آمار شگفت انگیز طلاق در ایران

نسبت طلاق به ازدواج حدود یک سوم است. یعنی از هر سه ازدواج، یک ازدواج منجر به طلاق می شود، به عبارت دیگر به ازای هر 100 ازدواج، حدود 32 طلاق رخ می دهد.

به گزارش عرش آنلاین، «نگاهی به آمار ازدواج و طلاق» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم عبدالرسول هاشمی است که در آن آمده است: سازمان ثبت احوال کشور به تازگی آمار ازدواج و طلاق چهار ماهه اول امسال را منتشر کرد. سال در سایت خود که حاوی اطلاعات جالبی است این آمار نشان می دهد که در این مدت ۱۹۹۷۲۴ ازدواج و ۶۵۳۵۴ طلاق رخ داده است. بر این اساس می توان گفت که نسبت طلاق به ازدواج حدود یک سوم است. یعنی از هر سه ازدواج، یک ازدواج منجر به طلاق می شود، به عبارت دیگر به ازای هر 100 ازدواج، حدود 32 طلاق رخ می دهد.

این آمار نشان می دهد که استان های مازندران با 48 درصد، تهران با 41 درصد، گیلان با 40 درصد و خراسان رضوی با 40 درصد بیشترین نسبت طلاق به ازدواج را دارند. در مقابل، استان سیستان و بلوچستان با 12 درصد، چهارمحال و بختیاری با 19 درصد و کوگیلویه و بویراحمد با 26 درصد کمترین نسبت طلاق به ازدواج را دارند. استان بوشهر 29 درصد کمتر از میانگین کشوری است. نکته جالب دیگر نسبت بالای طلاق به ازدواج در استان‌های خراسان رضوی و قم است که استان‌های مذهبی هستند، بنابراین از میانگین کشوری بالاتر است. در استان قم این رقم 36 درصد و در خراسان رضوی که مشهد دومین شهر بزرگ کشور است، 40 درصد است. این ارقام نشان می دهد که جایگاه مذهبی و زائری این استان ها عامل موثری در جلوگیری از روند رو به رشد طلاق نبوده است. این آمار و سایر یافته های آماری نشان می دهد که در دهه های اخیر میزان ازدواج کاهش یافته و آمار طلاق افزایش یافته است، در حالی که کاهش ازدواج بیشتر از افزایش طلاق بوده است.

افزایش 28 درصدی طلاق

در بازه زمانی 1390 تا 1399 ازدواج 36 درصد کاهش داشته و طلاق 28 درصد افزایش داشته است. نکته قابل توجه دیگر در ارقام فوق در مقایسه استانی نشان می‌دهد که استان‌های نسبتاً توسعه‌یافته‌تر مانند تهران و مشهد، مازندران و گیلان آمار طلاق بیشتری دارند. این نسبت در استان های فقیر مانند سیستان و بلوچستان و کوگیلویه عبیر احمد کمترین میزان است.

در تحلیل این موضوع می توان به روند فردگرایی، شهرنشینی، افزایش آموزش و تضعیف ساختارهای سنتی جوامع که مانع طلاق بود اشاره کرد.

ازدواج و طلاق دو شاخص مهم سلامت خانواده و ثبات یا عدم ثبات آن هستند. جامعه شناسان خانواده را ماندگارترین و جامع ترین نهاد اجتماعی می نامند که نقش اساسی در جامعه بشری ایفا می کند. مقایسه این آمار نشان می دهد که میزان کاهش ازدواج بیش از میزان افزایش طلاق است که از جهات مختلف یک هشدار بهداشت عمومی است، از جمله مسئله فرزندآوری که مشکل کنونی کشور است. البته عوامل زیادی در کاهش ازدواج موثر است و بحران اقتصادی در کشور یکی از عوامل آن است. در مجموع، آمار نشان می‌دهد که تنها بین سال‌های 1990 تا 2020، ایران چهار بار در دام رشد اقتصادی منفی گرفتار شده و رشد ارزش افزوده صنعتی شش برابر به زیر صفر رسیده است (دنیای اقتصاد، 08/03/1402). در مقایسه، کشوری مانند چین بین سال‌های 1990 تا 2021 حتی یک بار هم به ورطه رشد منفی اقتصادی سقوط نکرد. غذا، لباس و غیره در دهه گذشته ازدواج و تشکیل خانواده و بچه دار شدن را دشوارتر کرده اند. از سوی دیگر کاهش رشد جمعیت به دلیل پیر شدن جمعیت در سال های آینده و کمبود نیروی کار جوان و در صورت عدم رشد اقتصادی مناسب، خطری مضاعف برای کشور تلقی می شود.

عامل اقتصادی نقش بیشتری در طلاق دارد

علاوه بر عامل اقتصادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی مانند رواج روحیه فردگرایی در شهرها نیز در تضعیف خانواده مؤثر است. جامعه شناسان شکل غالب خانواده در جامعه مدرن را خانواده هسته ای می نامند. چهره ای که در مقابل خانواده بزرگ ایستاده است. خانواده هسته ای را نیز می توان به عنوان یک گروه در نظر گرفت. این شکل از خانواده حداقل شامل دو نفر است. به گفته زیمل، این گروه دو نفره دارای خاصیت ناپایداری است زیرا هر یک از آنها در صورت تمایل می توانند باعث فروپاشی آن شوند. بنابراین، شیوع طلاق در خانواده هسته ای و در شهرهایی که پیوندهای سنتی در آنها ضعیف می شود، قابل پیش بینی است، اما آنچه نگران کننده تر است، کاهش شدید ازدواج است. بررسی ها نشان می دهد که تجرد در جامعه ایران به دلایل اقتصادی و اجتماعی افزایش یافته و سن ازدواج نیز افزایش یافته است. به نظر می رسد شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همگی در شکل گیری این وضعیت نقش دارند، اما شرایط اقتصادی مهمتر است.
منبع: اعتماد