قطار تئاتر سالهاست که از ریل خارج شده است!

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ کوروش زارعی پیشکسوت، بازیگر و کارگردان تئاتر دیروز دبیر چهل و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر شد. جشنواره ای که بسیاری آن را «ویترینی از تئاتر کشور» به عنوان سینما می دانند.

نویسنده قصد نوشتن این سطور را ندارد. بلکه هدف یادآوری و مرور اجمالی رویدادهای در حال وقوع در دنیای تئاتر کشور است که می توان آن را نماد بیرونی جشنواره تئاتر فجر دانست.

در گذشته های نه چندان دور، چون گروه های تئاتر شهر گردهمایی خاصی برای تماشا و اجرا نداشتند (البته هنوز وجود ندارند)، تنها دلخوشی آنها حضور در جشنواره تئاتر فجر بود; جشنواره ای که در آن تعدادی از استعدادهای جوان تئاتری توسط مدیران و اساتید حاضر در جشنواره شناسایی و کشف شدند.

حتی یکی از دلایل اصلی حضور بسیاری از گروه های نمایشی در این جشنواره، تضمین اجرای عمومی بعد از جشنواره بود. اجراهایی که قبل از جشنواره وجود داشت و شرکت در جشنواره باعث شد ادامه پیدا کنند.

در مقطعی حضور گروه های بین المللی تئاتر در جشنواره علاوه بر نمایش آثار خارجی به گروه های ایرانی، زمینه را برای آشنایی های نمایشی و تعاملات نمایشی گروه های ایرانی با سایر کشورها برای ورود به جشنواره های خارجی فراهم کرد. همه این موارد در سال های اخیر کم رنگ شده و گاهی فراموش می شود.

نبود سند و چشم انداز برای تئاتر در کشور باعث می شود هر دولتی برخی از مسائل تئاتر را جدی بگیرد و برخی را بر اساس اولویت ها (بخوانید سلیقه) و معیارها ارزیابی کند و بودجه اندک GDSP بهانه خوبی است. برای همه دوره‌ها کارگردانان کسانی هستند که در این سمت نشسته‌اند و در مورد این هنر نمایشی تصمیم گرفته‌اند.

همین اولویت سلایق شخصی، سیاست های دقیق و تخصصی در انتخاب کارگردانان تئاتر جشنواره فجر را تحت الشعاع قرار داده است و به همین دلیل به جای آقای زارعی عزیز، وقتی جشنواره در جهت خاصی قرار می گیرد، بقیه باید در این جایگاه باشند. قطار جشنواره به مقصد خاصی نمی رسد. قطاری که سال ها از ریل خارج شد!

انتهای پیام/