23 اردیبهشت 1393 و در آستانه دربی برگشت لیگ چهاردهم، هاشمی نساب در گفت و گوی اختصاصی با خسروشی درباره شرایط جدال استقلال و پرسپولیس حرف های جالبی زد که مهم ترین آنها را با هم می خوانیم:
– 13 بار با استقلال و پرسپولیس دربی را تجربه کردم و تنها در یکی از آنها ناکام ماندم. در دو دربی با وجود مصدومیت بازی کردم و در دو بازی دیگر اصلا قرار نبود بازی کنم اما در آخرین لحظه در ترکیب ثابت قرار گرفتم.
– من در هر دو تیم استقلال و پرسپولیس با بازیکنان بزرگی بازی کردم و این یکی از رموز موفقیت من در دربی ها بود. البته در پرسپولیس عموما راحت تر گل زدم. من در سال های طلایی پرسپولیس در این تیم بودم.
– در سال آخر حضورم در پرسپولیس مشکلات زیادی به وجود آمد که تصمیم گرفتم به استقلال بروم. تصمیمی که عواقب و مشکلات زیادی برایم به همراه داشت، پس حاضرم بمیرم اما به آن سال برنمی گردم.
– زمانی که با پرسپولیس برای جام باشگاه های آسیا به عربستان رفتیم، در دیدار مقابل اردوی قزاقستان روی نیمکت نشستم و پس از ورود به زمین به عنوان ذخیره موفق به گلزنی شدم و از گلزنی لذت خاصی داشتم. هدف. البته قبل از آن بازی اتفاقاتی افتاد که رابطه من با مربیان را تیره کرد. با اینکه خودم در این ماجرا نقشی نداشتم اما 12 بازیکن پرسپولیس درگیر ماجرا بودند اما تمام کاسه و کوزه ها روی سرم شکست تا روی نیمکت قرار بگیرم. این سوال واقعا دور از انصاف بود. آن موقع عده ای می رفتند و پشت سر من به علی پروین حرف می زدند، در حالی که من اصلاً چنین شخصیتی نداشتم و اگر ناراحتی می شد مستقیماً به خودم می گفتم. من بازیکنی نبودم که کم بفروشم، این چیزها فقط برای بازیکنان امروزی است که منتظر اخراج مربیشان نیستند.
– این تعداد بازی که 4 یا 6 تا را نشان می دهد قبلاً غارت شده است. به جای این چیزها یادی کنیم از بزرگان استقلال و پرسپولیس که دیگر در جمع ما نیستند.
– من کری نبودم و نیستم اما مجبورم کردند تیم عوض کنم و از پرسپولیس بروم. وقتی در اولین دربی با پیراهن استقلال مقابل پرسپولیس قرار گرفتم مشکلات زیادی به یادم آمد و به استقلال متعهد بودم. باید بهترین بازی عمرم را انجام می دادم، مطمئن بودم که در 9 دی 1379 گل می زنم، به بهروز دریفر و ناصرخان ابراهیمی گفتم قبل از دقیقه 10 به پرسپولیس گل می زنم اما به خواست خدا این اتفاق در دقیقه 85
– انسان باید مورد محبت دو نفر یعنی پدر و مادر باشد.
