جسد حبیب الله صادقی بدرقه شد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ مراسم تشییع پیکر حبیب الله صادقی هنرمند انقلابی و متعهد روز شنبه ۱۷ مردادماه با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام کمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی محمدمهدی برگزار شد. دادمان رئیس حوزه هنری، غلامعلی حدادال رئیس فرهنگستان ادب، بهمن نامور مطلق رئیس فرهنگستان، خانواده زنده یاد صادقی، سید عباس صالحی، سیدمحمد بهشتی، مجید مجیدی، حسن روح الامین ، کامیار صادقی، جمعی از مدیران و هنرمندان در مقابل حوزه هنری برگزار شد.

این مراسم توسط اسماعیل آذر اجرا شد. در ابتدای مراسم تشییع، مجتبی رحماندوست عضو دائمی فرهنگستان هنر پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب اسلامی و پیام تسلیت آیت الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور را قرائت کرد.

امیرحسین صادقی فرزند زنده یاد صادقی با تشکر از حضور حضار در مراسم ترحیم پدرش و قرائت ابیاتی از مولانا گفت: من غلام قمر هستم، جز قمر چیزی نگو / به من جز حرف شمع و شکر نگو; به دلیل مشغله کاری پدرم، در طول عمرش وقت کمی برای صحبت با او داشتم. برنامه های فراوان، اهداف بلند، وظایف خطیر و بار سنگینی وجود داشت. هنرمند آینه است و آینه کاری جز گفتن ندارد. هنرمند راوی عشق است و من چیزی جز عشق از پدرم به یاد ندارم. جز اخلاق و عشق چیز دیگری از او به یاد ندارم.

وی یادآور شد: پدرم عشق خود را به اهل بیت(ع) در نقاشی هایش نشان می داد. به آثار او نگاه کنید، همه آنها سمفونی هستند. شما یک اثر 100 متری او را دیدید، من در طول عمرم هزاران هزار کیلومتر از این آثار را دیده ام.

در ادامه حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی در سخنانی کوتاه گفت: به عنوان شاگرد و خادم سیدالشهدا علیه السلام اکنون که در غم فقدان آن مرحوم هستیم. صادقی و روز تشییع آن روز اول ماه محرم و عزاداری حسینی و عزاداران است. جامه سیاه خود را از کمد بیرون آورده اند، امیدوارم در این روز به حزب آسمانیان و قافله عاشوراییان بپیوندند.

محمدمهدی دادمان، رئیس حوزه هنری نیز به ذکر خاطره ای از حبیب الله صادقی پرداخت و گفت: زنده یاد صادقی به دلیل دوستی قدیمی که با پدرم داشتند، بسیار به من لطف داشتند و در آخرین دیدارمان گفتند می دانم «در خاطره سیمور تجلی” آخرین این کار و وصیت من است. آقای صادقی از ابتدای فعالیت خود یعنی قبل از انقلاب تا به امروز با خلق هر اثر هنری جامعه هنری را شگفت زده کرده است. انشاالله یاد و راه و مکتب ایشان به همت همه شاگردان و علاقمندان تداوم و پایدار باشد.

زنده یاد صادقی با زبان تصویر، زیبایی دین را به نمایش گذاشت

محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم تودیع «هنر حبیب ایران» گفت: استاد حبیب الله صادقی هنرمند جاودانه هنر انقلاب و حراست مقدس و قلم زرین هنر ایران زمین را ترک کرد. در وسط زمین در آستانه ماه محرم همای جان نشست و پر از خاک کرد تا در پیشگاه پروردگار جاوید مقامی بلند و منزلتی پیدا کند. او پشت سر آرمان های انقلاب اسلامی ایستاد و زیبایی دین را با زبان تصویر به نمایش گذاشت. او در تصویرسازی های جبهه هنری انقلاب و مقاومت و هنر جویبار زلال ایران و انقلاب پیشگام بود که تمام نبرد تاریکی و روشنایی را در آثارش ارائه کرد.

وی گفت: مرحوم صادقی انرژی خود را صرف ثبت حقایق از منظر ولایت و بیان هنرمندانه آنچه در تاریخ انقلاب اسلامی گذشت و روح خسته مردم عصر جدید را به دینداران و انقلابی معرفی کرد. هنر او در میدان و در جنگ «عمار گوهان» بود.

اسماعیلی با بیان اینکه مرحوم صادقی در زمینه رواج هنر و فرهنگ قرآنی زحمات زیادی کشیده است، تصریح کرد: این هنرمند انقلابی و هنرمند تراز انقلاب اسلامی بود که در طول دوران درخشان خود کارهای زیادی انجام داد. خدمت و فعالیت در عرصه اعتلای فرهنگ و هنر قرآنی و در خلق آثار ماندگار و جاودانه تلاش فراوانی کرد. آثار بی بدیل او سرشار از روحیه انقلابی و الهام گرفته از معارف قرآنی و سرشار از شجاعت و نوآوری و زیبایی بود. وی به عنوان هنرمندی انقلابی و دلسوز همواره از آرمان های انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن دفاع کرده است.

