دعوای طرفداران BTS با الناز عبدی/خانم میلانی نقش اصلی فیلمش را بر عهده من گذاشت

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ فیلم خنده داربانکداران” که به تازگی در سینماهای کشور اکران شده و با استقبال نسبی مخاطبان نزدیک به نیم میلیارد تومان فروش داشته است به کارگردانی جواد اردکانی و علی بکایان و تهیه کنندگی علی روین تن و بازیگرانی چون قاسم زارع، نسرین موکانلو ساخته شده است. ، علی انصاریانبیژن بنفسه خواه، سحر قریشی، الناز عبدی و میرطاهر مظلومی در آن به ایفای نقش پرداخته اند. فیلمی که با عوارض زیادی مواجه شد; از درگذشت علی انصاریان پس از یک ماه فیلمبرداری تا حاشیه های سحر قریشی و درگیری های جنجالی هواداران این گروه خوانندگی.بی تی اسیک کره ای با نقش «مینا» در این فیلم; به همین بهانه با الناز عبدی که خاطرات خوبی از اولین تجربه بازیگری اش در این فیلم دارد به گفت وگو نشستیم.

چطور با تیم بانک زاده آشنا شدید و چطور با آقای اردکانی کار می کنید؟

عبدی: قبل از پاسخ به این سوال لازم می دانم این مقدمه را بگویم که از سال 1375 تصمیم گرفتم وارد حرفه بازیگری شوم و از آن زمان در دانشگاه که ادبیات انگلیسی بود تغییر رشته دادم و شروع به تحصیل در رشته بازیگری کردم. و علاوه بر آن در دوره های آزاد بازیگری نیز ثبت نام کردم.

من به کلاس های بازیگری آقای تارخ رفتم و در آنجا شروع به یادگیری حرفه ای بازیگری کردم و از طرفی این کلاس ها به همه کمک می کند تا یک سری ارتباط برای شرکت در پروژه های سینمایی و سریالی داشته باشند و همچنین از دفتر آموزشگاه، ما هر کدام یک سری فایل داشتند که مدیران که معمولاً با مراجعه به این دفاتر و دیدن تصاویر و نمونه کارهای این افراد به دنبال چهره های جدید برای کار خود می گردند، تعدادی از آنها را دعوت کردند. برای تست کردن

شما شخصاً با آقای ترح کلاس داشتید یا مدرسه فقط توسط ایشان و اساتید دیگر اداره می شود؟

عبدی: با او کلاس داشتیم. کل سیستم آموزشی آنجا به گونه ای بود که شما دانشجویان برای کلاس های مختلف خود از اساتید به نام استفاده می کردید، اما ما یک کلاس داشتیم به نام «بازیگری در مقابل دوربین» که توسط خود آقای تارک تدریس می شد.

شما در مورد نحوه انتخاب «بانکداران» صحبت کردید.

عبدی: من از دفتر آقای تارخ در جریان این پروژه بودم، برای تست بازیگری به آنجا رفتم و در نهایت برای نقش «مینا» انتخاب شدم و قبل از آن نه آقای اردکانی را می شناختم و نه آقای رویین تن را. به عنوان تهیه کننده نداشتم و مستقیماً از دفتر مدرسه با این کار آشنا شدم.

و «بانک زاده ها» اولین پروژه رسمی و حرفه ای شما در سینما شد.

عبدی: بله، من قبل از «بانک زاده» فقط تئاتر کار می کردم و چند اجرای عمومی داشتم. همه چیز برای من از سال 1996 شروع شد. بعد از درس های آقای تارک یک دوره 6 ماهه را در «تئاتر مستقل تهران» گذراندم که فقط به بازیگری تئاتر اختصاص داشت و بعد از این دو دوره به کار تئاتر ادامه دادم و مهم ترین اجرایم با آقای … «بینوایان» حسین پارسایی ممکن است و بعد با آقای مهدی کوشکی یک اجرای انفرادی به نام «سیندرلا» داشتم و علاوه بر اینها اغلب با همکلاسی هایمان و در محیط دانشگاه نمایش های دانشجویی را تجربه می کردیم و عملاً بازیگری را تمرین می کردیم.

البته این را هم بگویم که کرونا واقعاً حرفه بازیگری من را تغییر داد زیرا برای اولین بار قبل از بنکس با تهمینه میلانی کار کردم. قبل از کرونا در حال آماده شدن برای پیش تولید یک فیلم بودند و من را به عنوان نقش اول فیلمشان انتخاب کرده بودند که بدون شک می توانست سکوی پرتابی برای بازیگری من باشد و همه این اتفاقات مربوط به باخمن از سال 1998 است. .

یعنی درست نزدیک به اعلام عمومی کرونا در کشور.

