بیلبوردی که جهانی شده است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از سدید; ایلیا داودی: بی شک بیلبورد میدان ولیعصر یکی از نمونه های فعالیت های فرهنگی جاری و موفق در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که به تدریج توانست جای خود را در کاشت پیام های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی در جامعه باز کند. اما دامنه این بیلبورد فقط در داخل کشور نیست و بسیاری از رسانه ها و پژوهشگران خارجی از زوایای مختلف به آن پرداخته اند. می توان گفت بازتاب های این بیلبورد در خارج از کشور بسیار پر رنگ تر و جدی تر از داخل کشور است و حتی روی آن کار تحقیقاتی جدی توسط برخی از اساتید دانشگاه های خارجی انجام شده است. در این گزارش به برخی از این پرداخت ها اشاره خواهد شد. لازم به ذکر است که نقل قول محتوای وب سایت ها صرفاً آموزنده است و لزوماً به معنای تأیید محتوا یا نحوه مشاهده آن نیست.

بیلبوردهای ولیعصر و تکنیک های جدید
اولمو گلز و شوارتز دو محققی هستند که روی مسائل فرهنگی ایران کار جدی انجام داده اند. یکی از مقالات مشترک آنها با عنوان “تبلیغات ویدئویی در یک دوراهی: تکنیک های جدید بیلبورد، اما عصر ایران”[۱] درباره بیلبورد میدان ولیعصر تهران است. ارزش بیلبوردها، اما قدمت حکومت ایران – مانند هر بیلبورد دیگری که برای مقاصد تبلیغاتی استفاده می شود – توانایی آن در “خلاصه و فشرده سازی استراتژی ها و مواضع سیاسی دیرینه و روایت های بیان شده در عبارات”، نوشتن بخشی و انتشار شعارهای کوتاه است. از طریق رسانه‌های جمعی.» بنابراین، بیلبورد، ولی عصر لزوماً با دیگر نقاشی‌های دیواری که منظره تهران را پر می‌کنند تفاوتی ندارد: زیرا هر دو ابزار بصری در اختیار دولت ایران قرار می‌دهند تا پیام خود را مستقیماً به مردم منتقل کند، بدون اینکه ابتدا همه چیز را مرور کند. طیف سیاسی رسانه ها اخبار را فیلتر کنید یا توسط خبرنگاران تشکیل شود. اما بیلبورد ولی عصر یک نقاشی دیواری معمولی نیست. اول، ظرفیت قابل توجهی برای پاسخ به رویدادهایی که به سرعت در حال گسترش هستند را دارد. در حالی که اولین نقاشی دیواری شهادت سلیمانی در قم ظاهر شد، نزدیک به یک ماه پس از درگذشت وی، در کمتر از چند روز از بیلبوردی رونمایی شد. این بیلبورد به منظور استفاده از مجموعه خبری با محوریت شهادت سلیمانی با هشتگ فارسی و انگلیسی به امید افزایش حضور در شبکه های اجتماعی برای رساندن پیام نظام به نمایش گذاشته شد. “بیلبورد، اما عصر در حال حاضر بسیار زنده است.”

در بخش دیگری از مقاله، نویسندگان نتیجه‌گیری می‌کنند: «از آنجایی که بیلبوردها، اما سن اغلب تغییر می‌کند، می‌توانند به طور مداوم نوع پیام‌های دولتی را که به مردم منتقل می‌شود متنوع کنند، در حالی که نقاشی‌های دیواری نمی‌توانند. بیلبوردها، ولی عصر می تواند از نمایش نمونه هایی از تبلیغات سیاسی آشکار، مانند تصاویر ترسناک از یک عکس نمادین آمریکایی، تا تبلیغات تبریک روز درخت و طبیعت را شامل شود. با توجه به توانایی جابه‌جایی بین پیام‌های مختلف، نقاشی‌های دیواری، با این حال، سن می‌تواند تصاویر متناقض‌تر را – که بسیاری آن را ناخوشایند می‌دانند – با تصاویر پیش پا افتاده‌تر ترکیب کند. «در حالی که قرار دادن چنین تصاویری با تمرکز خاص بر ضد آمریکایی بودن یا شهادت یا سایر نمونه های خسته کننده بیلبوردها، عصر تبلیغات تندرو دولت تعدیل می شود و پیام های جنجالی بیشتر در کنار مضامین رایج تری مانند تبریک عید، رایج تلقی می شود.

