نگاهی به تاسوعای حسینی روز امنیت و وفاداری

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از کردی، بیان رشادت ها و مصائب حضرت ابوالفضل (علیه السلام) در روز تاسوعا حسینی عده ای را بر آن داشت که ایشان در روز تاسوعا به شهادت رسیده و به همین دلیل در آن روز در دشت کربلا عزاداری می کنند. همه یاران امام حسین (ع) در روز عاشورا جان خود را فدا کردند تا دین خدا و امامش را یاری کنند.

تاسوعا در تاریخ شیعه نهم محرم است و ریشه آن کلمه «تسا» به معنای نهم است.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: تاسوعا روزی بود که حسین علیه السلام و یارانش را در کربلا محاصره کردند و لشکر شام حلقه ای دور او جمع شدند و از حرکت باز ایستادند و پسر مرجانه (ابن) زیاد) و عمر بن سعد در آن روز مبارک که لشکر زیادی داشتند و حسین (علیه السلام) و یارانش را ضعیف می دانستند و مطمئن بودند که حسین (علیه السلام) دیگر دوست و یاوری نخواهد داشت. و مردم عراق به کمک او نخواهند آمد.

مقام شامخ حضرت ابوالفضل و مقام خاص ایشان باعث شد روزی را برای بیان رشادت ها و فضایل فرزند امیرالمومنین (ع) که تاسوعای حسینی است اختصاص دهند.

یکی از حوادثی که در آن روز رخ داد، امان نامه ای بود که شمر برای عباس (علیه السلام) و برادرانش آورد.

در روز نهم محرم، یعنی. تاسوعا، شمر نزد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) و برادرانش رفت، ولی این بزرگواران جوابی به او ندادند، در این هنگام امام حسین (علیه السلام) فرمودند که با وجود اینکه جنایتکار است، باید جواب بدهد.

حضرت عباس (علیه السلام) پس از شنیدن سخنان شمر که می فرمود: «به خاطر حسین (علیه السلام) کشته نشوید» با صدای بلند جواب او را داد و فرمود: لعنت خدا بر تو و امیرت و بر تو باد. ایمنی آیا از ما محافظت می کنی تا پسر رسول خدا در امان باشد؟

در روز تاسوعا که دشمن میدان را بر امام تنگ کرد، امام حسین (ع) از دشمن خواست که جنگ را به تأخیر بیندازد و یک شب به آنها مهلت دهد. عمر سعد که لشکر را برای جنگ آماده کرده بود، ابتدا نپذیرفت، اما سرانجام پذیرفت و سیدالشهدا (علیه السلام) و یارانش آن شب را تا صبح به نماز و مناجات و تلاوت قرآن و مناجات گذراندند.

در چنین روزی بود که به دستور عبیدالله بن زیاد لشکری ​​مجهز از کوفه وارد کربلا شد و امام حسین (ع) در شام روز تاسوعا برای یارانش سخنرانی کرد و یارانش اعلام بیعت و حمایت کردند. تا آخر عمرشان .

بله همینطور است، شهادت یاران حسینی در شب عاشورا امضا شد، شبی که امام حسین (ع) از آنان بیعت گرفت و دستور داد تا از تاریکی شب استفاده کنند و صحنه کربلا را ترک کنند. جان خود را نجات دهد

عده ای که به خاطر دنیا به کربلا آمده بودند و به حکومت دنیوی امام حسین (ع) امیدوار بودند، وقتی دیدند فردا خون و شمشیر حکومت می کند و خبری از خوشی های دنیوی نیست، در تاریکی از هم جدا شدند. شب را ترک کردند و از دنیا فانی بیرون رفتند و یاری امام خود را ترجیح دادند.

از سوی دیگر، هنگامی که سیدالشهدا (علیه السلام) اخلاص و وفاداری یاران خود را در حمایت و فداکاری امام و پیشوای خود دید، جایگاه یاران عاشورا را در بهشت ​​به آنها نشان داد و چنین شد که برخی از یاران امام حسین (ع) در شب عاشورا قرآن می‌خواند، دعا می‌کرد، دعا می‌کرد و دعا می‌کرد.

یادداشت های ماهوش رحیمی

انتهای پیام/