Alcor Life Extension Foundation در آریزونا مانند هر انبار دیگری از بیرون به نظر می رسد. داخل آن پر از جسد صدها بیمار است که روی آینده فناوری شرط بندی می کنند. این فناوری می تواند آنها را به زندگی بازگرداند.
در این مرکز می توانید تمام بدن خود را با 200 هزار دلار در فریزر پیشرفته نگهداری کنید، اما اگر بخواهید فقط مغز خود را فریز کنید، 80 هزار دلار هزینه دارد.
تاکنون 199 جسد در این مرکز سپرده شده است. این اجسام به کمک نیتروژن مایع که آنها را در دمای منفی 135 درجه سانتیگراد نگه می دارد، تازه می مانند. این دما به قدری پایین است که تا زمانی که جسد از حالت انجماد خارج نشود، تمام فعالیت های سلولی متوقف می شود و در همان حالتی که در آن بود باقی می ماند.
کسانی که از این سرویس استفاده می کنند اغلب آرزو دارند که روزی عزیزان خود را به آنها برگردانند. جوان ترین بیمار این مرکز یک دختر 2 ساله تایلندی است که بر اثر سرطان مغز درگذشت. خانواده اش امیدوارند بعداً او را در کنار خود داشته باشند.
این روش انجماد برای افراد ثروتمند و غیر استاندارد جذاب است. هال فینی، یکی از پیشگامان حوزه بیت کوین، پس از مرگش تصمیم گرفت جسد خود را در مرکز الکور منجمد کند. او در سال 2014 به دلیل عوارض ناشی از بیماری عصبی عضلانی اسکلروز جانبی آمیوتروفیک درگذشت.
با این حال، نگرانی های اخلاقی جدی در مورد این کار وجود دارد.
مدیرعامل الکور، مکس مور، در فوریه 2020 اعتراف کرد که این شرکت نمی‌داند چه زمانی فناوری زنده کردن اجساد در دسترس خواهد بود.
نگهداری از بدن در این مرکز هزینه زیادی دارد.
اگر تصمیم به ثبت نام در بنیاد الکور در سن 18 سالگی داشته باشید، باید سالانه بیش از 200 دلار بپردازید و هر چه سن در زمان ثبت نام بیشتر باشد، هزینه آن نیز بیشتر می شود.
اگر کسی نمی خواهد عضو الکور شود اما می خواهد جسد یکی از عزیزانش را فریز کند، باید 20000 دلار بیشتر بپردازد. اگر فردی در خارج از ایالات متحده یا کانادا فوت کند و جسد او باید برگردانده شود، باید 10000 دلار نیز بپردازد.
.
این شرکت در زمینه تحقیقات برودتی و فناوری های مرتبط پیشگام به شمار می رود.
بنیاد الکور در سال 1972 تأسیس شد و اکنون از بقایای 199 بیمار مراقبت می کند. برخی از آنها تصمیم گرفتند تمام بدن و برخی دیگر فقط مغز خود را حفظ کنند.
کل بدن در اتاقک های استوانه ای بزرگ و مغزها در قفسه ها ذخیره می شوند.
پس از مرگ یک فرد، پزشکان باید به سرعت کار را برای حفظ جسد و انتقال آن به انبار الکور آغاز کنند.
به گفته مکس مور، اولین قدم تخلیه کامل خون و مایعات از بدن است.
سپس ماده ای مشابه ضد یخ به بدن تزریق می شود. وظیفه این ماده جلوگیری از کریستالیزه شدن سلول ها و آسیب دیدن آنها در طی فرآیند انجماد است.
پس از آماده سازی بدن در محفظه قرار می گیرد.
مخازن با برق تامین نمی شوند و در عوض هر هفته با نیتروژن مایع پر می شوند.
یکی از جوان ترین اعضای این بنیاد دختری 2 ساله از تایلند است که بر اثر سرطان مغز درگذشت و بعداً به آریزونا منتقل شد.