عبدی: بله دقیقا. در آن زمان خانم میلانی به دنبال بازیگر جدیدی برای کارش بود و گویا به دفاتر آموزشگاه های معتبر بازیگری محرمانه گفته بودند که من دنبال چنین بازیگری هستم. در آن زمان حدود 15 نفر به او معرفی شدند و به یاد دارم من آخرین نفری بودم که در دفتر او تست بازیگری دادم و نقش اصلی این پروژه را همانجا انتخاب کردم و برای من خوش شانس بود که او به این زودی برای من آمد. اما ناگهان کرونا همه چیز را قطع کرد و این پروژه متوقف شد.

و حکایت «بانکداران» به سراغ شما آمد.

عبدی: بله، سال 1378 بود که بعد از یک سال خانه نشینی، مخصوصاً برای تئاترهایی که ماجرا بدتر بود و عملاً هیچ کاری روی صحنه انجام نمی شد، این پروژه به من ارائه شد و من به تیم آنها اضافه شدم.

از آنجایی که خودتان از طریق آموزشگاه های تئاتر و بازیگری این مسیر را برای بازیگر شدن طی کردید، باید با حاشیه های این شغل آشنا باشید. به خصوص اینکه در سال های اخیر در فضای مجازی و رسانه ها شایعات زیادی در مورد شیوه های انتخاب نقش بازیگران زن شنیده می شود که مثلاً اگر در مهمانی خاصی از تهیه کننده معروف نباشید یا مبلغی را پرداخت کرده باشید، فلانی این به شما نقش جدیدی نمی دهد. آیا چنین پیشنهادهایی به شما یا همکارانتان شده است؟

عبدی: اینکه بگوییم همین است و چیزی جز این نیست، به نظر من کاملاً اشتباه است.

آره؛ اما وجود این مشکلات را نمی توان به راحتی انکار کرد.

عبدی: من به عنوان یک خانم جوان وقتی به دانشگاه، خرید، بانک یا هر جای دیگری می روم، به هر حال این مشکلات وجود دارد و در همه محیط های کاری با افراد خوب، سالم و تمیز و همچنین افراد بد سر و کار داریم. اصل این موضوع فقط در مورد سینما نیست، نکته دیگر این است که من حدود 5 سال است که در این حرفه هستم و به دلیل اینکه بسیاری از همکارانم را نمی شناسم، نمی توانم قضاوت کاملا درستی در مورد آن داشته باشم. این داستان، اما برای من شخصا، امروز اتفاق نیفتاد. البته این را هم اضافه کنم که جایی نرفتم تا به اینجا برسم. من خیلی از دوستانم را می بینم که خودشان به دفاتر سینمایی زیادی سر می زنند و سعی می کنند از هر ارتباطی که به آنها ارائه می شود استفاده کنند و می خواهند دستیار کارگردان خاصی را بشناسند تا نقشی را به دست آورند. من شخصاً هرگز این روند را طی نکرده ام تا در مورد عواقب آن به شما بگویم. هرجا می رفتم معمولاً از طرف خود مدرسه بود و سعی می کردم چیزی را شخصی نگیرم.

بیایید کمی در مورد خود «بانکداران» صحبت کنیم. با دیدن تیزر و پوستر مشخص می شود که با کمدی و طنز سر و کار داریم. بعد از خواندن فیلمنامه چقدر با این نقش ارتباط داشتید و از بازی در این فیلم راضی بودید؟

عبدی: بله، ژانر فیلم ما کمدی است، اما محتوای این اثر طنز تلخ است و مربوط به یک سری مشکلاتی است که این روزها جامعه ما درگیر آن است. وقتی برای اولین بار فیلمنامه را خواندم، متن آن را خیلی دوست داشتم، زیرا احساس می کردم با متنی دغدغه مند روبرو هستم که حرفی برای گفتن دارد، حتی اگر به زبان طنز و کمدی بیان شود.

در این فیلم با چالش بسیار بزرگی به نام کرونا روبرو بودیم. حدود مهر و آبان 1378 فیلمبرداری ما شروع شد و در آن زمان متاسفانه با آمار مرگ و میر سه رقمی در کشور مواجه بودیم و با ترس و ریسک زیادی این کار را شروع کردیم و چون بازیگران خواهان روایت فیلم بودند. قبل از کرونا اتفاق افتاد، آنها از این واقعیت آگاه بودند که هیچ کس نباید در پس زمینه ماسک داشته باشد، حتی در پلان های باز و باز، و این کار را بسیار دشوار می کرد.

اما مهمترین چالش «بانکداران» این بود که در همان هفته اول آقای اردکانی کارگردان ما به ویروس کرونا مبتلا شد و آنقدر بد بود که متأسفانه در بیمارستان بستری شد و تا آخر عمر او را همراه خود نداشتیم. کار و اولین دستیار ایشان آقای علی بکایان کارگردان بودند که کار را به عهده گرفتند و نام دو عزیز به عنوان کارگردان روی پوستر اثر نوشته شده است.

در آن زمان هنوز واکسنی وجود نداشت.