بیلبورد میدان ولیعصر; تلاقی گذشته و حال در هنر ایران
لیندا کوماروف، رئیس دپارتمان هنر اسلامی و رئیس یک گروه هنری خاورمیانه در موزه هنر لس آنجلس، طرح‌های بیلبوردی را که مفاهیم گذشته و حال را در بر می‌گیرد، باورنکردنی و نوآورانه توصیف کرد. او در مقاله [۲]او نوشت: «تصویر اوباما و شمر هنوز من را مجذوب خود می کند. این ترکیب گذشته و حال برای ارتباطات سیاسی یا اجتماعی از ویژگی های مهم و دیرینه هنر ایران است. به ذهنم رسید که این دستکاری بصری زمان و مکان ممکن است ارزش برگزاری یک نمایشگاه را داشته باشد. همچنین، مانند بسیاری از ما، زمان و توانایی سفر در زمان چیزی است که من را مجذوب خود می کند. او در مقاله خود علاوه بر بیلبورد به مقوله هنر ایرانی در تصاویر و ترکیب های مختلف گذشته و حال می پردازد و نمونه های مختلفی از آن را بررسی می کند.

رولند الیوت براون با اشاره به بیلبوردهای اوباما و شمر نوشت که دیوارنگاره تهران با استفاده از سنت شیعی قصد دارد با نمادسازی و یادآوری مفاهیم گذشته در رویدادهای امروز و کنار هم قرار دادن شمر و اوباما، جلوه ای تازه به مخاطب ببخشد. در اوباما فاجعه بار خواهد بود، همانطور که شمر و نیروهایش در صحرای کربلا فاجعه بار بودند.[۳] او همچنین در مقاله خود به نقاشی های دیواری دیوار سفارت آمریکا و تصویر مجسمه آزادی که مانند جمجمه نقاشی شده است اشاره کرده و بر نقش آنها در معناسازی برای ایرانیان تاکید می کند.

دیپلماسی مقاومت؛ تعادل بیلبورد
وب سایت موج با اشاره به یکی از طرح های بیلبورد در میدان ولیعصر به مناسبت تهاجم هوتوها به ابوظبی نوشت: ایران بار دیگر از عربستان و امارات درخواست کرده است که به جنگ یمن پایان دهند. این در پی حملات اخیر جنبش انصارالله یمن موسوم به حوثی ها به پایتخت امارات بود. دولت ایران به طور مستقیم در مورد حملات هوتو اظهار نظر نکرده است. با این حال، یک سازمان وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از جنبش یمن استقبال می کند.[۴] زنان و بیلبوردها؛ از جنجال تا سیاسی شدن سایت مشرق که از نظر سیاست خبری با جمهوری اسلامی ناسازگار است، توجه سیاسی را به بیلبورد میدان ولیعصر جلب کرد و آن را آخرین تلاش سازمان های مرتبط با نظام برای حذف زنان از بیلبوردها خواند. در میان مردم آزاد کرد.[۵] شیما شهرابی (فعال ایرانی خارج از کشور) در مقاله ای به زبان انگلیسی با عنوان «دیدگاه رسمی جمهوری اسلامی زنان»[۶] ایران وایر در رسانه های مخالف می نویسد که بیلبورد میدان ولیعصر نگاه رسمی جمهوری اسلامی به زنان را نشان می دهد. وی با استناد به نقل قول های برخی از زنان و واکنش آنها به برخی طرح های بیلبورد می گوید که در این بیلبورد زنان تحقیر و انگ نمی شوند و تنها در مورد برخی مسائل نادیده گرفته می شوند. اما این چیز کمی نیست. به نظر می رسد موضوع یافتن «زن» روی بیلبورد میدان ولیعصر (عج) جنجال زیادی در رسانه های داخلی و سپس خارجی داشته است. در عین حال، به استثنای فعالان ایرانی که با رسانه های داخلی در ارتباط بوده اند، رسانه های خارجی کمتر به این جنجال های داخلی توجه دارند. به همین دلیل، تضادهای داخلی را می توان نوعی حل و فصل سیاسی دانست، نه به صورت واقعی.

