روز جدید : بسیاری از دانش آموزان نوجوان محبوس در خانه گریه کردند. مینا، یک زن 15 ساله اهل ولایت بدخشان در شمال افغانستان، گفت که احساس گم شدن کرده است. او گفت: «در خانه ماندن برای من حکم اعدام است.
مینا تنها نیست. لیلا، یک دانش آموز 16 ساله از استان طاهر که از زمان روی کار آمدن طالبان در خانه زندگی می کند، گفت که “به نظر منجمد می رسد”. او می گوید که در چند ماه گذشته جز وظایف روزمره خود کاری انجام نداده است.
بی بی سی در مصاحبه ای با دانش آموزان و معلمان 13 استان از 34 ولایت افغانستان دریافت که با وجود وعده طالبان برای بازگشایی دبیرستان های دخترانه در افغانستان، آنها به وعده های خود عمل نکرده اند.
معلمان دبیرستان که از ابتدای تابستان (ژوئن / ژوئن) حقوق دریافت نکرده اند، گفتند که نگران سلامت روان و زندگی دختران خود هستند. یک مدیر معلم در کابل گفت که شاگردانش از طریق واتس اپ با او تماس گرفته اند. آنها روز به روز ناامیدتر می شوند.
معلمان در افغانستان نیز می گویند که دختران کمتری در مدارس ابتدایی احیا شده تحصیل می کنند. ترس گسترده از فقر و امنیت باعث شده بسیاری از خانواده ها نتوانند به دخترانشان اجازه دهند به مدرسه بازگردند.
طالبان به دانش آموزان پسر اجازه داده اند در مکاتب ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان تحصیل کنند، اما دختران فقط تا صنف ششم می توانند تحصیل کنند.
مقامات طالبان قبلاً از تایید یا تکذیب ممنوعیت بازگشت دختران به لیسه ها خودداری کرده بودند. اما عبدالحکیم همت، معاون وزیر معارف طالبان در مصاحبه بی‌سابقه‌ای با بی‌بی‌سی تایید کرد که تمام لیسه‌های دخترانه در افغانستان تا تصویب مقررات جدید باید بسته شوند. وی اظهار امیدواری کرد که این قوانین تا سال تحصیلی آینده به تصویب برسد.
با وجود این ممنوعیت، برخی از لیسه های دخترانه در چند ولایت در جریان گفتگو با مقامات محلی طالبان بازگشایی شدند.
معلمان در سه ولایت دیگر افغانستان گفتند که توانستند مدارس خود را بازگشایی کنند، اما یک روز بعد از سوی طالبان مجبور به تعطیلی مجدد شدند. یکی از معلمان گفت که دختران هر روز به درب مدرسه می آیند به این امید که بتوانند دوباره در کلاس حاضر شوند.
لیلا که می‌خواست ماما شود، گفت که از دیدن کتاب‌ها، بروشورها، کیف و کفش‌ها و یونیفرم‌های مدرسه دست نخورده در گوشه اتاق ناراحت شده است.
مینا، دانش آموز کلاس یازدهم در پروان که می خواست عمل کند، اکنون مردد است. او می گوید که بعید است طالبان به او اجازه ادامه تحصیل بدهند و اگر به آنها اجازه ادامه تحصیل داده شود، هنوز توانایی زنان برای کار و مشارکت در جامعه مشخص نیست. مینا می گوید که هر روز صبح که از خواب بیدار می شود، یادش می آید که چگونه او و همکلاسی هایش در حیاط مدرسه جمع می شدند و سرود ملی را می خواندند. او می گوید: «هر وقت به یاد آن روزها می افتد، ناامیدتر می شود.
عبدالحکیم همت، معاون وزیر معارف طالبان گفت که این وضعیت موقتی است و طالبان تلاش می کنند تا محیط امنی را برای یادگیری دختران فراهم کنند. وی تاکید می کند که دختران و پسران نوجوان در کلاس های جداگانه ادامه تحصیل دهند. رسومی که قبل از به قدرت رسیدن طالبان رایج بود.
در دوره اول حکومت طالبان در افغانستان در دهه 1970، زنان از حضور در مدارس و دانشگاه ها منع شدند.
به گفته یکی از معلمان، بسته شدن مکاتب متوسطه و لیسه در افغانستان در چند ماه آینده تأثیر مخربی بر وضعیت زندگی دختران داشته است. رئیس معلم غزنی گفت: “در چند ماه گذشته حداقل سه شاگرد 15 ساله یا کمتر مجبور به ازدواج شده اند.” خانواده ها از بیکاری نوجوانان در خانه خسته شده اند و می خواهند با آنها ازدواج کنند.
معلم دیگری از استان مرکزی گور به بی بی سی گفت که بازگشایی مدارس متوسطه و دبیرستان برای دختران برای بسیاری از افغان ها و حتی خود دختران اولویت ندارد. فقر شدید و کمبود مواد غذایی کشور را در یک بحران انسانی ویرانگر فرو برده است. این معلم جوان با انزجار گفت: “من فکر می کنم بیشتر شاگردان من خواهند مرد. آنها غذای کافی برای خوردن ندارند و زمستان آینده نمی توانند گرم شوند. فقر در افغانستان غیرقابل تصور است.”
همه اسامی در این گزارش تغییر کرده است. نام هنری طراح گرافیک یک نام مستعار است.