در قرن نوزدهم، دندان مصنوعی منشأ بسیار بدی داشت. دندانپزشکان با دندان های قربانیان جوان جنگ دندان مصنوعی (دندان های مصنوعی) ساختند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پس از نبرد واترلو در سال 1815، دندانپزشکان شروع به ساخت پروتز از دندان سربازان کردند. این دندان های مصنوعی که «دندان های واترلو» نامیده می شوند، از دندان سربازانی که در میدان جنگ کشته می شدند ساخته می شد.
اما در اینجا مشکل بدتر می شود این است که سربازانی که در واترلو جان باختند اکثراً جوان و سالم بودند و بنابراین دندان های آنها کاندیدای خوبی برای دندان مصنوعی بود. این سرنوشت عجیبی است که دندان ها محل استراحت نهایی خود را در دهان غریبه ها قرار دهند و جایگزین دندان های از دست رفته یا آسیب دیده شوند.
ساختن دندان مصنوعی از عضوی در بدن مرده!
اما نکته مهم اینجاست که معلوم نیست افرادی که برای این دندان مصنوعی اقدام کرده اند از این مشکل مطلع بوده اند یا خیر. تاریخدان دندانپزشکی ریچل بیرستو فاش کرده است که اگرچه ما اکنون این دندان مصنوعی را “دندان های واترلو” می نامیم، اما شواهد کمی دال بر استفاده از این واژه در متون قرن 19 وجود دارد. این نشان می دهد که بیماران ممکن است از منشا پروتزهای خود بی اطلاع بوده باشند.
حداقل می توان گفت که این یک فکر وحشتناک است که رویه های وحشتناک گذشته و سوالات اخلاقی مطرح شده در مورد روش های پزشکی را برجسته می کند. تصور کنید با دندان مصنوعی لبخند می زنید که زمانی بخشی از دهان شخص دیگری بود، کسی که در میدان جنگ با پایانی غم انگیز روبرو شد.
همراه با دندان های واترلو، بسیاری از دندان های مصنوعی از دندان دزدان قبر ساخته شد. با کمال تعجب، دندانپزشکان آن زمان علاقه ای به منشا این دندان ها نداشتند. این زمانی بود که صنعتگران مختلف از جمله کلاه گیس سازان و آهنگران دندانپزشکی می کردند. در واقع، شما حتی می توانید دندان مصنوعی خود را از جواهرساز محلی خود تهیه کنید.