«یک سال از رفتن یکی از دوستان می گذرد و وقتی به غیبت او فکر می کنم، نه تنها ناراحت می شوم، بلکه بسیار عصبانی می شوم.
من پر از حرف هایی هستم که اگر روزی می توانستم به آنها بگویم سرشان فریاد می زدم که چه بر سر آزاده و همسر و دخترش آمده است…
اکنون فقط می خواهم فکر کنم که آزادگان، غمگین ها و آزادگان، جایی فراتر از درد و عدم محبوبیت، برای همیشه زنده اند…
نوشت:
عکس ها مربوط به بیش از 2 سال پیش است و مربوط به سفر به کیش با همسر و دوستانم است
عکس دوم آزاده رو شخصا گرفتم. “