جعفر محمدی در عصرایران نوشت: اصولگرایان نوشتند: پرچم ما گفتگو و انقلاب ما انقلاب اقناع است. اینکه این زن بی حجاب، شخصاً و بدون هماهنگی و بی‌حجاب بی‌حجاب، به مراسم سیزدهم آبان رفته (که اصلش را می‌گذاریم) یا آورده شده که بعداً از این طریق تبلیغاتی شود، به ما بستگی دارد. نمی دانم و مهم نیست مهم این جمله آخر و تحلیل های مترقی اصولگرایان است… وقتی چنین اقلیت مطلقی تحمل می شود و چنین صحنه زیبایی خلق می شود، فکر کنید اگر با اکثریت آرزوهایی مانند تعامل داشته باشد، چه بهشت روحی می شود. این شد!
حضور یک زن بی حجاب (بله بی حجاب، بدحجاب، بدحجاب و بی حجاب) در راهپیمایی ۲۲ آبان تهران بازتاب گسترده ای در رسانه های اصولگرا داشت. بسیاری از این رسانه ها با انتشار تصاویری از این بانو نوشتند سایر زنان حاضر در مراسم که محجبه بودند با او رفاقت داشتند و حتی برخی او را بوسیدند. برخی نیز با او در مورد حجاب صحبت کردند و سعی کردند او را متقاعد کنند که حجاب داشته باشد. اصولگرایان نوشتند: پرچم ما گفتگو و انقلاب ما انقلاب اقناع است.
اینکه این زن بی حجاب، شخصاً و بدون هماهنگی و بی‌حجاب بی‌حجاب، به مراسم سیزدهم آبان رفته (که اصلش را می‌گذاریم) یا آورده شده که بعداً از این طریق تبلیغاتی شود، به ما بستگی دارد. نمی دانم و مهم نیست مهم این است که این آخرین جمله و تحلیل‌های مترقی اصولگرایان است که تا دیروز می‌خواستند از حجاب‌داران عکس بگیرند و با نقشه‌های ملی‌شان مطابقت دهند، به آدرس‌هایشان جریمه بفرستند و مهسا امانی و امثال او را مجبور به گشت‌زنی در ارشاد کنند. و امروز در مراسمی رسمی از حضور زنی کاملا برهنه با موهای بلوند استقبال می کنند و در مورد برافراشتن پرچم گفتگو و متقاعدسازی صحبت می کنند. این یک رویداد مهم است.
سالها پیش بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی فرمودند: «سعی کنید مسلسل ها را با گفتار و قلم کنار بگذارید و میدان را به قلم و علم و دانش بسپارید.» و دیگر رهبران انقلاب از جمله شهید بهشتی و … شهید مطهری بارها به جای زور، ارعاب، تهدید و تحمیل، از لزوم گفت‌وگو و اقناع سخن گفته‌اند.
اما به ویژه در یکی دو دهه اخیر و با ظهور جریان های تندرو، هر چه جلوتر رفتیم، گفت و گوی ملی کمتر و کمتر شد و جای خود را به گفت وگویی داد که یک طرف باید بگوید و مردم باید گوش کنند. بنابراین بسیاری از مقاماتی که از میان افراط گرایان منصوب می شدند به تدریج گوش های خود را بیش از پیش بند می آوردند و لحظه ای زبان خود را از ادبیات استبدادی رها نمی کردند.
آنها به صدای مردم گوش نکردند، به هشدارهای رسانه ها توجه نکردند و حتی به توصیه های کارشناسان داخلی عمل نکردند: آنها بهتر از دیگران فکر می کردند و حتی خرد مردم را در مورد بهتر لباس پوشیدن می دانستند. در مورد سیاست خارجی و توزیع قدرت و شکل دادن به دولت و مجلس، اقتصاد و جامعه و…!
