خداحافظ اشکان دژاگه؟ مسی را شکست دادی!

برای اولین بار خبرنگاران روزنامه های ورزشی جوان در دهه هشتاد با نام اشکان در اینترنت مواجه شدند. نامی کنجکاو که در تیم های اصلی آلمان بازی می کرد و عضو هرتابرلین بود. جوانی با چهره ای شرقی و سرکش که قرار بود نقش مسعود اوزیل را برای ایرانی ها بازی کند. هم تیمی ترک الاصل و البته بواتنگ دو ملیتی بلند قد که صمیمی ترین دوست او بود. او خیلی زود قبل از جام جهانی 2006 به برانکو ایوانکوویچ، سرمربی تیم ملی پیشنهاد شد، اما با وجود تجربه موفق فریدون زندی، فرصتی برای بررسی و مذاکره با او که شانس پوشیدن لباس مانشافت را داشت، وجود نداشت. پیراهن چند سال بعد که اشکان در بین هواداران فوتبال ایران نامی دست و پا کرد و با ولفسبورگ قهرمان آلمان شد، افشین قطبی به آلمان رفت تا با خانواده اش ملاقات کند و او را به عنوان رضا در جام ملت های آسیا 2011 انتخاب کند گوچانژاد که در آن زمان بهترین گلزن جدید لیگ هلند بود، همچنان در تیمی دیگر به دنبال آرزوهایش بود.

با حذف ایران از جام ملت های آسیا و انتخاب کارلوس کی روش، سرمربی پرتغال پس از گذراندن دو اردوی خیلی زود برنامه اصلاحی خود را روی میز گذاشت: فهرستی از ایرانیان مستعد شاغل در اروپا. او در شخص برهوت لژیونر به دنبال چهره هایی بود که در فضای اردوی تیم ملی انرژی بیشتری از او نگیرد. اولین هدف اشکان دژاگه بود. بازیکنی که در تصمیمی پرمخاطب از سفر به سرزمین های اشغالی خودداری کرد تا نشان دهد ایران را برای آینده خود انتخاب کرده است، البته با فاصله زیاد از وطن و خالکوبی هایی که هیچکس در فوتبال ایران به فکر وقت گرفتن آن نبود. این تصمیم چنین بود ساده هم به نظر نمی رسید. در نهایت بزرگی و مهارت کی روش در مذاکره، بازیکن جدیدی را به تیم ملی آورد. ستاره هایی مثل فریدون زندی که در اولین بازی ملی دو گل به قطر زد و به قول مربیان در رختکن را باز کرد.

اشکان بدون شک یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ماست. در جام جهانی 2014 بهترین عملکرد ممکن او را مقابل آرژانتین دیدیم. جایی که او با سبک فوتبال آلمانی خود بارها دروازه رومرو، دروازه بان درخشان آرژانتین را تهدید کرد و با خطای داور زابالتا، یک پنالتی تقریبا قطعی گرفت. در حالی که اشکان و مسعود در جو فوق العاده ورزشگاه که برزیلی ها و ایران را دور هم جمع کرده بود، فکر می کردند شانس برتری تیم شجاع ایران مقابل آرژانتین از دست نخواهد رفت. همه چیز در این صحنه مشخص بود. اشکان با یک چنگال تیز توپ را مقابل پای چپ مدافع آرژانتینی زد و ناخواسته پایین آمد. همه گفتند پنالتی، اما داور (شاید) تصمیم گرفت که نباید به آرژانتین تند رفتار کنیم! همانطور که پای راست زابالتا از ران تا پا اشکان را لمس کرد. صحنه ای تعیین کننده در این دیدار دیدنی و شاید بهترین نمایش ملی تاریخ فوتبال ما بود که اگر با تصمیم درست داور همراه می شد مسی را شکست می دادیم.

اشکان چهار پنج سال دیگر در تیم ملی حضور داشت و در اقدامی ناگهانی پیراهن تراکتور را بر تن کرد و با آن تیم جام حذفی را به دست آورد. او یک گل به یاد ماندنی مقابل استقلال دارد که در شادی خود مقابل پله های فلزی یکی از ورزشگاه ها با هواداران شریک شد. دژاگه سپس به فولاد رفت و در شرایطی که شایعاتی مبنی بر حضور او در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به گوش می رسید، سرانجام آخرین بازی باشگاهی خود را در همین اهواز انجام داد. در یک بازی معمولی و بدون اطلاع ملت از این رویداد مهم، یکی از ممتازترین بازیکنان یک نسل ما را ترک خواهد کرد.

یورگن کلوپ امروز گفت که خداحافظی چیزی است که غم دارد. چگونه از پایان ستاره اصلی نسل بی ستاره فوتبال ایران که از بوندسلیگا و لیگ برتر انگلیس به اردوی تیم ملی آمد و با هر نگاهی آسمان این زمین را بوسید، پشیمان نباشیم!

نگاهی به دوران فوتبال اشکان:

1. حضور در تیم های اصلی زیر 17، زیر 18، زیر 19، زیر 20 و زیر 21 سال آلمان

2. قهرمانی با تیم ملی آلمان زیر 21 سال قهرمانی اروپا در سال 2009 با گلزنی اوزیل و نویر، هوملز، خدیرا، بواتنگ و دژاگه به ​​فنلاند در گروه B مسابقات. دژاگه دو بار مقابل فرانسه، یک بار مقابل هلند و یک بار مقابل فنلاند برای تیم ملی زیر 21 سال آلمان گلزنی کرد و یک پاس گل دیگر مقابل بلژیک داد. او 50 بار برای تیم های ملی آلمان بازی کرد و در مجموع 15 گل به ثمر رساند.

3. قهرمانی با ولفسبورگ در فصل 2008-2009 (به عنوان یکی از 4 ایرانی قهرمان یکی از 5 لیگ برتر جهان)

4. به عنوان بهترین بازیکن فولام در لیگ برتر انگلیس در فصل 2013-2014 انتخاب شد.

5. بازی ایران و قطر در 17 اسفند در اولین بازی ملی کیفیت خود را نشان داد و دبل کرد.

7. قهرمانی تراکتورسازی در (فصل 2019-2020 – جام حذفی)

8. او سه قهرمانی دیگر دارد: قهرمانی زیر 17 سال (فصل 2002-2003) و زیر 19 سال (فصل 2003-2004) در آلمان با هرتابرلین، قهرمانی جام برلین با تیم دوم هرتابرلین (فصل 2003-2003). 2004).