هیچکس او را به خوبی نمی شناخت حتی حامد سلطانی مجری ویژه برنامه نوروزی. البته اگر کسی امیر خیام را نشناسد، هیچ ایرادی از او پیدا نمی شود، اما اگر برنامه ای او را دعوت کند و مجری هیچ اطلاعاتی از مهمانش نداشته باشد، پر از خطا است و دلیل این امر این است که ویدئویی که در شب سال نو در فضای مجازی مخابره می‌شود و نشان می‌دهد که بی‌اطلاعی مجری در مورد مهمانش بوده است و البته همین ویدئو نشان می‌دهد که مهمان برنامه امیر خیام چقدر از این موضوع ناراحت است.
حالا مهمان این برنامه پر سر و صدا کیست؟ او نویسنده است، نویسنده کتاب «سد ناصرالدین» که نثری روان و ساده دارد، خیام خاطرات خود را از کودکی تا نوجوانی در این کتاب نوشته است. کتابی که گاهی لبخند را گوشه لب می آورد و گاهی اشک را گوشه چشم. درست است که نقدهای زیادی به این کتاب وارد است، اما چیزی که آن را متفاوت می کند، خاطرات خیام از همشهریانش از مرشد چلویی و سیمین دانشور گرفته تا سعدی افشار و محمدرضا آقاسی است و این شخصیت های بزرگ داستان زندگی او را بیشتر کرده است. قابل شنیدن
خودش در بخشی از مصاحبه می گوید در جنگ با مصطفی چمران بوده و در عین حال ارادت خاصی به بهروز وطوقی داشته و معتقد است هیچ کدام با هم درگیری ندارند. یکی از انتقاداتی که او به داستان نویسان جنگ دارد این است که حقیقت را نمی گویند.
امیر خیام نویسنده کتاب سدنصرالدین:
* اولین ملاقات من با آقای سلطانی این بود که ایشان با لحن بسیار تند به من دستور دادند که بروم و آن طرف بایستم. یک لحظه گفتم احتمالاً اورژانسی است. به هر حال دعوتم کردند، مجبورشان نکردم که سر جایشان بروند.
* در بخشی از کتابی که درباره مرشد چلویی یا میرزا عابد نهاوندی نوشتم، عارف و سالکی معروفی است که عمویم آشپزی او بوده است.
* حالا چرا من واکنش نشان دادم به این دلیل است که مجری باید اطلاعاتی داشته باشد که می گویند شما دوست یک مربی عجیب و غریب هستید.
* وقتی رفتم به آقای فروگی تبریک گفتم و گفتم نمی دانم چطور توانستید چنین فداکارانی را جمع کنید و این خودش یک هنر است. گفت نه اینجا همه می دوند و کار می کنند، گفتم همه در مترو هم می دوند.