در اقدامی عجیب گاز اشک آور به سوی جمعی از مردمی که در روز سیزدهم بدر برای تفریح به جاده ماسوله رفته بودند شلیک شد. ماموران این اقدام را در ماه رمضان اشتباه دانستند و تصمیم عجیبی برای مقابله با آن گرفتند. رویداد۲۴ در این گزارش به بررسی این اقدام پرداخته است.
محمد قائد نویسنده ایرانی در کتاب «دفترچه خاطرات و یادداشت فراموشی» نوشت: «یانوش کادار، جانشین ایمره ناگی، نخست وزیر مجارستان، برنامه مهمی داشت: حذف کشور از صفحه اول روزنامه های جهان!» ریشه کلمه «کادر» این بود که صفحه اول روزنامه معمولاً جای افراد مشهوری است که به دلیل حرفه خود مجبورند شهرت را به گمنامی ترجیح دهند… یا جایگاه سیاستمداران و قدرت های بزرگ. که مشغول ایجاد مشکلات برای مردم جهان هستند یا سعی می کنند وانمود کنند که مشغول حل چنین مشکلاتی هستند. اگر کشور کوچک و معمولی مانند مجارستان وارد صفحه اول روزنامه ها شود باید خبر از بحران سیاسی و اقتصادی و جنگ داخلی یا وقوع بلایای طبیعی باشد. بنابراین عدم حضور چنین کشوری در صفحه اول نشانه آن است که خبر بدی از آن کشور وجود ندارد.
اگر در مورد ایران صحبت کنیم؛ این دقیقاً کشوری شده است که به اشتباه سیاست مخالف را در کشوری مانند مجارستان ترویج می کند. هر روز خبری در این کشور به گوش می رسد و هر روز نام جمهوری اسلامی در راس رسانه های جهان قرار می گیرد. با توجه به اینکه نه اقتصاد ایران و نه قدرت و سیاست ایران اهمیت جهانی ندارند، طبیعی است که این حضور برای اخبار منفی باشد. خبرهایی از این دست در ایران سطل های ماست روی سر دختران خالی شده است. دختران در مدارس کشور مسموم شده اند. مرگ دختری در خودروی گشت به دلیل حجاب رستوران ها و اماکن عمومی به دلیل نداشتن روسری برای مشتریان بسته است. به کسانی که روسری ندارند کارت پرواز داده نمی شود و… در جدیدترین اقدام به جمعی از افرادی که 13 روز در طبیعت ماسوله به خوش و بش و خوشگذرانی پرداخته بودند حمله کردند و فیلم های منتشر شده از آنجا نشان می دهد که علیه جمعیت گاز اشک آور پرتاب شد! دوباره بریم سراغ قسمت آخر؛ برای برخورد با جمعیت تشویق کننده از گاز اشک آور استفاده شد!
1) این نمونه ای از اخباری است که روزانه از ایران به دنیا مخابره می شود. دومی آنقدر عجیب است که باورش سخت است. چه می شود اگر دولت ها میلیاردها دلار خرج کنند تا مردم خود را شاد کنند و به شهروندان لبخند بزنند، اما در ایران وضعیت برعکس است. افرادی که برای تفریح و گشت و گذار به بیرون رفتند، به دلیل شادی و خوش گذرانی در ماه رمضان مورد برخورد قرار می گیرند.
کافی است نگاهی به شبکه های اجتماعی بیندازید تا ببینید این اقدام چه تاثیری دارد. نتیجه این جمله می شود: «حکومت مخالف شادی». به عبارت دیگر، اقدام بی پروا یک مامور در صحنه، به کل دولت یک کشور هم کشیده می شود و ناظران به این نتیجه می رسند که دولت مخالف شادی است.
دینداری با گاز اشک آور
2) در واقع مشکل این است که گروهی فکر می کردند که اعمال مردم غیر مذهبی است و باید از گاز اشک آور استفاده کرد تا آنها را به دین تبدیل کرد! از هر منظری که داستان را تحلیل کنیم، هیچ منطقی در آن وجود ندارد. این اقدام حتی با نظر رسمی پلیس کشور در تناقض است.
در بیانیه رسمی فاراژ درباره مقابله با حجاب آمده است: در این شرایط حساس باید با تکلیف امر به معروف و نهی از منکر با دقت و احتیاط عمل کنیم و نسبت به جامعه بی تفاوت نباشیم.
آیا شلیک گاز اشک آور به معنای “مراقبت” است؟ چرا افسر پلیس انتظار داشت افرادی که همراه خانواده خود در منطقه گردشگری و خارج از شهر ماسوله هستند روزه بگیرند و حالا برای روزه داری در نظر گرفته شوند؟ پرتاب گاز اشک آور به مردم معترض در خیابان های اصلی شهر هزار اما و اگر دارد چه برسد به استفاده از آن در خارج از شهر بر روی مردم خوشگذرانی!
افسران چه آموزش هایی دیدند که منجر به شلیک گاز اشک آور شد؟
3) نمی توان تصور کرد ماموری که در آن لحظه تصمیم به شلیک گاز اشک آور گرفته بود، آنچه را که با خود تجزیه و تحلیل کرد که نتیجه و نتیجه این کار کشیدن اسلحه به میان جمعیت مردم عادی و ترساندن آنها و پرتاب گاز اشک آور به داخل جمعیت بود. وسط شادی مردم؟ چه آموزش هایی به او داده شد که منجر به چنین تصمیمی شد؟
آیا مردم به شدت به دین گرایش دارند؟
4) سوال مهم این است که آیا برخورد و رفتار سختگیرانه مانند کشاندن مردم به گشت هدفمند، جریمه و مجازات افراد باهوش و نابخرد و پرتاب گاز اشک آور باعث گرایش مردم به دین و درک مثلاً می شود؟ مزایای دین چیست
احتمالاً باید خرد فردی را که چنین ایده ای دارد زیر سوال ببرید، زیرا واضح است که شلیک گاز اشک آور به سمت جشن ها چه عواقبی دارد. نکته بیمار این است که افرادی هستند که چنین تصوری دارند، بنابراین مامور بدون نگرانی از عواقب اقدام خود در روز سیزده بدر به سمت عادی ترین شهروندان شلیک می کند، زیرا مطمئن است که نه تنها این کار را انجام می دهد. مجازات شود، اما او نیز شرفیاب خواهد شد که از حوزه دین است.
نام کهریزک تا سال 1387 ایرانیان را به یاد خانه سالمندانی می‌اندازد که در آنجا قرار داشت، اما از آن سال به بعد این نام به درد مشترکی تبدیل شد که خاطره بازداشتگاه کهریزک را زنده کرد. بسیاری از این تغییر نمادها در تاریخ ایران باقی مانده است. دیگر اینکه از این پس نام «ماسوله» به جای تفرجگاه، یاد گاز اشک آور را زنده می کند!