مکس مور می‌گوید والدین دختر می‌خواستند بدن او به خوبی حفظ شود تا در صورت امکان، روزی خانواده‌شان دوباره جمع شوند.
کسانی که تصمیم می گیرند تمام بدن خود را حفظ کنند، امیدوارند روزی دوباره زنده شوند.
در مورد کسانی که مغزشان حفظ شده است، این فناوری باید به اندازه کافی پیشرفته باشد تا بدن کاملاً جدیدی ایجاد شود تا مغز آنها را در خود جای دهد.
در برخی موارد امکان حفظ بدن وجود ندارد، مثلاً اگر شدت یا محل جراحت فرد قبل از مرگ به حدی باشد که قابل ترمیم نباشد.
مکس مور امیدوار است که بشریت به این فناوری دست یابد و موفقیت های اخیر در تحقیقات سلول های بنیادی و رشد اندام های بدن در آزمایشگاه را آغاز راه دستیابی به این فناوری می داند.
اما برخی از کارشناسان نظر دیگری دارند.
در سال 2015، دکتر مایکل هندریکس، زیست شناس دانشگاه مک گیل در کانادا، در مقاله ای تاکید کرد که حتی اگر سیستم عصبی فرد قبل از انجماد بدن نقشه برداری شود، نمی توان یک کپی کامل از آن شخص تهیه کرد.
او در این مقاله می‌نویسد: «نقشه‌ای از ارتباطات عصبی برای شبیه‌سازی کافی نیست، چه رسد به ساختن کپی از سیستم عصبی. علاوه بر این، در شبیه‌سازی رایانه‌ای سیستم‌های بیولوژیکی، موانع عمده‌ای برای دستیابی به جاودانگی وجود دارد.
“اول، چه اطلاعاتی برای ساختن یک کپی از ذهن انسان مورد نیاز است؟ دوم، آیا روش‌های انجماد فعلی یا پیش‌بینی‌شده، اطلاعات لازم را حفظ می‌کنند و چگونه باید این اطلاعات را بازیابی کرد؟ و سوم، آیا کلون شما واقعاً شما خواهد شد؟
او توضیح می دهد که آنچه شخصیت یک فرد، تصویر ذهنی از خود، تصمیم گیری ها و خلق و خوی روزانه او را می سازد، ارتباطات کوچک بین سلول های عصبی اوست.
فناوری فعلی راهی برای دست نخورده نگه داشتن این سلول ها در سراسر بدن دارد، اما ایجاد تغییرات در آنها اساساً شخصیت فرد را تغییر می دهد.
برای کسانی که مغزشان حفظ شده است، سیستم عصبی مصنوعی کاملاً با آنچه در بدن قبلی خود داشتند متفاوت خواهد بود.
هندریکس می‌گوید: «از لحاظ تئوری ممکن است بتوان این ویژگی‌ها را در بافت‌های مرده حفظ کرد، اما مطمئناً در حال حاضر این اتفاق نمی‌افتد.
فن آوری برای این، چه رسد به توانایی خواندن این اطلاعات به دست آمده از چنین گونه ای، حتی به صورت تئوری وجود ندارد.
او همچنین اظهار داشت که سابقه ثبت نام افراد با شرکت هایی مانند الکور به امید دیدن آینده و غلبه بر ترس از مرگ، سابقه غم انگیزی است.
هندریکس وعده های چنین شرکت هایی را واهی می داند.
او در پایان می‌گوید: «کسی که تجربه نپذیرفتن مرگ عزیزانش را داشته، باید مردی را که ۸۰ هزار دلار برای یخ زدن مغز عزیزش می‌پردازد، درک کند. اما احیای یا شبیه‌سازی امیدهای کاذب فراتر از وعده‌های فناوری است و قطعاً نمی‌توان آن را با بافت‌های مرده و منجمد به‌دست‌آمده از طریق انجماد انجام داد.
“کسانی که از این امید سود می برند، سزاوار خشم و تحقیر ما هستند.”