اگر به فوتبال در بحبوحه اتفاقات و همچنین دنبال کنندگان و دنبال کنندگان شبکه های اجتماعی علاقه دارید، باید از جمله کسانی باشید که از گفتگوی شخصی حسین کنعانی زادگان، مدافع ملی پوش، پیراهن تیم ملی و انتشار آن در فضای مجازی خبری که در فضای دوقطبی فوتبال ایران به سرعت باعث مصدومیت تیم ملی شد.
از آنجایی که کنعانی زادگان مدافعی با کیفیت و یکی از ارکان تیم اسکوچیچ از زمان حضورش در تیم ملی فوتبال ایران است، اگر این مشکل باعث برخورد انضباطی این بازیکن شود، تیم ملی دچار آسیب های غیرضروری می شود که با کمی درایت می شد از آن جلوگیری کرد. آن را بگیرید. البته این مسئولیت هم بر عهده بازیکن و هم فردی است که این صداها را علنی کرده و آنها را تبدیل به یک موضوع اخلاقی کرده است.
اما رویکرد به موضوع پرونده شخصی کنعانیان کمی فراتر از موازین اخلاقی است و همانطور که مشخص است به اشکال رنگی آلوده است. چیزی که مانع از حل عادی چنین مشکلاتی می شود. معمولاً در شرایطی شبیه به کمیته اخلاق یا کمیته انضباطی و البته کادرفنی تیم ملی باید وارد ماجرا شوند و تصمیم بگیرند که چگونه با این مشکل برخورد کنند، اما از آنجایی که مدافعان اخلاق در توییتر و اینستاگرام مشغول اضافه کردن به پرونده هستند. بازیکن همچنین همانطور که شما جزئیات بیشتری را در این مورد ارسال می کنید، رسیدگی به این پرونده بدون فیلد دشوار خواهد بود.
در نظر داشته باشید که وقتی از یک فوتبالیست جوان صحبت می کنیم باید سن، عواطف و شرایط زندگی و البته تمرینات اولیه را در نظر بگیریم و به همین دلیل است که چنین اتفاقاتی در همه جای دنیا در زمینه فوتبال و ورزش می افتد. . علاوه بر این، ورزشکاران اساساً افراطی نیز هستند.
نمونه های زیادی از این دست در دنیا وجود دارد و جالب است که این اتفاقات توسط بازیکنانی ساخته شده که شهرت بین المللی به دست آورده اند. بازیکنانی چون دوایت یورک، رونالدو، وین رونی، جان تری، فرانک ریبری، کریم بنزما، اشلی کول و …، چهره هایی که درآمد میلیونی دارند و با فرهنگ بازتر از حد معمول در ایران، گرفتار چنین مواردی هستند.
نمونه های مشابهی در تاریخ جنجال رسانه ای در تیم های ملی و باشگاهی دیده می شود. به عنوان مثال جشن سال گذشته منچسترسیتی برای جشن پیروزی پر گل مقابل استون ویلا در حضور 22 مدل ایتالیایی یا بایرن مونیخ یک شبه علیرغم مقاومت سرمربی که در نهایت منجر به برکناری نیکو کواچ از سمت خود شد. در بایرن مونیخ
این البته چیزی از مسئولیت یک بازیکن ثابت تیم ملی و فردی که به عنوان بازیکنی با درآمدی نزدیک به یک میلیون دلار در سال به یک پست فنی رسیده که هسته اصلی او شده، کم نمی کند. تیم محبوب باشگاهی و ملی با بازی لژیونر در قطر، نباید او را در چنین شرایط بی رحمی قرار داد که کار به جایی غیرقابل برگشت برسد. البته کنعانی ها پیش از این نیز در این فایل ویدیویی معروف، یک رکورد منفی از خود ثبت کرده اند و برخی از واکنش های تند به تاریخ امروز به همین ویدیو برمی گردد.
خوشبختانه، با این حال، ما در عصری زندگی می کنیم که در آن نسل جدید دیگر به دنبال تقلید از فوتبالیست ها و ماجراجویی های آنها نیست. از این رو ماجرای صدای کنعانی الاصل غیر از جنبه سرگرمی و البته بحث قرنطینه و لطمه زدن به آبروی تیم ملی جنبه عجیب دیگری ندارد. اما این موضوع برای عرف رایج در ایران بسیار ناخوشایند است.
هرکدام از ما به دلایل مختلف نگاه متفاوتی به این موضوع داریم اما بحث مجازات و برخورد و محرومیت، عبور از این اتفاق و جریمه بازیکن خاطی در عرصه فدراسیون فوتبال و سپس کادرفنی. آنها هستند که در همه زمینه ها تصمیم می گیرند. اما نباید فراموش کرد که میل شدید به نابودی و نابودی در بین بسیاری از فوتبالدوستان ایران وجود دارد و البته هر تصمیمی در آینده باید مستقل از این نیروهای منفی بزرگ باشد.
روزنامه «نهم دی» در تیتری جنجالی به وقفه 6 ماهه تا 1 ساله کنعانی ها پرداخت و نوشت کنعانی ها جام جهانی را باخته اند؟