شهادت شهید سلیمانی و هنر تبلیغ
امیر احمدی آرین در سایت نیویورک ریویو با اشاره به طرح شهید سلیمانی روی بیلبورد میدان ولیعصر می نویسد: آیا. «یک روز در تاکسی نشسته بودم و از راننده پرسیدم سلیمانی را دوست داری؟» گفت: «اوه، البته. او قهرمان من است. سپس با دیدن آشفتگی در چهره ام افزود: «شاید از نماز دل خوشی نداشته باشم، اما باور کنید حاج قاسم فرق می کند». آرین ادامه می دهد که بعد از این دیدار بود که متوجه شدم چهره سلیمانی چقدر فراگیر شده است، مردی که چند سال پیش کمتر کسی نامش را می شناخت. پوسترهای او همه جا در ویترین مغازه ها، بالای صندوق عقب ماشین و روی درهای وانت بود. درست مثل یک راننده تاکسی، مردم عادی با وجود وفاداریش به نظام به او احترام می گذاشتند.[۷] گالز و اسکوارتز در مقاله دیگری نوشتند: «قهرمانی سلیمانی به عنوان یک شهید از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا او بلافاصله در پوسترها و نقاشی‌های دیواری بسیاری ظاهر شد و در نتیجه مخاطبان زیادی را به دست آورد. بیلبورد جنجالی ولی عصر (عج) در مرکز تهران، شهادت سلیمانی را با رمزگذاری به تصویر می‌کشید که باعث تضعیف پیوند او با نظام، ترویج وحدت ملی ایران و نشان دادن او به عنوان یک قهرمان برای مردم شد. این امر از موقعیت استثنایی او به عنوان یک ژنرال سپاه می کاهد: او یک قهرمان در میان زنده ها و قابل دسترس برای همه است، ممکن است به دلیل شهادتش دور به نظر برسد، اما مقلد شهروندان عادی و عادی است. این یک دستاورد است. «این یک اسطوره شهید است که تغییر نام داده، با ظرافت و ظرافت به تصویر کشیده شده است و مرز بین تبلیغات سخت و نرم و بین ایدئولوژی رژیم و ناسیونالیسم روزمره را محو می کند. [۸]

[1] . https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/1472586X.2021.1984292

[2] . https://unframed.lacma.org/2018/05/02/time-and-again-intersection-past-and-present-iranian-art

[3] . https://www.theguardian.com/world/shortcuts/2013/jan/20/iran-obama-billboard-tehran-propaganda

[4] . https://amwaj.media/media-monitor/iran-avoids-commenting-on-houthi-strikes-on-uae

[5] . https://almashareq.com/fa_GB/articles/cnmi_am/features/2021/11/12/feature-01

[6] . https://iranwire.com/fa/features/5905

[7] . https://www.nybooks.com/daily/2020/09/30/شهادت-سلیمانی-در-تبلیغ-هنر-ایران/

[8] . شوارتز، کوین و اولمو گلتز «چرخ فلک: بیلبورد ولی عصر و تبلیغات در ایران». jadaliyya.com می 2020

/ انتهای پیام/