یک بازیکن خارجی باید چندین سر و گردن بهتر از یک بازیکن داخلی باشد تا در هر جای دنیا به او میدان داده شود. در بازی های حساس و 6 امتیازی، بازی هایی که سرنوشت یک تیم را رقم می زند، خارجی باید کار را انجام دهد و نتیجه را تغییر دهد.
در فوتبال ما دربی مهمترین مسابقه است و با توجه به حساسیت هواداران دو تیم تاثیر مستقیمی بر سرنوشت مربیان و مدیران دو تیم دارد. یعنی اگر قرار است یک بازیکن خارجی در یک مسابقه سال به تیمش کمک کند، دربی است و بس!
حالا با آن مقدمه عملکرد خارجی های استقلال و پرسپولیس را در دربی ببینید. جواد نکونام در این فصل برای جذب بازیکن خارجی دچار مشکل شد. او کوین یاماگا را از لیست تیم های فصل قبل حفظ کرد و بلانکو را نیز خرید و هر دو بازیکن در ترکیب اصلی تیمش در دربی حضور داشتند.
اما یحیی گل محمدی که وحدت حنان اف و گلسیانی را از لیست فصل قبل حفظ کرد و البته باشگاه نبیل بهویی را هم خرید! یحیی فقط به گلسیانی میدان داد که اگر به ابتدای فصل برگردیم، زوج مورد اعتماد گل محمدی مرتضی پورعلیگنجی و حسین کنعانی زادگان را در قلب خط دفاعی می بینیم! یعنی اگر پورعلیگنجی در بازی با تیم ملی مصدوم نمی شد، امکان نداشت گل محمدی تنها خارجی خود را در دربی بازی کند!
در اینجا قصد نداریم به جنبه های فنی و تعیین میزان تاثیرگذاری بازیکنان در ترکیب دو تیم بپردازیم. سوال این است که نگاه مربی به خارجی ها چگونه است، اگر در دربی نمی توان به بازیکنی اعتماد کرد، کی و کجا به او اعتماد می کنی؟
شاید بگویید گل محمدی بارها از خرید بهویی ابراز نارضایتی کرده و آن را قبول نمی کند، اما این بهانه بدتر از گناه است. نتیجه مسابقه به پای سرمربی نوشته شد و او می توانست به عنوان نکونام بایستد که مقابل خرید خارجی باشگاه قیام کرد.
و بحث کیفیت را برای یک وقت دیگر می گذاریم، در این تنش بعد از دقیقه 90 یک پنالتی برای استقلال اعلام شد و همه می دانیم که پنالتی قبلی بانوان در دربی ها چه شد. به خصوص اگر دروازه بان مقابل شما «علیرضا بیرانوند» با شهرت پنالتی است، اما دیدیم یاماگا چقدر راحت خیال استقلالی ها را راحت کرد.
و البته قصد مقایسه نداریم اما بد نیست به ستاره گرجستانی پرسپولیس در همین ورزشگاه آزادی یادآوری کنیم که چند هفته پیش در آسیا چه پنالتی حساسی را از دست داد تا تیمش حذف شود. فقط به اهمیت ضربه پنالتی توجه کنید تا ارزش پنالتی را نشان دهید!