دربی صدم از حساسیت خاصی برخوردار است و به نوعی می تواند تکلیف تیم قهرمانی را مشخص کند. مهرداد شوگری، هافبک سابق پرسپولیس که با هدایت علی دایی به پرسپولیس پیوست و سه فصل در این تیم حضور داشت، درباره این دیدار با خبرنگار ما صحبت کرد.
کفاشی درباره دربی گفت: دربی همیشه حساس است اما سری دربی ها بسیار مهم است زیرا سرنوشت قهرمانی را رقم می زند. دربی که 4 بر 2 استقلال را بردیم شبیه این دربی بود. در آن زمان استقلال خوزستان هم مدعی بود و وقتی بردیم جای استقلال را در اوج گرفتیم و بعد از هفت سال این دربی خیلی مهم است و امیدوارم پر گل باشد. تساوی قهرمانی سپاهان را مشخص می کند.
وی درباره حضورش در دربی ها ادامه داد: من در 6 دربی حضور داشتم که در سه دربی حضور داشتم و هر سه را بردیم.
بازیکن سابق پرسپولیس درباره بهترین خاطره خود از دربی گفت: بازی که 4-2 بردیم و بازی 2-1 با گل های محمد نوری و امید عالیشاه بهترین بازی من بود. همه دربی هایی که طرفدارشان بودم برایم جذاب بودند.
وی در ادامه به این موضوع پرداخت که استقلال با برتری شش بر یک مقابل هواداران از وضعیت روحی خوبی برخوردار است. پرسپولیس در کرمان 3-1 برد و به استقلال نزدیک نیست، البته استقلالی ها توانستند با 6 گل فاصله خود را افزایش دهند و روحیه خود را تقویت کنند.
این بازیکن درباره دربی که در زمان علی دایی برگزار شد و حضور نداشت گفت: حافظه ام هم خوب است و هم بد. سال اولی که به پرسپولیس آمدم در هفته هفتم دربی داشتیم و هفته قبل دو پاس گل مقابل خوزستان داشتم و 3 بر یک پیروز شدیم. برای من خیلی جالب بود که می خواهم اولین دربی ام را تجربه کنم و فیکس باشم. در طول هفته تمرین می کردیم اما قبل از بازی علی آقا من را در ترکیب قرار نداد، ابتدا خیلی ناراحت بودم و می خواستم جو دربی را تجربه کنم. از هتل تا استادیوم آزادی نیم ساعت خصوصی گریه کردم اما وقتی به ورزشگاه رسیدم متوجه شدم آقای دایی چرا این کار را کرد. آن بازی 0-0 بود و دو سه بازیکن ما تحت فشار بودند و نتوانستند خوب به کار خود ادامه دهند و فهمیدم که علی آقا فکر می کرد ممکن است وضعیت روحی خوبی نداشته باشم و دربی خیلی خاطره انگیز بود. من در ترکیب نهایی همه سایت ها بودم اما در دربی حضور نداشتم.
این کفاش که زود از فوتبال خداحافظی کرد و شاید از قبل هم طعم دربی را چشیده باشد، افزود: بالاخره در 31 سالگی فوتبال را کنار گذاشتم و تا اینجای کار پشیمان نیستم. چون در فوتبال ایران چیزهای زیادی وجود دارد و هر سال بدتر می شود و نبود تعدادی از افراد در فوتبال من را آزار می داد. احساس می کردم روحیه ام با این محیط مناسب نیست. اگرچه من واقعاً فوتبال را دوست دارم و چهار یا پنج روز در هفته بازی می کنم زیرا به آن علاقه دارم، ترجیح دادم فوتبال حرفه ای بازی نکنم. در خلوت من آنقدر خود را سرزنش نمی کنم. می بینید که فضای فوتبال ایران هر روز بدتر می شود و خیلی ها سر جایشان نیستند. در این فوتبال علی دایی به اندازه او چشمگیر نیست و در فوتبال افرادی آمدند که فوتبالیست نیستند. به همین دلیل ترجیح دادم بازنشسته شوم و به آینده و خانواده ام برسم و وقتم را صرف کار اقتصادی کنم.