آموزان را گمراه نمی کند. به خاطر همین ویژگی به دانشگاه رفت تا به اصطلاح با آنها صحبت کند.

فیلم هایی که از این مراسم بیرون آمدند به خوبی بیانگر این ویژگی رفتاری زاکانی هستند.

متأسفانه شهردار تهران به جای شنیدن سخنان دانشجویان و گفت و گو با آنان و شفاف سازی فضا، همچنان با طعنه با آنان صحبت می کرد. مدام تحقیر می کرد و تقریباً به دانشجویان منتقد می گفت که آنها چیزی نیستند.

این نوع حضور در دانشگاه فقط به عنوان احساس و البته خبر می تواند جذاب باشد، اما هیچ یک از دردهای جامعه را حل نمی کند. زاکانی دقیقا همان نقشی را بازی می کند که مجریان شبکه قه در قطر دارند.

او به عنوان هوادار فوتبال به دانشگاه شریف رفت و با دانشجویان شروع به معاشرت کرد. این در حالی است که دانشگاه امروز به افرادی نیاز دارد که بدون طعنه و هیجان با دانشجویان صحبت کنند، حتی اگر با بدترین الفاظ با آنها برخورد شود.

حالا که فضای گفت و گو در دانشگاه فراهم شده است، چرا باید به افرادی مانند Threats این فرصت داده شود؟ وضعیت امروز کشور حاصل تفکر افرادی چون زاکانی است. کسانی که دوست دارند خودشان سوار قطار قدرت شوند و دیگران از بیرون برایشان دست تکان دهند. البته دست دادن بهترین راه ممکن است!

اگر فکر می کنید زاکانی و رفیع پور می توانند وضعیت بغرنج امروز ایران را حل کنند، سخت در اشتباهید. آنها هرگز نقش خاموش کردن آتش را نداشتند و همیشه بنزینی بودند که آتش را بیشتر می سوزاند. معمولا این نوع زندگی در این نوع زندگی سیاسی است.

نمونه بارز این رفتار را می توان در یادداشت های این روزهای کیهان مشاهده کرد. این روزنامه به هر پیشنهاد منطقی می پرد و سعی می کند صدای بلند شده را در غنچه خفه کند.

در نهایت باز هم تکرار می‌کنم، گفت‌وگو به معنای کل کردن نیست و این روش راه به جایی نمی‌برد

دیدگاهتان را بنویسید