«مردی برای تمام فصول» نام نمایشی و البته فیلمنامه ای بر اساس زندگی سرتامس مور است. نویسنده این نمایشنامه و فیلمنامه رابرت بولت است. نویسنده نمایشنامه و فیلمنامه خود را بر اساس توصیفی که از رابرت ویتون از سرتامز مور دریافت کرده بود، «مردی برای تمام فصول» نامید.
این وصف چنین نقل شده است: «مور مردی است با فضل فرشته و دانش مبتنی بر خود. نجابت و فروتنی و بردباری در این مرد وجود داشت. مردی با شادی ها و سرگرمی های شگفت انگیز و گاه مردی بسیار غمگین. مردی برای تمام فصول.»
این توصیفات شما را به یاد چه کسی می اندازد؟
شاید با من هم عقیده باشید که این اوصاف را می توان به ستاره این روزهای تیم ملی یعنی وحید امیری نسبت داد. او ستاره ای است که حتی در سخت ترین لحظات هم نجیب و متواضع خواهد بود. گاهی از خشونت و بداخلاقی رقبای خود دلخور می شود. او حتی زمانی که بازیکنان حریف او را دوست ندارند، مهربان و مهربان است. در مورد حاشیه. او به خوبی می داند که باید به خودش تکیه کند. گاهی از دست دادن فرصت ها او را اندوهگین می کند. گاهی اوقات او فرشته نجاتی است که ما از بهشت انتظار داریم.
وقتی همه چیز تحت تاثیر ماجرای اسکوچیچ و طارمی قرار می گیرد و تمام حواسشان به این می شود که بدون طارمی چه اتفاقی می افتد. وقتی رسانه ها به دنبال آشتی دادن سرمربی ملی پوش و طارمی هستند. زمانی که فوتبالیست های پیشکسوت به زمین آمدند و برخی پشت سر طارمی و برخی پشت سر اسکوچیچ ایستادند.
درست زمانی که همه چیز به کناری بود و حتی بادهای دریای مدیترانه بر علیه ما می وزید. مردی آرام، آرام و مبارز در میدان به سراغ ما آمد.
گل اول را از لبنان یا شاید از باد مدیترانه خوردیم. ملی پوشان تمرکز نداشتند. چمن ورزشگاه رفیق الحریری در صیدا به شدت آسیب دید. سامان کودوس هیچ کاری از قبل انجام نداد. علی گلی زاده هم از کار افتاده بود. تغییری ایجاد می شود تا وحید امیری بالاخره با یک خط جلو می آید و بیشتر درگیر حمله می شود. این تغییر کار می کند. امیری پاس می فرستد و مدافعان میانی لبنان را گیج می کند و سردار کار را کامل می کند.
بار دیگر وحید امیری پشت محوطه جریمه توپ را گرفت. با قلی زاده یک و دو می جنگد. با یک پاس او آزمون را در موقعیت گل قرار می دهد. ضربه آزمایشی به دفاع لبنان برمی گردد، ضربه احمد، اما به تور می چسبد.
این مرد چگونه ما را از بحران صیدا نجات داد.
شب گذشته در ورزشگاه ملک عبدالله راه پیروزی از زیر پای وحید امیری گذشت. دقیقه 33 و این بند کفش به تست و گل اول می رود. یک پنالتی هم برای وحید امیری و ارسال او به سود ایران اعلام شد.
شاید بهترین تغییر شب گذشته، جدایی احسان حاجفی بود که باعث شد بازوبند کاپیتانی تیم ملی زیر نظر وحید امیری بیاید. وقتی روبان به بازوی او چسبانده شد، متوجه شدیم که این روبان چقدر تنگ است.
آنچه مرور کردیم فقط اتفاقات دو دیدار اخیر تیم ملی فوتبال کشورمان بود. وحید امیری در این سال ها خاطرات ماندگاری را در ذهن و قلب ما به جا گذاشته است. او به دور از هرگونه گستاخی و تظاهر و حاشیه، تنها به دویدن، تلاش و موفقیت می اندیشد. او مردانه می جنگد و هرگز تسلیم نمی شود.
این جملات را بخوانید:
«برای یک سرباز هیچ لذتی بالاتر از این نیست که به قوم خود که به مردانگی، شرافت، ایمان و غیرت معروف هستند، افتخار کند. ممنون که ما رو حمایت کردید، ممنون که هستید و به تک تک شما افتخار میکنم.
هدف همه اعضای تیم ملی چیزی جز صعود به جام جهانی نیست. هدیه ای که لیاقتش را دارید
ایرانی و ایرانی زیستن.»
گاهی اوقات بهتر است فریب لبه ها و لنز دوربین ها را نخورید. یادمان باشد در روزهای جنگ های حاشیه و بیهوده، مردی که از حاشیه متنفر بود به سراغ ما آمد.
ممکن است از لنز دوربین دور بماند، اما برای همیشه در قلب ما خواهد ماند.