نتیجه طبق پیش بینی ها بود و بارها هشدار داده بودیم، همان وضعیتی که این روزها بر کشور حاکم است. ای کاش همان عقلانیت و منطق و تساهلی که در مورد آن زن بی حجاب شاهد بودیم و رسانه های اصولگرا به آن افتخار می کنند و افتخار به حقی است، در این سال ها نه تنها در حوزه حجاب بلکه در حوزه حجاب حاکم باشد. در همه زمینه ها آن زمان نه داستان غم انگیز مهسا امینی بخشی از تاریخ معاصر ایران می شد و نه این همه انسان بی گناه جان خود را از دست می دادند. در چنین عقلانیت ما بهترین روابط را با دنیا و اقتصاد قوی، مردم مرفه و جامعه قوی داشتیم.
در مراسم 22 آبان شاهد محبت و تحمل اکثریت محجبه با اقلیت مطلق بودیم که فقط یک نفر بود و چقدر آن صحنه زیبا بود و باید به آن زنان محجبه ای که با غیر خود عاقل بودند تبریک گفت. هموطنان محجبه.. وقتی چنین اقلیت مطلقی تحمل می شود و صحنه زیبایی خلق می شود، تصور کنید اگر چنین تعاملی با خواست اکثریت انجام شود، ایران ما چه بهشتی برای روحیه می شود!
اگر سال گذشته که بیش از نیمی از مردم ایران در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکردند و 13 درصد از شرکت کنندگان رای باطل دادند و 8 درصد به تنها کاندیدایی که روند پیروز را شکست داد رای می دادند، کارکنان ما می نشستند و این را نگاه می کردند چه می شد. یک اعتراض خاموش اما بسیار صریح، این 70 درصد چه می خواهند و چگونه باید به عنوان اکثریتی که احساس می کنند نماینده ای در دولت ندارند همراه شوند؟
اگر منتظر بودند تا برخی از این صداهای خاموش تبدیل به اعتراضات خشمگین خیابانی شود تا پس از آن همه درگیری و خسارات مادی و معنوی و کشته و زخمی های بسیاری از ایرانیان، یادشان بیفتد که انقلاب ما انقلاب اعتقادی است و پرچمدار گفتگو است. باید مطرح شود مطرح شد؟!
به هر حال، هرچند دیر و پس از تحمیل هزینه های فراوان، باید از رویکرد گفت و گو و اقناع استقبال کرد. در سرزمین ایران بدون گفتگو که یک صدا عامل بیشتر ویرانی های موجود است، گفت و گو بهترین و عاقلانه ترین راه است. البته مشروط بر اینکه گفت و گو به خاطر گفت و گو نباشد، علنی است و با ضمانت امنیت همه طرفین در گفت و گو، علنی است و از نظر همگان، هیچکس حق حذف ندارد. هر سخنران و مردم برای نتایج گفت وگوها رای دهند و همه طرف های گفت وگو قول می دهند که نتایج گفت وگوها را در اداره کشور به رسمیت بشناسند و اجرا کنند.
شک نکنید در این صورت مردم ایران بهترین حامی نظام خود خواهند بود و هزاران ایران اینترنشنال و بی بی سی و امثال آنها نمی توانند ذره ای خللی در همدلی دولت و ملت ایجاد کنند. اما اگر گفت و گو و تسامح باشد فقط اگر در مورد یک زن بی حجاب در مراسم و جلوی دوربین باشد و کافی است به تحلیل و تمجید و کپشن عکس ها و توییت ها و پست ها بپردازیم. شاهد تنش در جامعه ایران بدون گفتگو باشیم.
آقایان و خانم های مسئول چه باید کرد!
عملی و واقع بینانه، همیشه پرچم گفتگو و اقناع را در همه زمینه ها برافراشته و بالا نگه دارید. این مفیدترین چیز است. نجات ایران در گرو «مهر و مدارا» و «گفتگو و اقناع» است.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از آمدن هیچ کاری نکن
(سعدی)