تیم ایران نمایشی کاملاً عالی مقابل حریف داشت و در روزی که فهد طالب دروازه بان حریف تمام موقعیت های ممکن را برای گلزنی از مهاجمان ما گرفت، تنها مهدی طارمی توپ را از خط دروازه حریف عبور داد؛ اما در نهایت در این دیدار از خط دروازه حریف عبور کرد. یک گل برای رزرو بلیط دوحه کافی بود.
از سخت سخت به آسان آسان
جام جهانی هفت بار با حضور 32 تیم برگزار شد. این مسابقات که قبلاً 24 تیم داشت، از سال 1998 با 32 تیم پیگیری شد و تا سال 2022 ادامه خواهد داشت. جام جهانی قطر آخرین باری است که ما یک جام جهانی با 32 تیم داریم. زیرا در سال 2026 مسابقات با حضور 48 تیم از کشورهای آمریکا، مکزیک و کانادا برگزار می شود. تیم ملی ایران در سال 1978 قبل از 1998 تنها یک بار به فینال جام جهانی رسید، اما در سال 1998 بعد از بیست سال شکست دادن استرالیا برای ما سخت بود و به عنوان آخرین تیم جهان سهمیه جام جهانی را کسب کردیم.
پس از آن تیم ملی سه بار دیگر در سال های 2006، 2014 و 2018 به جام جهانی رسید. ششمین صعود روز پنجشنبه انجام شد. جالب اینجاست که در اولین جام جهانی با سختی 32 تیم به مرحله نهایی رسیدیم اما در آخرین دوره مسابقات با این تعداد شرکت کننده اولین تیم آسیا و دوازدهمین تیم جهان بودیم که صعود کردیم.
مرد سفید در میدان
بدون شک شادترین فرد در روز صعود ایران دراگان اسکوچیچ بود. مربی کروات که باید در سخت ترین شرایط و تحت شدیدترین فشارها خودش را ثابت می کرد. اسکوچیچ دو سال پیش به طور غیرمنتظره ای به عنوان سرمربی تیم ملی ایران منصوب شد اما بسیاری این انتخاب را نپذیرفتند. حتی انتقاد هم نشد. چیزی که دیدیم بیشتر یک تمسخر بود. با این حال او قبول کرد تیمی را هدایت کند که در آستانه حذف از مرحله اول مقدماتی جام جهانی بود.
بعد از باخت مقابل بحرین و عراق در دور قبل اجازه کوچکترین لغزشی را ندادیم. اگر اسکوچیچ شکست بخورد، مورد انتقاد شدید منتقدان قرار خواهد گرفت. با این حال این مربی در چهار بازی آخر این مرحله پیروز شده و تیم را به دور کنونی رسانده و در اینجا از هفت بازی شش بازی را برده است. شاید اگر شانس با اسکوچیچ بود و یکی از دو توپ تیم ملی به جای تیر دروازه، تور کره جنوبی را می بوسید، رکورد 100 درصدی این مربی حفظ می شد. به هر حال، حالا او مرد سفید میدان است.
کولاک در برابر برف و طوفان
حتی در تمام آن روزهایی که مهدی طارمی برای اقدامات انضباطی از اردوی تیم ملی خارج شده بود، همه می دانستند که نمی توان از استعداد فوتبالی این پسر صحبت کرد. او بهترین بازیکن حال حاضر ایران است و حیف است که چنین سرمایه ای به دلیل برخی حواشی از دست برود. تیم ملی در دو دیدار قبلی بدون طارمی پیروز شده است تا شاید خود مهدی بفهمد که «زوزدا» و «تیم» با هم تکمیل می شوند.
خوشبختانه او به موقع به مدار بازگشت و به اردوی فعلی تیم ملی پیوست. اردویی که آمادگی طارمی به دلیل عدم حضور فرمانده آزمون می تواند بسیار تعیین کننده باشد. مهدی البته در مسیر تهران مشکلات عجیبی داشت. او در برف و سرمای ترکیه غرق شد و ساعاتی قبل از مسابقه وارد تهران شد اما دراگان اسکوچیچ با استفاده از بازیکن اصلی زهر خود را در عراق ریخت و با خسته ترین بدن ممکن سه امتیاز این دیدار را به دست آورد. جادوی زیباتری از این طارمی در جام جهانی خواهیم دید.
چه بوسه قلبی
امیر عابدزاده برای دومین بازی متوالی در ترکیب اصلی تیم ملی قرار گرفت. امیر مزد با اعتماد دراگان اسکوچیچ تلاش های خستگی ناپذیر خود را در سطح باشگاهی انجام داد. ستاره فوتبال ایران که سال گذشته در رقابت های قهرمانی پرتغال و امسال در لیگ دسته دوم اسپانیا درخشید، در دروازه تیم ملی هم عملکرد بی نقصی داشت. او توانست یک کلینچ بگیرد، اما چیزی که بیش از همه به چشم می آمد اعتماد به نفس امیر بود. شاید میراثی ارزشمند از پدرش احمدرضا.
امیر نیز با شروع مجدد خوب خود توانست نظر منتقدان را به خود جلب کند و به این ترتیب نیمکت نشینی علیرضا بیرانوند ادامه پیدا کند. عابدزاده در حالی شب بخیر خود را به پایان رساند که پس از آخرین علامت داور مقابل پدرش زانو زد و دست او را بوسید. لحظه ای احساسی و قابل ستایش. احمدرضا عابدزاده یکی از بزرگترین اسطوره های تاریخ فوتبال ایران است. سنگربانی که 24 سال پیش یکی از ارکان کارنامه معجزه آسای ملبورن و صعود ایران به جام جهانی 1998 بود و این بار پسرش هم سهمیه صعود تیم ملی به جام جهانی را داشت.
نسل ممتاز، نسلی که تاریخ می آفریند
صعود سریع تیم ملی به جام جهانی با استقبال زیادی مواجه شد. اما ماموریت این تیم در این مرحله به پایان نمی رسد. در تیم ملی با نسل پرافتخار و مستعدی از فوتبالیست های ایرانی روبرو هستیم که واقعا حیف است که فقط به صعود و حضور در جام جهانی بسنده کنند. این تیم می تواند کارهای بزرگ تری انجام دهد. مسابقات قطر سومین جام جهانی متوالی است که تیم ملی در آن شرکت می کند. این تجربه مستمر و ارزشمند باید در آینده برای ما مفید باشد.
این کودکان جوان و با تجربه هستند. اکثر آنها در اروپا بازی می کنند و سابقه رویارویی با حریفان بزرگ را دارند. بنابراین باید سقف آرزوهای این تیم را بالاتر و بالاتر برد. بازیکنان تیم ملی کاملا متوجه این موضوع هستند. راضی نیستند، انگیزه‌شان کم نمی‌شود و در هر مصاحبه‌شان از کارهای مهم‌تر و بزرگ‌تری که باید در آینده انجام دهند، صحبت می‌کنند. «پس همه ما منتظریم تا این نسل روزهای ما را زیباتر کند.