اعتماد نوشت: تیم ملی ایران پس از شکست 6 بر 2 مقابل انگلیس در اولین دیدار، با احساسات بسیار متفاوتی در میان مردم وارد میدان رقابت با ولز شد. ایران در این دیدار دو بر صفر پیروز شد. انتظار می رفت طبق رسوم سال های گذشته این پیروزی مردم را به خیابان ها بکشاند و شادی جمعی را رقم بزند و روز خوبی را برای ایرانیان رقم بزند. اما پیروزی تیم ملی نه تنها همه چیز را حل نکرد، بلکه در هاله ای از ابهام قرار گرفت.
این نه تنها کمکی به آشتی ملی نکرد، بلکه فضا را دوقطبی‌تر از قبل کرد. نه تنها به شادی جمعی منجر نشد، بلکه عجیب ترین تصاویر ممکن را خلق کرد و در موقعیتی متناقض به پایان رسید. درست مثل عکس رامین رضایان بعد از گلزنی: عکسی با چشمانی اشکبار و دهانی خندان.
اولین چیزی که بعد از پیروزی تیم ملی مقابل ولز جلب توجه کرد، تصاویر شاد افسران نیروی ویژه با لباس کامل در خیابان همراه با پرچم ایران و رقص نور و موسیقی بود. ماموران نقابدار که با باتوم، گاز اشک آور و اسلحه در حال رقصیدن بر روی خودروهای زرهی سیاه غول پیکر بودند تصاویری فراتر از آثار سالوادور دالی خلق کردند. همان مأمورانی که در خیابان حضور داشتند، شیرینی و شربت پخش می کردند تا کسی به میدان ها نرود. کسانی که به میدان ها رسیده بودند با یک سوال اساسی روبرو بودند. چرا همه چیز با شادی بعد از پیروزی ایران مقابل مراکش فرق می کند؟ چرا سبک اکثر شرکت کنندگان متعلق به یک طبقه خاص است؟ چرا تعداد حاضران در میدان انقلاب چشمگیر نیست؟ آنها فراموش نکرده بودند که بعد از پیروزی ایران مقابل مراکش در جام جهانی 2018 یا بعد از انتقال به جام جهانی 2014 در خیابان های شهرهای بزرگ و کوچک چه گذشت. شهر فراموش نمی کردند که در آن زمان ها از هر قشری بودند و جای سوزن انداختن در خیابان ها نبود. اما جشن روز جمعه شباهتی به جشن های قبلی نداشت. مردم خیلی ضعیف بودند.
پس از انتشار این عکس ها بود که یکی از جسورانه ترین بحث ها درباره تیم ملی در میان کاربران شبکه های اجتماعی شعله ور شد. خیابان های آرام پایتخت و شهرهای بزرگ که گاه با حضور انبوه جمعیت از پیش تعیین شده صحنه شادی دسته جمعی را به نمایش می گذاشت این سوال را برای برخی ایجاد کرد که آیا تقابل با تیم ملی مردم در یک ماه اخیر درست بوده است یا خیر؟
چند روز پیش عده ای اصرار داشتند که این تیم ملی تیم ملی ما نیست. آنها در پاسخ به این سوال که چرا بازیکنان پس از گل بعد از اتفاقات اخیر به خصوص شرایط کردستان و سیستان خوشحال بودند؟ از سوی دیگر هواداران تیم ملی تاکید کردند که تیم ملی برای همیشه تیم ملی است و این ربطی به مواضع سیاسی ندارد و نباید از فوتبالیست ها انتظار فعالیت سیاسی داشت. این دو گروه قبل از شروع جام جهانی با یکدیگر درگیری داشتند. آن دسته از هواداران و مخالفان غیر فوتبالی که فوتبال را برای بیان دیدگاه های سیاسی در حمایت یا اعتراض به دولت می فهمیدند، نظرات خود را داشتند.
در این بین گروه سومی هم از راه رسید که صدایشان در روزهای قبل کمتر شنیده می شد اما بعد از اتفاقات بازی ایران و ولز بیشتر مطرح شد. این معترضانی بودند که می گفتند نباید اجازه می دادیم تیم ملی را از ما بگیرند. نباید فضا را می گذاشتیم تا از پیروزی تیم ملی به نفع دیگران استفاده کنیم. نوشته بودند کل پروژه تخریب تیم ملی در انظار عمومی یک بازی هماهنگ شده برای آن روز بود. به طوری که در این شرایط بحرانی که ایران پیروز می شود، چند میلیون نفر دیگر به خیابان نیایند. این خلاصه ای بود از آنچه پس از پیروزی تیم ملی ایران در شبکه های اجتماعی منتشر شد.
انتشار تصاویر دختران و زنان کاملاً بی حجاب در رسانه های رسمی مانند خبرگزاری رسمی حکومتی ایرنا یا ایسنا نیز بخش دیگری از واکنش های کاربران را در پی داشت. عده ای گفتند می خواهند بگویند همه مردم از هر قشری از تیم ملی حمایت می کنند، مثل گذشته که در انتخابات به دنبال دخترانی با حجاب گشاد می گشتند تا نشان دهند اکثریت در صحنه انتخابات حضور داشتند. عده ای هم گفتند که قبلا فقط بی حجاب ها نشان داده می شد نه بی حجاب ها، بنابراین انتشار این عکس ها در خبرگزاری های رسمی تنها یک روز پس از تصویب قطعنامه حقوق بشر علیه ایران به این معنی است که می بینید که در ایران همه چیز خوب است برخی دیگر می نویسند که دولت قصد دارد به تدریج از ایده حجاب اجباری بکاهد و انتشار چنین تصاویری در خبرگزاری های رسمی زمینه پذیرش آن را برای مردم فراهم می کند. البته عده ای نیز از برخورد این خبرگزاری ها انتقاد کردند و به چرایی ترویج و عادی سازی حجاب توسط رسانه های رسمی اشاره کردند.
واکنش سیاستمداران تیتر کیهان که چهار روز پس از حسادت خواندن بازیکنان، سوتی سردبیر یکی از رسانه های اصولگرا که نشان داد حتی اصطلاحات فوتبال را هم نمی داند اما قطعا قصد استفاده از آن را دارد. پیروزی تیم ملی اشتباه سیاسی است عطاءالله مهاجرانی با شناخت چهره حشمت مهاجرانی سرمربی سابق تیم ملی سوژه داغ کاربران شبکه های اجتماعی بود. به تعبیری می توان گفت حجم بحث ها و تحلیل های فوتبالی از پیروزی ارزشمند تیم ملی یک دهم این محتواها هم نبود.