ساعاتی پیش از اعلام رسمی نام علی حطر به عنوان مدیرعامل جدید استقلال، اعلام شد که اعضای جدید هیات مدیره این مدیرعامل را انتخاب خواهند کرد. اعضایی که توسط حسین قربان زاده تنظیم شده بودند و یکی از آنها به صراحت گفت که ما چاره ای جز علی خطیر نداریم. نکته اینجاست که قربان زاده قبلا از خطیر حمایت کرده بود و در عین حال گفت مدیر اجرایی تعیین نمی کنیم! چند ساعت قبل از اینکه رسما مدیرعامل شود، خطیر برای ادای احترام به وزیر ورزش رفت، نه اینکه بگوییم این وزارتخانه نقشی ندارد. اما واقعیت این است که رد انگشت حسین قربان زاده در تمام معادلات مدیریتی استقلال – چه در انتخاب اعضای هیئت مدیره و چه در انتخاب مدیرعامل – به چشم می خورد و مشخص است که او (سازمان خصوصی شده) نقش و نفوذ بیشتری در استقلال دارد. وزارت ورزش حتی شنیدیم که وزارتخانه نظر چندان مثبتی نسبت به علی خاطرر نداشته است، اما به هر حال قبول کرده است که استقلال با این مدیر جوان از بلاتکلیفی بیرون بیاید.
علی خطیر نیز مانند جواد نکونام کار سختی در پیش دارد. استقلال در نقل و انتقالات عقب افتاد و بازیکنانی مثل محبی و کایدی را از دست داد. سیلوا اخطار داده و یاماگا هم پول می خواهد. این در حالی است که اکثر بازیکنان اصلی فصل گذشته فقط 60 درصد کسب کردند و در هر صورت باید نقش آنها مشخص شود. حال سوال اصلی این است که خطیر دقیقاً از کجا می خواهد پول بگیرد و چگونه می خواهد سقف بودجه را تامین کند؟ استقلالی ها چاره ای ندارند جز اینکه اساس قرارداد بازیکنان خود را تغییر دهند و با آنها قراردادهای کمتر و معقول تری امضا کنند. سال گذشته آنها 25 و 22 میلیارد بازیکن داشتند اما هیچ موفقیتی کسب نکردند. نتیجه قراردادهای اشتباهی که بسته شد همچنان گریبان استقلال را می گیرد و حثیر و نکونام چاره ای جز بستن قراردادهای جدید و متقاعد کردن بازیکنان برای ماندن در استقلال با قراردادهای جدید و توافقات جدید ندارند. در روزهای گذشته سعید مهری هم قراردادش را فسخ کرد و نکونام عارف غلامی را نمی خواهد اما بقیه بازیکنان فعلا می مانند تا مشخص شود استقلال می تواند به غیر از آرمین سهرابیان و مهرداد محمدی با بازیکن دیگری هم جذب کند یا خیر؟