عبدی: بله دقیقا و ما باید با استرس شدید جلو می رفتیم. غیبت کارگردان و مدیر پروژه برای من خیلی اتفاق بدی بود که اولین کارم بود و نیاز به راهنمایی و تشویق او داشتم و کار را جلو بردند و تمام گروه تلاش کردند تا این کار را به آرامی انجام دهند و ساخته شد. با توجه به اینکه روز دوم فیلمبرداری بود، متاسفانه خانم موکانلو پدرش را از دست داد و به همین دلیل پروژه به مدت سه روز تعطیل شد و دیگر امکان قطعی کار وجود نداشت.

به نظر می رسد در این فیلم نقش دختری را بازی می کنید که از طرفداران گروه خوانندگی کره ای «بی تی اس» است و این به حاشیه ای در زندگی شخصی شما تبدیل شده است.

عبدی: راستی قبل از اکران فیلم در سینماها که اولین تیزرهای این شخصیتی که من بازی کردم پخش شد، تعداد زیادی از طرفداران این گروه در ایران که اکثراً نوجوان هستند به صفحه مجازی من سرازیر شدند و اعتراض کردند. گفتند: چرا به ما توهین کردی؟ ما اصلاً اینطور نیستیم و چرا چنین شخصیتی باید نماینده ما باشد؟!» چون در بخشی از این تیزر می گویم خواب دیدم عضو این گروه شدم و حالا می خواهم یک برنامه اجرا کنم. کنسرت با آنها؛ و این هواداران می گفتند چرا ما را گول زدی و ما فقط طرفدار این گروه هستیم و دوست داریم کنسرت آنها را از نزدیک ببینیم. اخبار رادیو و شروع به سوء استفاده از من کرد با این فرض که چنین اتفاقی باید در این فیلم بیفتد.

البته باید در نظر داشته باشید که اکثر آنها در سنین نوجوانی هستند و سنی که به سرعت احساساتی می شوند و ممکن است در لحظه قضاوت خوبی نداشته باشند و این همه ندیدن و توجه نکردن به خواسته هایشان باعث می شود این عصبانیت و تعصب به نظر می رسد که از خانواده خود محافظت می کند، آنها این گروه را دوست دارند و تعصب او را می کشند و جالب است که به شما بگویم پس از اکران فیلم، صفحه به طور کامل تغییر کرد. کلی داستان ساختیم و این کاراکتر را به آنها معرفی کردیم که مینا فقط یکی از طرفداران این گروه است که می خواهد یک روز به کره برود و الان همه چیز در قالب طنز و کمدی و حالا همان چیزی است که در دایرکت به من گفتند. شروع کردند به عذرخواهی و تشکر از ما که در مورد این گروه صحبت کردیم.

با توجه به حضور مرحوم انصاریان در بانک زاده، بی شک خاطرات خوبی از ایشان در ذهن شما نقش بسته است. ممنون که کمی از این حضور مشترک برای ما گفتید.

عبدی: مهم ترین چیزی که می خواهم در مورد آقای انصاریان به یاد داشته باشم خنده های ایشان است و انرژی مثبتی که با خود داشت حال همه را خوب می کرد. در نگاه اول، مخاطب فکر می کند که در پشت صحنه یک فیلم کمدی، همه عوامل و بازیگران مدام در حال خندیدن و تفریح ​​هستند. اما در واقع اینطور نیست و هر کاری سختی ها و استرس های خودش را دارد اما با حضور آقای انصاریان واقعیت خنده دارتری نسبت به خود فیلم را تجربه کردیم. او با خنده ها و انرژی اش آنقدر فضا را شاد می کرد که هیچ وقت از کار خسته نمی شدیم.

روزی که به دفتر تهیه کننده رفتم تنها بازیگری بودم که برای اولین بار جلوی دوربین ایستادم و بقیه بازیگران باتجربه و سرشناس بودند و یادم هست در همان روز اول آقای آقای. انصاریان تشویقم کردند که استرس نداشته باشم و توصیه های زیادی به من یاد دادند که این خاطره در روز اول برایم نوشته شد و این تشویق ها در طول کار برایم ماندگار شد. اما در شب آخر پروژه، وقتی آخرین نقشه را گرفتیم و باید خداحافظی می کردیم، با او سوار ماشینی می شدم که مثلاً در فیلم باید از جایی فرار می کردیم. بعد از اتمام فیلمبرداری به من گفت مطمئن هستم که این کار دیده می شود. بهش گفتم از کجا میدونی؟ او پاسخ داد: «اکنون ببینید به چه کسی گفتم. دیده می‌شود، می‌فروشد و مردم آن را دوست خواهند داشت.” با این حال، من اولین نفر بودم و نمی‌دانستم نتیجه چه می‌شود. اما حالا که به این داستان نگاه می‌کنم، بالاخره خیلی‌ها این اثر را می‌شناسند. یکی از آخرین کارهای تجسمی اوست و به دیدن او خواهند آمد.

بیشتر بخوانید؛