روزنامه جوان نوشت: محمدرضا عارف یکی از فعالان سیاسی اصلاح طلب اخیرا گفته است: باید اعتراف کنیم که قدر مردم کشورمان را که در سخت ترین شرایط در عرصه های مختلف خالصانه حضور داشتند را ندانستیم و متأسفانه ترسیم می کنند. یک خط و برای این بزرگواران!
این فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: باید بپذیریم که نسل جدید شیوه زندگی متفاوتی را برگزیده است و مقابله با این نسل و خط کشی برای آنها موجب تعمیق اختلافات می شود. در شرایط نامناسب معیشتی مردم که به دلیل ناکارآمدی حکومت متحدالشکل شرایط سختی است، مقابله با سبک زندگی بخشی از جامعه و استفاده از زور نتیجه ای جز تقویت فضای دوقطبی در جامعه ندارد.
عارف با اشاره به تجربه ناموفق در رابطه با حجاب گفت: حوادث تلخ سال گذشته باید تجربه ای برای همگان به ویژه مسئولان و نهادهای ذیربط باشد که با اجبار با حجاب برخورد نکنند چرا که چنین معاملاتی را در پی خواهد داشت. نتایج منفی».
به نظر می رسد عارف از این موضوع غافل است که اجبار حجاب یک تاکید اسلامی، قانونی و اجتماعی است. آیا شایسته است یکی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام که قرار است عقلانیت و درایت و اصل خود را به دیگران الهام بخشد، روی صحنه بیاید و بگوید تاکید بر رعایت قانون، خط کشی است؟!
از منطقی بودن گفته های عارف بس است که می گوید نباید با سبک زندگی عده ای که نمی فهمند این یعنی تحمل حضور همجنس گرایان، پدوفیل ها و … مقابله کرد. در جامعه. پیشنهاد اعلام شده عارف به معنای عدم اعتقاد وی به منطق و اهمیت نظر قانون برای زندگی اجتماعی مردم است! حال عارف و یارانش نه به عنوان شاکی بلکه به عنوان متهم باید توضیح دهند که در دهه اخیر که دولت در دست آنها بود، از چه روش اصلاحی در خصوص مقولاتی مانند حجاب استفاده کردند تا جامعه کنونی در چنین شرایطی قرار نمی گیرد و یا می میرند، ورود فکری به مقوله های اجتماعی و فرهنگی بدون ارائه و روش اجرایی قابل دفاع، نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه مصداق این جمله خواهد بود که: خواهی کرد. بریدن سر کسی