مهدی تدینی در یادداشتی در اینستاگرام به زندگی شخصی یوگنی پریگوژین که پیش از رهبری ارتش واگنر سرآشپز پوتین بود پرداخته است که در ادامه می خوانید.
در گذشته ای نه چندان دور، زمانی که پریگوژین خود را در حرفه اصیل رستورانی که به شدت با رانت های دولتی چاشنی آن بود، تثبیت کرد، به عنوان «آشپز پوتین» یا «آشپز کرملین» شناخته می شد. خود او که از صفوف مافیا به مقام رفیع یک رستوراندار قانونی رسیده بود، از این عنوان جاه طلب بود و همیشه می گفت: من آشپز نیستم! من اصلاً آشپزی بلد نیستم!» البته بعد از شروع جنگ در اوکراین، می شد او را «قصاب پوتین» خطاب کرد – اگر فکر می کنید این عنوان خیلی مغرضانه است؛ می گویید «سردار پوتین».
اما از زمانی که به تجارت پریگوژین دست یافت و به جرگه الیگارشی های روسی پیوست، یک مبلغ صادق پوتین بود. خرج کار رسانه ای می کرد. او از پوتین تمجید کرد و به مخالفانش تهمت زد. از ارتش های سایبری پشتیبانی می کرد و انواع داده های گمراه کننده را در فضای سایبری تبلیغ می کرد. گروه فیلمبرداری به آمریکا فرستاده شدند و از پشیمانی روس ها از فرارشان از بهشت پوتین فیلم گرفتند. البته دامنه کار او محدود به روسیه نبود; در عوض، امپراتوری فکر می کرد: پس از تحقیقات از رابرت مالر، مرد مسئول بررسی احتمال دخالت روسیه در انتخابات آمریکا، پریگوژین در دادگاه آمریکایی به توطئه و اخلال در فرآیندهای دموکراتیک آمریکا متهم شد و پلیس آمریکا برای آن جایزه تعیین کرد. 250000 دلار برای سرنخ های منجر به دستگیری او. حالا چه شد که مارمولک تبلیغاتی رام پوتین در آستین او به مار سمی تبدیل شد! بیایید ببینیم چگونه این آشپز که آشپزی بلد نبود از یک دزد جوانان به یک فرمانده ارتش خصوصی و سپس عجیب ترین شورشی در روسیه پس از شوروی تبدیل شد.
یوگنی پریگوژین در لنینگراد متولد شد. همان سن پترزبورگ. یهودی بودن پدرش آنقدر مهم است که آگاهی از آن امروزه چاشنی خوبی برای نظریه پردازان توطئه است. یوجین که پدرش را زود از دست داد، جوانی ناآرام و هدر رفته داشت. او ابتدا در سال 1979 (1358) به جرم سرقت محکوم شد و سپس به دلیل ترکیبی از جرایم به 13 سال حبس محکوم شد که 9 سال آن را سپری کرد و در سال 1990 از زندان آزاد شد. اکنون در سن 29 سالگی مجبور به ترک مشاجره و جرایم شد. زندگی شایسته ای بساز – حالا بعد از سی سال می دانیم که او زندگی اش را ساخته است، اما همه چیز برایش مهم بود جز کرامت. دولت شوروی، آن دیو توتالیتر، با چشمان باز مرده بود. او زنده به نظر می رسید، اما بوی تعفن مردار تمامیت خواه جهان را از بین برده بود. این گوشت پوسیده – مانند نهنگ بزرگی که در ساحل شسته شده است – لاشخورها را به سمت نان هدایت می کند. خاستگاه الیگارش های روسی همین کشتار وسیع بود. دموکراسی از آزادی سیاسی ناشی نمی شود. بازار آزاد منهای اصول و فرهنگ لیبرالیسم به زودی به بازار رانت تبدیل خواهد شد. به خصوص زمانی که فرهنگ دموکراتیک در روسیه ضعیف بود. از کشوری که بین پادشاهان مستبد و نظام تک حزبی لنینیستی و استالینیستی تقسیم شده است، نمی توان انتظار فرهنگ دموکراتیک داشت. بذر الیگارشی روسیه در این خاک نهفته بود. بیایید حرکت کنیم و به الیگارش شش زندانی، پریگوژین زندانی برگردیم…
در دهه 1990، او دستی در دنیای قمار داشت، اما به تجارت رستوران روی آورد. برخی می گویند آشنایی او با پوتین به همان دوره ای برمی گردد که پوتین در تلاش برای سازماندهی دنیای قمار بود. اما خودش می گوید که برای اولین بار در سال 2001 پوتین را دید. وقتی پوتین و مهمان فرانسوی اش ژاک شیراک را در رستورانش پذیرفت – لطفاً شام بخورید، آقای رئیس! اما پریگوژین ناموفق بود و در آن دهه زنجیره فست فود او نیز شکست خورد. او سپس شرکت “کنکورد” را تأسیس کرد که متخصص در تهیه غذا بود. برای مدارس و مهدکودک ها در سن پترزبورگ – و سپس برای ارتش. و به این ترتیب سفره ها برای جشن های دولتی چیده شد. از اینجا به او لقب «آشپز پوتین» داده شد.
