روز جدید مقامات اسرائیلی به این نتیجه رسیده‌اند که سریع‌ترین و مطمئن‌ترین راه برای جلوگیری از توسعه برنامه هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای ایران، کشتن مقامات ارشد و نیروهای با نفوذ ایران است.
در 11 سپتامبر 1962، دانشمند موشکی آلمانی هاینز کروگ هرگز از دفتر خود در مونیخ برنگشت و ناپدید شد. او یکی از کارشناسان کلیدی برنامه موشکی جمال عبدالناصر بود که کشورش دو جنگ با اسرائیل داشته است. اما سازمان اطلاعات اسرائیل موساد مسئول این قتل بود و کروگ را با استخدام یک نازی که زمانی نزدیک به آدولف هیتلر بود، کشت. با این حال، این ترور آخرین نمونه از کشتارهای موساد نبود. تنها در ماه مه و ژوئن، موساد به کشتن هفت تن از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از جمله دو سرهنگ متهم شد.
قتل از دیرباز ابزاری پرکاربرد برای اسرائیل بوده است. در سال 1948، زمانی که اسرائیل در تلاش برای تبدیل شدن به یک کشور بود، اعضای گروه شبه نظامی اسرائیلی Lehi، ولکه برنادوت، مذاکره کننده ارشد سازمان ملل را ترور کردند. جالب اینجاست که یکی از اعضای این گروه رزمی به نام اسحاق شامیر بعدها نخست وزیر اسرائیل شد. همچنین گفته می شود که شامیر در عملیات داموکلس (قتل هاینز کروگ) شرکت داشته و در داستانی غیرعادی گفته می شود که او دانشمندان نازی را از هواپیما به پایین پرتاب کرده است. اسرائیلی ها در این گونه عملیات های مخفیانه تجربه و مهارت دارند. اما آیا سیاست خارجی که به شدت بر ابزار ترور و قتل متکی باشد می تواند موفق شود؟
در سال‌های اخیر، اسرائیل همواره بر مقامات ارشد و کارشناسان برنامه‌های هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای ایران تمرکز کرده است. مهم ترین این عملیات ترور محسن فهری زاده، دانشمند ارشد هسته ای ایران در سال 2020 بود که گمانه زنی های متعددی درباره ترور وی مطرح شده است که آخرین آن استفاده از تفنگ تک تیرانداز از راه دور بود. جالب اینجاست که اگرچه مقامات اسرائیلی معمولاً از اظهار نظر در مورد این کشتارهای هدفمند خودداری می کردند، اما جزئیاتی را در مورد این مورد خاص به نیویورک تایمز ارائه کردند. ایران حداقل تاکنون نتوانسته به اسرائیل پاسخ دهد و واکنش سازمان‌های اطلاعاتی و مقامات ارشد نظامی ایران ترکیبی از سردرگمی و تهدیدهای محقق نشده (به نقل از مجله فارین پالیسی) است. البته اسرائیل تنها نیست که سیاست کشتارهای هدفمند را دنبال می کند و ایالات متحده به ویژه در سال های پس از یازده سپتامبر، بسیاری از این قتل ها را انجام داده است که عمدتاً توسط هواپیماهای بدون سرنشین انجام می شود. البته کشتار هدفمند برای دستیابی سریع به یک هدف محدود انجام می شود. مثلاً در ماجرای ترور محسن فهری زاده، برنامه هسته ای و موشکی ایران متوقف نشد و تنها یک فرد مهم برای آن برنامه ها حذف شد. این سیاست البته تاثیر بسزایی دارد، اما یک سیاست اساسی نیست.