آره؛ پرسپولیس با هدایت گل محمدی در این سال ها افتخارات زیادی کسب کرد اما فرسوده شد. جای ستارگان مهم و تاثیرگذار پر از بازیکنان معمولی و کم اثر شد و به طور اتفاقی حتی اگر فوتبالیست توانمندی به این تیم می رسید، کم کم زیر نظر یحیی قرار می گرفت. مثال می خواهید؟ به رضا اسدی نگاه کنید که سوئیچ موقعیتش از حمزه زندگی فوتبالی اش را زیر و رو کرد. به رامین رضاییان نگاه کنید که در کنار مورائیس بهترین نسخه فوتبالش را بازی کرد. همین مهدی عبدی را ببینید که در تیم یحیی تماشاگر بی شخصیت بود اما امروز به وزنه ای تاثیرگذار در تراکتور تبدیل شده است. علی دایی در لیگ های سیزدهم و چهاردهم دو پدیده متوالی را در خط حمله پرسپولیس رقم زد. محمد عباس زاده و مهدی طارمی. آیا واقعاً هیچ مهاجم با استعداد دیگری در کل کشور وجود ندارد که یحیی زانوهایش را اینطور بغل کند و برای امتیاز رایگان حراج را تماشا کند؟ او قطعا استعداد دارد، فقط حیف است که تیزبینی و شجاعت ندارد.
امکان ندارد جام ها و بردها متعلق به مربی باشد و ناکامی ها متعلق به فلک و فردوس باشد. همان گونه که یحیی در دوران موفقیت مورد تمجید قرار گرفت، اولین مسئول این شکست ها نیز اوست. او که مدافع طلبکار تیمش را توجیه نمی کند، گل تساوی کار نشین را از روی نقطه پنالتی به ثمر می رساند، دیگر از رقص یازل خبری نیست، گناهش از هر گناه دیگری بیشتر است، چون با این همه عصبانیت و اخم عطش را گرفت. و تمایل به دستیابی به موفقیت از تیم خود. امکان قرارداد؟ یکی مثل برونکو حتی از محرومیت یک ساله تیم در پیش نویس شکایت نکرد. قطعاً خیلی ها یحیی را نمی بینند، اما با رویه ای که در پیش گرفته است، اصلاً نیازی به دشمن ندارد. این خودکشی کامل است.