یکی از ابعاد ماجرای اخراج معلم قائم شهری، واکنش سریع و فوری به این حادثه است که به گفته مسئولان چندان خوشایند نبوده و «نفاق فرهنگی» تلقی می‌شود و به همین دلیل کمتر از 24 ساعت طول کشید. انتشار کلیپ معلم و آواز خواندن دانش آموزان تا اخراج معلم خیلی طول کشید. همانطور که در ماجرای «بهنام زارع» پلیس کرمانشاهی که گفته بود قانون منع حجاب وجود ندارد، واکنش کمتر از یک روز و چند ساعت پس از انتشار گسترده این کلیپ، پلیس اعلام کرد که «افسر مذکور برای بررسی به دایره فراخوانده شد و موجه است.» آموزش تنظیم شده است.
در چنین حوادثی باید به دنبال طرف دیگر ماجرا بود. به عنوان مثال از هفته گذشته مورد مسمومیت دانش آموزان بوده و نه تنها هیچ نهادی مسئولیت آن را بر عهده نگرفته است. هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث مسمومیت شده است! یعنی در موضوعی که ممکن بود جان ده ها دانشجو گرفته شود و آنها به کام مرگ بروند، هیچ کس پاسخگو نیست، اما تا زمانی که بحث «فرهنگ» پیش نیاید، از دادستانی و وزارتخانه. آموزش و پرورش و نمایندگان مجلس و دولت و… سر کار بیایند و جلوی خود را بگیرند تا ماجرا را دنبال کنند و در نهایت تصمیم به اخراج معلم می گیرند.
واقعیت این است که در این سال ها حاکمان نشان داده اند که هیچ یک از خواسته های مردم مربوط به آنها نیست. یادآور می‌شویم تا کنون ده‌ها عکس از وضعیت گرمایش مدارس مختلف در کشور منتشر شده و اتفاقاً همگی در اینترنت منتشر شده است، اما در یک مورد مشکل به سرعت حل نشد. در برخی موارد نبود سیستم گرمایشی مناسب منجر به آتش سوزی مدارس شده است اما عجیب اینکه این موارد برای تصمیم گیران مهم نیست! ضمناً یادتان باشد که چند سالی از فاجعه مدرسه دخترانه شین آباد می گذرد و تا کنون سه دولت تغییر کرده است، اما موضوع دختران بی گناهی که بدترین حادثه را متحمل شدند هنوز حل نشده است!
چنین نمونه‌هایی بسیار زیاد است که نوشتن یک گزارش مفصل طولانی ضروری است. از ماجرای انتقال دانش آموزان از رودخانه با سبد گرفته تا فیلم دردناک مدارس کاپری سیستان و بلوچستان یا وضعیت اینترنت در مناطقی که دانش آموزان مجبور به استفاده از سامانه شاد بودند. یا در مورد خاص با حضور وزیر آموزش و پرورش که می خواست مشکل آبگرفتگی یک مدرسه را به شکل احمقانه ای با بلوک گذاری حل کند و به جای حل اساسی مشکل، بحث تعداد بلوک هایی بود که باید انجام شود. به گفته وزیر استفاده می شود!
این رفتارهای دوگانه را می توان این گونه تعبیر کرد که مسئولان نسبت به نیازهای اولیه مدارس و رایج ترین خواسته های دانش آموزان و خانواده ها بی تفاوت هستند، اما پخش آهنگ همه آنها را حسادت می کند!در واقع آنچه برای سیاستمداران مهم است راه نیست. شرایط یادگیری و یادگیری دانش آموزان و گاهی این مشکلاتی است که بسیاری از آنها در حین یادگیری تجربه می کنند، اما این اطمینان مسئولین است که “ایدئولوژی” مورد نظر آنها در محیط مدرسه آسیب نمی بیند و با به عبارت دیگر، «ارزش‌های» تعلیم و تربیت در کشور تغییر می‌کند و سؤال دیگر اهمیت یافتن آنهاست. مسائلی که در ساختارهای غیر ایدئولوژیک عجیب یا کم اهمیت است، اما اینجا آنقدر اولویت می یابد که حکم صادر می شود و کار به اخراج، مجازات، توبیخ و… می انجامد.