به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ نادری یکی از همسران اراکی که در رویدادهای سال های قبل از انقلاب حضور داشت در گفت و گو با خبرنگار دیار آفتاب ؛ با اشاره به فقر، بی عدالتی و نبود شرایط اولیه زندگی برای بسیاری از مردم گفت: در آن زمان چنین مشکلات و مشکلاتی در بین مردم وجود داشت. . آنقدر بزرگ بود که مردم نان هم نداشتند که شکمشان را پر کنند.
نادری افزود: با وجود اینکه بچه شهرستان بودم و نسبت به بسیاری از هم سن و سال هایم از وضعیت بهتری برخوردار بودم، اما تا سن 16 سالگی شرایط عادی زندگی حتی آب و برق نداشتیم و رژیم پهلوی مردم را از چنین ابتدایی محروم می کرد. امکانات تا جایی که مجبور شدیم از جو آب برای شستشو استفاده کنیم.
این بانوی اراکی که پس از ازدواج به تهران نقل مکان کرد، درباره جنایت رژیم پهلوی در حادثه 17 شهریور 57 می گوید: در این جنایت که مردم توسط پهلوی نیرومند تیرباران شدند، بسیاری از جوانان دست خود را به خون این مرد آغشته کردند. آنها این کار را کردند و به دیوارهای شهر زدند تا این جنایت هولناک را نشان دهند که من نیز شاهد آن بودم.
وی افزود: حتی مادری را به یاد دارم که با چشمان اشکبار جسد پسرش را در میان کشته شدگان جستجو کرد و به دلیل کثرت کشته ها نتوانست آن را پیدا کند.
نادری خاطرنشان کرد: بارها پیش آمده که در راهپیمایی ها شرکت کنم و صدای شلیک گلوله و حرکت تانک ها را در خیابان های شهر بشنوم اما هر بار با پنهان شدن از دست جلادان پهلوی توانستم جان سالم به در ببرم، بنابراین امروز راوی از این جنایات بادی نابخشودنی است.
انتهای پیام/