زمانی که امیر گالنویی روی نیمکت تیم ملی نشست، سوالات زیادی وجود داشت. یکی از مهم ترین سوالات، انتخاب یازده ابتدایی او بود. گالنویی به ترکیب تیم ملی دست نزد. او ایران را با همان ترکیبی که در آخرین بازی کارلوس کی روش مقابل آمریکا به میدان رفت به میدان فرستاد. تیم ملی در بازی دوستانه مقابل روسیه با طرح پایه 1-3-2-4 به میدان رفت. احتمالا هیچکس به وجود اصلاح علیرضا بیرانوند شک نداشت. بیرانوند با ترکیب جدید شماره یک را به هیچکس نداد.
با حضور قلانوی این شجاع خلیل زاده و محمدحسین کنعانی زادگان بودند که زوج خط دفاعی این تیم را تشکیل دادند. سوال بعدی مربوط به انتخاب گالنویی در دفاع چپ بود. جایی که به احسان حیصفی و کاپیتان تیم ملی هم اعتماد داشت، این بار نه در پست هافبک بلکه در دفاع چپ بازی کرد. حيسفي با 2 شوت و 3 پاس كليدي در نيمه حريف حضور فعال داشت. رامین رضایان نیز گزینه جدید کادرفنی برای دفاع راست بود. زکی پور و محرمی هر دو فرصت کوتاهی به دست آوردند و زکی پور با پاس کلیدی موفق تر بود.
امید نورافکن با نیمکت نشینی بازیکنانی مانند روزبه چشمی و رضا اسدی با سعید عزت اللهی زوج خط هافبک دفاعی را تشکیل دادند. در این بازی هیچ ملی پوشی عملکرد دفاعی بهتر از نورافکن نداشت. روزبه چشمی بعداً در آن پست قرار گرفت تا نشان دهد که قلعه‌نوی چشمی را برای آن پست هم می‌خواست نه قلب دفاع. کادر فنی تیم ملی به برنامه سرمربی تراکتور هیومز اعتماد کرد و رضا اسدی را نه در خط میانی، بلکه در مهاجم آزاد کرد.
با مصدومیت علیرضا جهانبخش، فرصت بازی در سمت چپ خط حمله به محمد محبی رسید. بازیکنی که اگر دقت بیشتری می کرد حداقل یک گل می زد. علی گلی زاده در آن سوی خط حمله قرار داشت. بازیکنی که 4 پاس کلیدی ارسال کرد خلاق ترین بازیکن زمین بود. قلی زاده جای خود را به وحید امیری داد تا مشخص شود امیری دیگر در پست دفاع چپ بازی نمی کند و قلانوی به عنوان وینگر به او تکیه می کند. مهدی طارمی هافبک تهاجمی و مهاجم سایه تیم ملی بود. طارمی با 9 شوت، 3 شوت به دروازه، 3 پاس کلیدی و یک گل بهترین بازیکن زمین بود. شهریار موگانلو نیز در روز غیبت سردار آزمون در خط حمله حضور داشت. مقانلو با 12 مبارزه موفق، تهاجمی ترین بازیکن زمین بود. بازیکنی که 3 بار تلاش برای گلزنی داشت و فقط یکی از شوت هایش در چارچوب بود.
از نظر آمار کلی بازی، ایران بهتر از حریف خود بود. ملی پوشان 22 ضربه به 5 روس ها داشتند. ایران 7 شوت و روسیه 3. امیدگل نشان می دهد که ایران شایسته زدن گل دوم بود و مهاجمان شلخته به نظر می رسیدند. از نظر مالکیت، هیچ یک از تیم ها برتری محسوسی نسبت به دیگری نداشتند.