لیگ بیست و یکم از هر نظر فصل موفقی برای فرهاد مجیدی بود. مربی جوانی که همیشه این سرنوشت را داشته که جایگزین مربیان دیگر شود. او پس از وینفرد شفر و آندره آ استراماچونی جایگزین محمود فکری شد و روی نیمکت استقلال نشست و فصل را بدون جام به پایان رساند. اما تنها چیزی که هفت آبی ها می خواستند این بود که از ابتدای فصل تیم خود را بسازند. او با گزینه هایی که در نظر دارد، با بازیکنانی که ترکیب ایده آل او هستند، از صفر تا صد پازل را برای تیمش انتخاب می کند و ثمره آن را در پایان فصل خواهد دید.
حالا فرهاد به هشت خوان آخر رسیده و حالا وقت کاشتن درختی است که زمستان گذشته کاشته بود. مربی جوانی که فصل گذشته تمام کارت های شانس خود را در جام حذفی گذاشته بود و به سومی شدن در لیگ بیستم فکر می کرد اما حالا چند پله از جایگاه خود در 365 روز پیش و می در آخرین روزهای بهار 1401 فاصله دارد. ، برای انجام ماموریتی که دیگر مربیان آبی از عهده آن بر نمی آیند و آن پایان دادن به جادوی استقلال در عدم قهرمانی در لیگ برتر است.
استقلال در هشت فصل اخیر لیگ برتر تنها ناظر سایر تیم های قهرمانی بود. آبی‌ها در موارد معدودی به آستانه قهرمانی رسیده‌اند، اما حقیقت این است که به جز یکی دو فصل، تا هفته‌های اخیر هرگز مدعی جدی برای قهرمانی نبوده و در سال‌های اخیر فقط عناوین متفاوتی را شاهد بوده‌اند. رقبای دیرینه پیروز شدند. از دوبل گرفته تا هت تریک و پوکر و گلات و حالا فرهاد مجیدی فرزند همان باشگاه استقلال و شاگرد ناصر حجازی و منصور پورحیدری به میدان آمد تا نوار این قهرمانی ها را بشکند.
استقلال سرنوشت جالب و مشابهی با اینترمیلان در سری آ دارد. نراتزوری پس از کسب جایزه سه گانه در سال 2010، هرگز نور روز را ندید و 10 سال صبورانه برای رسیدن به مقصد سپری کرد. در واقع بعد از این قهرمانی و رفتن ژوزه مورینیو اینتر بود که اوضاع بدتر شد و همه مربیانی که آمدند و روی نیمکت این تیم نشستند حتی به جام قهرمانان هم نزدیک نشدند و این رقیب دیرینه آنها یوونتوس بود که اسکودتو خانه و سهم هواداران اینتر چیزی جز تماشای سریال دشمن خونین نبود.
سران اینتر با تغییرات بزرگ روی نیمکت خود، به مربی جوانی که از یک رقیب آمده بود اعتماد کردند. آنتونیو کونته که با یوونتوس هم قهرمان سری آ شد و هم در مدرسه بیانکونری بزرگ شد. او انتخابی باورنکردنی داشت و در اولین فصل حضورش روی نیمکت اینتر این تیم را با اختلاف یک امتیاز به نایب قهرمانی رساند و در لیگ اروپا نیز دوم شد. کسب دو مقام دوم در فصلی که اینتر بیش از هر زمان دیگری مشتاق موفقیت و پیروزی بود، برای نراتزوری تلخ تر از زهر بود و رقبا را به سخره گرفت، اما این شکست ها باعث نشد کونته تسلیم شود. او مصمم تر از قبل است و در فصل دوم حضورش تیم قدرتمندی ساخت که هیچ تیم دیگری در ایتالیا نمی تواند با آن روبرو شود. اینتر یکی پس از دیگری رقبا را شکست داد و در نهایت توانست بر بام فوتبال ایتالیا بایستد تا سری آ 9 قسمتی یوونتوس را به پایان برساند.
هزاران مایل دورتر، مربی جوان دیگری در حال بررسی پایان دادن به یک سری لیگ های تکراری است. فردی که مانند نسخه ایتالیایی، نتیجه دوران مربیگری اش را در نایب قهرمانی استقلال 2 داشت. مجیدی که در دوران بازیگری همیشه با پرسپولیس در چالش بوده، امسال با بزرگترین چالش خود مواجه است. دربی 98 آخرین خوانی است که می تواند استقلال و فرهاد را بزرگ کند. اگرچه می توان تساوی را نتیجه خوبی برای آبی ها دانست اما پیروزی در دربی تهران اختلاف را به عدد 9 کاهش می دهد و جبران آن در 7 هفته اخیر بسیار بعید به نظر می رسد.
فرهاد به خوبی می داند که پرسپولیس مشتاق برد است. تیم یحیی برای زنده نگه داشتن امیدهای قهرمانی چاره ای جز برد ندارد. مجیدی باید کاری کند که کونته در فصل قهرمانی مقابل یوونتوس انجام داد. دادن توپ به حریف و به فکر استفاده حداکثری از ضدحملات برای زدن آخرین ضربه به حریف. همان کاری که نیکولو بارلا در پاس 40 متری الساندرو باستونی انجام داد و ضد حمله ای ویرانگر را در بدن آندره آ پیرلو انجام داد.
سرمربی جوان استقلال می تواند همان بازیکنی باشد که روز پنجشنبه قهرمانی یوونتوس را به پایان رساند و در پایان فصل با ورا گفوری قهرمان جام حذفی شد. کاپیتانی که سال ها در استقلال ماند تا با این تیم قهرمانی را جشن بگیرد، حالا از تحقق رویای خود دور نیست. ورا ممکن است با همان سرنوشتی روبرو شود که سمیر هاندانوویچ پس از 9 سال کاپیتانی اینتر به دست آورد. گالری که شاهد جشن های رقابتی نراتزوری در سال های سیاه بود، هرگز عقب نشینی نکرد تا اینکه این بتمن افعی ها بود که شب با جام قهرمانان به رختخواب رفت و عکس یادگاری گرفت.