«روز نکبت»؛ روزی به درازای ۷۶ سال

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج

14 مه (25 مه) در تقویم یهودیان سالگرد ایجاد اسرائیل است که به آن “روز استقلال” می گویند. دیوید بن گوریون در 14 مه 1948 رسماً ایجاد اسرائیل را اعلام کرد. از آن زمان یهودیان این روز را به عنوان تعطیلات ملی جشن می گیرند.

از مجموع 193 کشور عضو سازمان ملل، تنها 165 کشور موجودیت سیاسی رژیم صهیونیستی را به رسمیت می شناسند. 28 کشوری که هنوز این رژیم را قبول نکرده اند شامل 15 عضو اتحادیه عرب (الجزایر، کومور، جیبوتی، عراق، کویت، لبنان، لیبی، موریتانی، عمان، قطر، عربستان سعودی، سومالی، سوریه، تونس و یمن) و 10 کشور عضو اتحادیه عرب هستند. عضو غیر عرب سازمان همکاری اسلامی (افغانستان، بنگلادش، برونئی، اندونزی، ایران، مالزی، مالدیو، مالی، نیجر و پاکستان) و همچنین کوبا، کره شمالی و ونزوئلا است.

ریشه تاریخی تصمیم یهودیان مبنی بر ایجاد دولتی در سرزمین فلسطین با نام «اسرائیل» به سال 1897 و کنگره جهانی صهیونیسم به رهبری تئودور هرتزل برمی گردد که اعلام کرد «سرزمین فلسطین» باید جایی باشد که در آن سرزمین فلسطین قرار گیرد. او برای قوم یهود دولتی ایجاد کرد. در این میان، وقوع دو جنگ جهانی و حوادثی که در متن و زمینه های این دو جنگ رخ داد، روند اشغال سرزمین فلسطین را تسریع بخشید. از جمله صدور بیانیه بالفور در سال 1917.

فرآیند تأسیس و تأسیس رژیمی مبتنی بر اندیشه‌های صهیونیسم با حمایت مستقیم انگلستان که پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی قیمومیت فلسطین را در اختیار داشت، صورت گرفت. در حالی که بین سال‌های 1917 تا 1947 کشتی‌های مسافربری یهودیان را از نقاط مختلف جهان به سرزمین فلسطین منتقل می‌کردند، فضا برای اعراب ساکن در این منطقه تنگ‌تر می‌شد. در ادامه این اقدامات، در 29 نوامبر 1947، قطعنامه ای به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید که در آن حکم ایجاد «دولت یهود» در سرزمین فلسطین صادر شد. تصویب این قطعنامه منجر به اولین جنگ بین اعراب و اسرائیل در بازه زمانی 30 نوامبر 1947 تا 20 ژوئیه 1949 شد که یهودیان آن را جنگ استقلال می نامند.

در حالی که یهودیان با تفکر صهیونیستی روز 14 می را به عنوان روز استقلال نامگذاری کرده اند، فلسطینیان 15 ماه مه را به عنوان روز “نکبت/ دردسر” نامگذاری کرده اند که مصادف با اعلام منشور استقلال است. روز نکبت به معنای فاجعه برای فلسطین است که منجر به اخراج صدها هزار فلسطینی از سرزمین خود و آواره دائمی اکثریت مردم فلسطین می شود. در طول جنگ 1948، حدود 700000 فلسطینی فرار یا رانده شدند و صدها شهر و روستا خالی از سکنه یا ویران شدند. این روند در سال های بعد و حتی امروز پس از 76 سال به اشکال مختلف ادامه دارد.

