تاریخچه تولید کاشی در ایران به هزاران سال پیش برمی گردد و تقریباً همزمان با ساخت کاشی است و با لعاب های ضخیم تر رایج شده است.
رامین کریمی در گفت و گو با صاحب نیوز گفت: اولین بار که کاشی ها ساخته شد، کاشی ها از گل بود. برای اولین بار در قرن ششم، ماده ای به نام خمیر چینی از هجری برای پوشاندن کاشی های آزمایشی تهیه شد. و بعد از جواب دادن کار دیگری با کاشی با این پوشش رواج پیدا کرد.
این هنرمند سنتی کاشی گفت: بعدها لعاب ایجاد شد و لعاب روی سرامیک رایج شد. از آن زمان، لعاب کاری روی کاشی ها انجام شده است. در تکنیک لعاب تک رنگ سطح کاشی با لعاب تک رنگ پوشانده می شود که رنگ محبوبی در این تکنیک کرم، آبی فیروزه ای و آبی لاجوردی است.
کریمی گفت: برای عمل آوری کاشی روی دیوار، پس از تسطیح دیوار، ماسه نرم زیر کار ریخته و آن را تراز می کنیم.
وی افزود: برای انجام کاشی کاری سنتی در سطوحی که امکان تزریق دوغاب در زیر کاشی وجود ندارد مانند زیر سقف، از ملات ماسه سیمانی در لایه زیر کاشی استفاده می کنیم.
رامین کریمی اذعان داشت: روش دیگری به نام چسباندن کاشی با چسب کاشی وجود دارد که اغلب برای ترمیم کاشی های سنتی استفاده می شود، نکته مهم در مورد این نوع کاشی این است که سطح زیر کاشی قبل از نصب باید کاملاً تمیز باشد.
* اجرای ردیف اولیه کاشی که اساس تمامی کارها با کاشی است از اهمیت ویژه ای برخوردار است
این هنرمند درباره مراحل سنتی کاشی کاری توضیح داد: ابتدا باید پلان پنجره ها و سطح کاشی ها را بررسی کنید، پس از این مرحله در تهیه مواد لازم در کارمان، ردیف اولیه کاشی ها به صورت ردیفی است. اساس کل روکش فلزی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
کریمی در ادامه خاطرنشان کرد: پس از پارو زدن، رج های دیگر ساخته و تراز آنها بررسی می شود و در مرحله آخر درزهای بین کاشی ها با دوغاب پر می شود.
وی تصریح کرد: تکنیک‌های مختلفی در کاربرد کاشی‌های سنتی وجود دارد که به‌عنوان مثال تکنیک‌های تک رنگ، میناکاری، مشبک، رنگ طلایی، معرق، موکال، هفت رنگ و موکارنس از جمله تکنیک‌های اعمال شده بر روی سطوح است. .
رامین کریمی گفت: کاشی معرق یا کاشی با گل و بوته یکی از تکنیک های کاشی کاری است که بیشتر اروپایی ها شناخته شده اند. از قرن هفتم هجری قمری این نوع روکش های سنتی به تدریج معماری ایرانی به ویژه بناهای مذهبی، مساجد، حسینیه ها و … را مزین کرده است.
این هنرمند کاشی کاری سنتی خاطرنشان کرد: کاشی معرق نسبت به سایر کاشی ها اهمیت بیشتری دارد، این نوع کاشی کاری زیبایی استثنایی و استحکام بیشتری دارد و به همین دلیل سال ها بر روی بنا باقی می ماند.
کریمی ادامه داد: در تکنیک کاشی معقلی از کاشی های اصفهان ترکیبی از آجر و کاشی استفاده می شود که معمولاً با حرکت شطرنجی زیبایی شکل می گیرد و ارزش خاصی به معماری دوره اسلامی ایران بخشیده است.
وی افزود: کاشی های زرین فام محبوب ترین روش کاشی کاری سنتی از زمان اسلام است که در این تکنیک کاشی ها به کاشی های ناودانی، کاشی های نیم ستون، کاشی های برجسته و خورشیدی یا ستاره های هشت پر تقسیم می شود.
رامین کریمی گفت: ویژگی اصلی این تکنیک نحوه رنگ آمیزی و پخت کاشی است که رنگ های منحصر به فردی مانند طلایی و سبز را بر روی کاشی ها ایجاد می کند.
به گفته این هنرمند، کاشی‌های میناکاری با تزیینات اسلیمی، گل‌ها و برگ‌ها، پرندگان و خطوط منحنی پیچیده مختلف تزیین شده است. .
کریمی گفت: در مورد کاشی های هفت رنگ کاشی هایی با اندازه مناسب بنا به سلیقه هنرمند و با توجه به فضای مورد نظر و طرح مورد نظر از جمله نقاشی های سنتی اسلیمی و خوشنویسی هنری و مذهبی روی آن ها مونتاژ می شود. برای لعاب و رنگ آمیزی رنگ می کند و در نهایت وارد کوره می شود.
وی افزود: مقرنس کاری یکی از عناصر تزیینی مهم معماری است که در دنیای ساختمان به صورت طبقاتی که روی هم ساخته می شوند، برای تزیین بناها و یا انتقال تدریجی از شکل هندسی به شکل هندسی دیگر. هندسی شکل دهید، از این طریق استفاده کنید.
رامین کریمی خاطرنشان کرد: کاشی های مشبک برای ایجاد طرح های پیچیده در کنار یکدیگر قرار گرفته و برای تزیین محراب استفاده شده است.
انتهای پیام/