محمود فکری و مهدی رحمتی سرمربیان تیم هوادار و نساجی پس از شکست های سنگین هفته سیزدهم مقابل سپاهان و استقلال از باشگاه های خود خداحافظی کردند. معمولاً وقتی مربی در پایان نیم فصل یا حتی نیم فصل استعفا می دهد یا برکنار می شود، باشگاه ها فرصت کمی برای انتخاب جانشین مناسب دارند و معمولاً کسانی که اخیراً از تیم های قبلی خود استعفا داده یا برکنار شده اند، انتخاب می شوند. یا به عبارتی کسانی که سابقه خوبی ندارند انتخاب می شوند.
در اینجا سؤالاتی مطرح می شود که آیا کوتاه مدت برای انتخاب جانشین بهانه خوبی برای انتخاب اشتباه است یا عجولانه؟ آیا فوتبال ایران آنقدر کمبود نیروی انسانی مربیگری دارد که سایر تیم های لیگ مجبور به ادامه لیگ با مربیان ناکام گذشته شوند؟ چرا مربیان شکست خورده را مجبور به ارتقای دانش خود نمی کنیم؟ چرا به مربیان تازه نفس و البته خوب فرصتی برای نشان دادن خود نمی دهیم؟
درست است که فوتبال ایران از نظر زیرساختی و امکانات باید تقویت شود اما کیفیت مربیگری هم تاثیر خودش را دارد. مربیانی که دانش کافی و اخلاق حرفه ای دارند می توانند پیشرفت بازیکنان را تشویق کنند و این یک لحظه مثبت در حرفه هر مربی است. بزرگترین اشتباه مدیران ارشد فوتبال و مدیران باشگاه این است که فقط به طیف محدودی از مربیان نگاه می کنند و به دیگران اهمیت نمی دهند.