عکاسان مختلفی در زمان ناصرالدین شاه از آن عکس گرفتند که مشهورترین آنها آنتوان سوروگین بود. سوروگین حدود 20 سال پس از به سلطنت رسیدن ناصرالدین شاه وارد ایران شد و بنابراین تصاویر او مربوط به دوران میانسالی و آخرین سال های زندگی شاه است.
اما عکاسی که قبل از سوروگین به ایران آمد و از او در سال های اولیه سلطنت ناصرالدین شاه عکاسی کرد، یک ایتالیایی به نام لوئیجی پسچه بود. پیشه در اصل نظامی علاقه مند به عکاسی بود که در سال اول سلطنت ناصرالدین شاه برای آموزش ارتش به ایران آمد. وی در حین انجام مأموریت خود از عکاسی غافل نشد و به ثبت تصاویری از شخصیت های سیاسی و آثار تاریخی ایران پرداخت.
تصاویر پیشای ناصرالدین شاه چهره او را در جوانی به ما نشان می دهد. در این عکس‌ها، پادشاه جوان لباس‌های فاخر و رنگارنگ پوشیده، گاهی نشسته، گاهی ایستاده، ژست‌های نسبتاً مصنوعی می‌گیرد، انگار قرار است «پادشاه» خود را به بیننده عکس‌ها نشان دهند.
امیرکبیر در این سالها علیرغم همه خدماتی که به کشور داشت، به دستور شاه کشته شد. وقتی به غرور و غرور که در این تصاویر تابیده می شود نگاه می کنیم، شاید بتوانیم تا حدودی متوجه شویم که این دستور فاجعه بار هم نتیجه خلق و خوی غرور آفرین و هم از خودراضی بردگی است.
(این عکس ها در اصل سیاه و سفید بودند و با استفاده از نرم افزار در اینجا رنگی شده اند).