سالها گذشت تا اینکه معلوم شد نامه منسوب به چارلی چاپلین به دخترش در راهنمایی او نوعی حجاب بوده و یا اینکه اعتراف اینشتین به اسلام آوردن و بلکه افتخار پیوستن به تشیع دروغ بوده است. همان گونه که ترجمه های مرحوم ذبیح الله منصوری از امام صادق (علیه السلام) با عنوان رئیس عالم تشیع (!) توسط ذهن ایشان ایجاد شده و برخاسته از نیاز ایشان به امرار معاش از طریق نوشتن بوده است; البته جای تاسف زیادی داره!
عده ای پس از فراز و نشیب های ناگوار چالش حجاب به صحنه فرهنگ و هنر آمده اند. در عوض، چیزی که در طول سال ها کار نکرده است باید کار کند. خیلی خوب! دستماری زاد!… اما بد نیست اگر سراغ منابع یا افرادی خارج از این فرهنگ و ایمان بروند و فعلاً به دنبال بافتن کلاه مورد نظر از کلامشان باشند، حداقل به سه چیز فکر کنید:
1- اگر این عبارات را در آثار خود به چشم خود ندیده اند، به نقل قول های نادرست و داستان های معروف توجه نکنند.
2- کلمات قبل و بعد از این کلمات را توسط همان افراد و آثار بررسی کنید. زیرا گاهی اوقات قبل و بعد به طور کامل معنی دوستان را برمیگرداند!
3- تدارک ببینند که اگر فردا و پس فردا سخنان این نویسندگان و شاعرانی چون ویکتور هوگو یا تولستوی با مستندات قطعی به کوچه و بازار فرستاده شود و با جملات روایات جاری آنها در تضاد باشد. ، برای این وضعیت نیز پاسخ مناسبی خواهند داشت.