بد نیست به عنوان یک سرگرمی بینامتنی، مثلاً یک پاراگراف از کار پریگوژین در این حرفه را روایت کنیم تا کار تمام شود. هنگامی که پریگوژین می خواست یکی از رقبای خود را حذف کند، دستور جعلی برای جشن گرفتن به رقیبش ترتیب داد. همه مهمانان این ضیافت ساختگی وانمود می کردند که مسموم شده اند. همه را به بیمارستان بردند و بیمارستان گواهی جعلی مسمومیت همه را صادر کرد! و در این راه پلید رقیب مادر مرده ناک اوت شد. – از نظر شرف کاری، حضرت پریگوژین از قدیم عالی بود!
ناوالنی، یکی از مخالفان سرسخت پوتین که گفته می شود دو سال پیش مسموم شد – اما نمرد – و اکنون در زندان است، در گزارشی در سال 2016 ادعا کرد که پریگوژین 23 میلیارد روبل از طریق قراردادهای دولتی با وزارت دفاع به جیب زده است. به کنار اعداد، مسیری که پریگوژین را به ارتش رساند درست اینجا بود – از طریق شکم. هم شکم واقعی و هم شکم مجازی.
اما نام پریگوژین بیشتر به خاطر رهبری ارتش خصوصی به نام “واگنر” شناخته می شود. یک سپاه مزدور که البته همیشه در خدمت منافع کرملین و پوتین بوده است. درست مانند اوکراین – به جز این 24 ساعت گذشته – ارتش رسمی روسیه از ابتدا علیه اوکراین در جنگ بوده است – مزدوری که به اخلاق، تاریخ، جامعه و انسانیت فکر نمی کند. این تجارت خون است. دعوا می کند و پولش را می گیرد. گروه واگنر به خوبی مجهز است و دارای سلاح های جنگی هوایی است. البته سازماندهی نظامی این گروه توسط مرد دیگری به نام دیمیتری اوتکین انجام می شد که ظاهراً یک نئونازی است – او نمادهای نازی را روی بدنش خالکوبی کرده است و نام “واگنر” از نام موسیقیدان بزرگ آمده است. “ریچارد واگنر” آهنگساز ضد یهود او مورد علاقه هیتلر بود.
پریگوژین یک پدیده کاملاً پوتین-روسی است. گزارش های زیادی از فعالیت های مجرمانه واگنر در اوکراین منتشر شده است. پریگوژین به زندان رفت و جنایتکاران روسی را به خدمت گرفت. میزان خشونت در نیروهای او مشهود است (مانند مزدوران رمضان قدیروف). پریگوژین بدترین نوع الیگارشی بود که جهان می توانست ببیند. البته انتقاداتی که به فرماندهی نظامی و وزارت دفاع روسیه وارد می کند، نقدهای بجاست و در پایان آنچه را که نباید می گفت. پریگوژین بی سر ضربه سختی به چهره کرملین و ارتش روسیه وارد کرد. حتی اگر همین الان تمام شود و هر دو طرف ببوسند.
دزد جوانی که روزی در گوشه حیاط زندان نشسته بود، امروز علیه ارباب خود شورش کرد و به سمت خانه حامی خود رفت و باعث آبروریزی بزرگ و بی‌سابقه روسیه، کرملین و پوتین شد. شورش پریگوژین – به نظر من – با مماشات او یا فرونشانده یا به نوعی دفع خواهد شد. اعتدال در ذات پریگوژین است – فقط یک لیوان اضافی ودکا آن را می شکند. اما این میان‌راه شکاف عمیق دیگری در تصویر حاکمان کرملین ایجاد می‌کند. حکومت روسیه برای پوتین دشوارتر خواهد بود. این چکمه دیگر چکمه ژانویه 2022 نیست. دیگر آدم های فریب خورده ای وجود ندارند که انتظار دارند روسیه پایان باشکوهی در اوکراین داشته باشد – متوهم ترین آنها فرماندهان رقص منتخب پریگوژین و رمضان قدیروف بودند که امروز (حداقل در این ساعت) اسلحه را یکی علیه دیگری کشید. پوتین روسیه را خرج خودش کرده است و در چنین شرایطی ورشکستگی پوتین به شدت به روسیه آسیب خواهد رساند. پوتین تا ورشکستگی فاصله چندانی ندارد. لگد زدن به پریگوژین، چه با امتیاز دادن به او به پایان برسد، چه با سرکوب وحشیانه یا حذف نرم و موذیانه همراه باشد، مجسمه پوتین را سرنگون نمی کند، بلکه او را آزادتر می کند.