او نوشت:
خیلی ساده.
و بعد از بی تفاوتی های فراوان، با یک قصه با تمام لحظه ها، نفس ها، عشق ها و سال های گذشته خداحافظی می کنی و بس.
واریا عزیز این بهای حضور ما در روزهای مجازی سر تا پا است و غرق در این حقیقت هستیم.
من می دانم که گذراندن روزهای بدون عشق طاقت فرسا است، اما همه چیز به نام این زمین به بهترین شکل تکمیل می شود، همانطور که نام شما معنی می دهد. در تمام لحظاتی که با هم بودیم نگاه پر غرور تو را همچون کوه های ستبر این زمین حس کردم. برخیز تا این لحظه ها را در میان جان ها و چهره های پر مهر رادین و بارین که از نبودنت خسته شده اند حفظ کنی و به دنبال آغوش گرم پدری باش که در شهری متولد شده است که مردمانش هنوز در تاریخ قوی و راست قامت هستند و پس از سال ها از ظلم دوری می کنند. دوباره با ترسوها می جنگند و خم نمی شوند.
نمی گذارم این روزها کلاغ های سیاه در آسمان تو پرواز کنند. فرزندان ما و شما هدیه ای از بهشت هستید. حالا وقت آن است که چهار نفر با هم در دنیای واقعی ما نفس بکشند و صدای خنده هایشان دل ما را آب کند.
به نام خود دوباره متولد شوید و به دنیای سخت و طاقت فرسا بدون فوتبال سلام کنید.