حبیب الله صادقی تا زمان مرگ بر آرمان های خود باقی ماند

بهمن نامورطلق رئیس حوزه هنری نیز در این مراسم گفت: حبیب الله صادقی هنرمند مقاومت و هنرمند مردم است و این موضوع را به خوبی با مضامین نقاشی هایش بیان می کند. هنرمندی که وقتی خودش را شناخت، خودش ماند و دیگر نبود. از گروه و نودهای بازی دور بود و همه را به همکاری دعوت می کرد. وی زمانی عضو دائم فرهنگستان هنر، نقاش و همکار در عرصه هنر و رئیس موزه هنرهای معاصر تهران بود. او تا زمان مرگ بر آرمان های خود وفادار ماند، آرمان هایی که با اصول فکری او آغشته بود.

وی حبیب الله صادقی را وارث پرافتخار هنر ایرانی و الگوی بی سابقه در عرصه هنر مقاومت می داند و تاکید می کند: آن مرحوم وارث رنگ های مانی و سلطان محمد تبریزی، وارث مضامین محبوب کمال الدین بهزاد و رضا عباسی است. اما در نقاشی مقاومت خود یک مدل بی سابقه و افسانه ای است این ماندگار است. او در خلاقیت و نقد، هنر و دانش، معنویت و دانش، سنت و مدرنیته را در هم آمیخت، زیرا او را هم معلم اخلاق و هم هنرمندی خلاق می دانستند. او برای زمان ارزش زیادی قائل بود و سرعت نقاشی هایش با سرعت پرستو در موسیقی برابری می کرد.

رئیس حوزه هنری همچنین گفت: وقتی قلم مو را در دست گرفت، رنگ‌ها، آسمان آبی، رودخانه جاری، ابر و باران تبدیل به گلی زیبا شد، میدان نبرد با ظلم، دست‌های بسته، شهیدی بر زمین، رنجی. مادر، چهره یک نوازنده تنها دوستانش خوب می‌دانند که وقتی پرنده خیالش پرواز کرد، دفترچه‌ها، بوم‌ها، حتی دیوارها فضا را اشغال کردند.

نامورطلق درباره اثر «درتایی سیمرغ تجلی» که آخرین اثر او بود و ناتمام ماند، گفت: 2 سال پیش که دیگر به کارهای کوچک بسنده نمی کرد، تمام پس انداز و تجربیات ارزشمند خود را روی هم گذاشت تا اثری بزرگ خلق کند. کار انگار احساس می کرد زمان زیادی برایش باقی نمانده و باید شاهکار زندگی اش را خلق کند. او در حال نوشتن اثری به وسعت 100 متر بود، اما همه می‌دانستیم که عدد 100 نمادی است، مانند عدد 100 در میدان خواجه عبدالله انصاری. او در واقع قصد داشت روایت حماسه مقاومت مردم ایران را بیان کند، اما موضوع اصلی او شهید سلیمانی بود که چند صد روز و چند هزار ساعت را در زیرزمین موزه فلسطین فرهنگستان هنر سپری کرد. .

وی با اشاره به ذوق و اشتیاق مرحوم صادقی وقتی به دیدن اثر «در رثایی سیمرغ تجلی» می رود، گفت: وقتی آدم به دیدن آن می رود، چقدر راوی داستان های شما به تصویر او مشتاق می شود؛ اما این اثر را به تصویر می کشد. چه خوشا به حال کسانی که روایت نقاشی او را از زبان خودش شنیدند و چه بدبخت کسانی که دعوت شدند و نیامدند. خانه های آخر این اثر هنوز تمام نشده بود که درگذشت، همچنان که مثنوی مولوی که بسیار آن را دوست داشت. کاری که اگر تکمیل شود ناتمام می ماند. اثری که باز می ماند و نسل های آینده را به ادامه آن دعوت می کند. نقاشی حبیب نیز به روی هنرمندان جوانی مانند راه او باز است.

محمدعلی رجبی عضو دائمی و رئیس گروه هنرهای سنتی حوزه هنری نیز گفت: این سرنوشت همه ماست اما هیچ وقت فکر نمی کردم من بمانم و حبیب در بین ما نباشد. دوست دارم بگویم حبیب جان بلند شو آن لباس های رنگارنگت را بپوش، رنگ ها همه جا بود، این کار را دوست ندارد، انگار تمام شده است، اما چرا این کار را دوست ندارد.

گفت: می دانید در دنیای هنر اگر هنرمندی از کارش ناامید شود دیگر نمی تواند کار کند. در گذشته رسم بر این بود که هنرمندان ما کار فاخری را به دست می گرفتند، زمانی که در آستانه اتمام بود، کار نیمه تمام را به دست می گرفتند، زیرا وقتی کار تمام می شد، زندگی ظاهری آنها با کار تمام می شد. . حبیب عزیز ما در این کار تمام تلاشش را کرد و کارش را تمام کرد و کاری را که در این دنیا باید انجام می داد انجام داد.

در پایان این مراسم به امامت حجت الاسلام کمی بر پیکر حبیب الله صادقی دعای آن مرحوم قرائت شد و زنده یاد صادقی به سمت خانه ابدی بدرقه شد.