او نوشت: من هم مثل خیلی از شما در یک هواپیمای اوکراینی مسافر داشتم، افرادی که می شناختم، حداقل دو خانواده شاد. دو مادری که بارها با آنها صحبت کردم.
وقتی این خبر را شنیدم هزاران بار به عنوان مادر سوخته بودم. باورم نمیشد، میدانی، گاهی اوقات مردم برای توصیف غم از کلمات استفاده میکنند و الان من در همان شرایط هستم.
بعد از این ماجرای غم انگیز، علیرغم اینکه معمولاً اینستاگرام را مرور نمی کنم، شیدایی دردناک عجیبی داشتم که بروم و صفحات خانواده های بازماندگان را مرور کنم.
عجیب و عمیقاً می توانم بگویم که این هواپیما یک ریسمان در من برید و پیوند محکمی بین این خانواده ها ایجاد کرد.
گویا غم آنها غم من و هر مادر این سرزمین است.
تنها کاری که از دست من بر می آید این است که برای این مصیبت بزرگ آرزوی صبر و شکیبایی و شکیبایی و همدردی عمیق خود را ابتدا به عنوان یک مادر و سپس به عنوان یک کشور وطن کنم و نگاه خداوند همیشه در قلب های مجروح آنها باشد.
یاد و خاطره عزیزان از دست رفته این پرواز برای ما همیشه زنده خواهد بود.