ادامه اخراج اعراب فلسطینی از اسرائیل پس از 7 دهه

امسال اسرائیلی ها هفتاد و ششمین سالگرد تأسیس رژیم خود را جشن می گیرند و شاهد آن هستیم که بیش از هفت ماه از جنگ غزه می گذرد. جنگی که 2 میلیون فلسطینی را آواره کرد و هنوز پایانی ندارد. در واقع، مشخص نیست اگر حمله به آخرین سنگر پناهجویان در نوار غزه، یعنی شهر رفح، تشدید شود، چه بلایی سر آنها خواهد آمد. این در حالی است که مصر اعلام کرده است که هیچ فلسطینی را نمی پذیرد زیرا می داند سیاست رژیم صهیونیستی این است که با انتقال جمعیت از نوار غزه، زمینه را برای اسارت خود فراهم کند. در همین راستا، یکی از وزرای کابینه نتانیاهو به نام ایتامار بن گویر که سمت وزارت امنیت داخلی این رژیم را برعهده دارد، پیشنهاد کرد که مهاجرت از نوار غزه تشویق شود و از کشورهای غربی بخواهد تعداد معینی از فلسطینی ها را بپذیرند. هر یک. همچنین شروع به اسکان در این منطقه کنید.

اگرچه این ایده ظاهرا با مخالفت برخی مقامات اسرائیلی مواجه شده است، اما نظرسنجی عمومی این رژیم نشان می دهد که حامیان احزاب راست طرفدار شهرک سازی در نوار غزه هستند. این شهرک‌ها در واقع نام رمز الحاق سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل است.

علاوه بر این، در همان زمان، دولت ساخت شهرک های جدید در کرانه باختری را تصویب کرد. بر این اساس پیش بینی می شود 7000 واحد مسکونی در بخش C کرانه باختری ساخته شود. از سوی دیگر، شهرک نشینان، که اکثر آنها یهودیان راست افراطی هستند، خواستار افزایش تدابیر امنیتی از جمله ایجاد پست های بازرسی اضافی و محدودیت های بیشتر برای تردد فلسطینیان در این مناطق هستند. گزارشی از وضعیت فلسطینیان ساکن در قدس شرقی نیز اخیرا منتشر شده است که نشان می دهد فشارهای پلیس اسرائیل بر آنها به دلیل مشکوک شدن به رفتار تروریستی افزایش یافته است، بنابراین مردم این منطقه ترجیح می دهند خانه های خود را به جز برای مقاصد فوری ترک نکنند. .

علاوه بر این اقدامات، موضوع مالکیت خانه های یهودیان در بیت المقدس شرقی هر ساله در دادگاه های اسرائیل مطرح می شود. یهودیان با استفاده از پوشش قانونی سعی در تصرف منازل فلسطینیان در این منطقه به ویژه بخش شیخ جراح دارند.

علاوه بر این فعالیت ها، به گفته تندروهایی مانند بن گوئر که وزیر امنیت داخلی کابینه نتانیاهو است، اقدامات علیه اعراب فلسطینی کافی نیست. او در هفت ماه گذشته به بهانه افزایش ناامنی ساکنان کرانه باختری، شهرک نشینان را به سلاح گرم شخصی مجهز می کند. وی همچنین با عباراتی عجیب اعلام کرد که فلسطینی های قبلی باید اعدام شوند تا جا برای اسرای جدید باز شود! وی همچنین گفت که میزان غذا و امکانات موجود در اختیار یک اسیر فلسطینی باید کاهش یابد زیرا این هزینه اضافی بر دولت تحمیل می شود.

این اظهارات در شرایطی است که دستگیری فلسطینی ها گاه بدون هیچ گونه حکم و سند قانونی صورت می گیرد. بر اساس آخرین گزارش نظامی اسرائیل، از زمان آغاز جنگ غزه، بیش از 4000 فلسطینی تنها در کرانه باختری به ظن رفتارهای ناامن دستگیر شده اند.

بنابراین تا روزی که رژیم صهیونیستی وجود داشته باشد، اخباری درباره اخراج، تبعید، کشتار و زندانی شدن اعراب فلسطینی منتشر خواهد شد. تا زمانی که این رژیم وجود دارد، روز نکبت ادامه خواهد داشت. در واقع، برای اعراب فلسطینی، روز نکبت فقط یک روز خاص نیست، 15 مه، بلکه رویدادی است که تمام روزهای 76 سال گذشته را در بر می گیرد. آنها هر روز با تهدید، ارعاب و فشار زندگی کرده‌اند و این مشکلات با وجود ژست‌های اروپایی و سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر هرگز برطرف نشده و از شدت آن کاسته نخواهد شد.