مشکل بزرگ پرسپولیس در این فصل کمبود مهاجم یا بهتر بگوییم کمبود مهاجم است! یحیی گل محمدی از ابتدای مربیگری تاکنون از سیستم بازی با مهاجم استفاده می کند و برای مربیانی مثل او داشتن مهاجم قوی از نان اجباری است. فصل گذشته یحیی 5 مهاجم در لیست داشت. دیاباته، پریرا، لوکادیا، آل کثیر و عبدی و دیدیم که بعد از رفتن لوکادیا – که مهاجم بسیار خوبی بود – یحیی هر سه جام فصل را با تکیه بر عیسی برد.
طبیعتاً می خواست عیسی را حفظ کند، زیرا در فوتبال فعلی ایران تنها مهاجمی که می تواند از تاکتیک های گل محمدی سود ببرد شهریار موگانلو است و با فاصله 50 درصدی عیسی آل کثیر! در سیستم مربیانی مثل یحیی، یک مهاجم باید چندین کار را به مدت 90 دقیقه به طور مداوم انجام دهد. مدام دویدن و فشار آوردن به خط دفاعی حریف. وقتی تیمش توپ را در اختیار دارد، او در فضاهای خالی فرو می رود، سانترها را سر می دهد و اغلب در نبردهای تن به تن با مدافعان پیروز می شود. اما قدرت بدنی، فیزیک مناسب و روحیه جنگندگی تنها ویژگی یک مهاجم در چنین سیستمی نیست. این مهاجم باید آنقدر فرصت طلب و باهوش باشد که 90 دقیقه تنها فرصت گلزنی را حفظ کند! این بدان معناست که چنین مهاجمی باید هم ماهر باشد و هم بتواند با هر دو پا به توپ ضربه بزند، هم تیرانداز باشد و هم کاشته کننده باشد و کارهای فنی پا را بلد باشد.
در بین مهاجمان لیگ برتری ما، فعلاً چنین ویژگی هایی فقط در شهریار موگانلو یافت می شود، بنابراین به یحیی حق می دهید که بخواهد سه فصل تمام، در تمام روزهای سال، شهریار را به خدمت بگیرد. اما وقتی جنسیت اصلی از بین رفت، باید به یک جایگزین بسنده کنید. با کیفیت 50 درصد، عیسی آل کثیر تنها گزینه باقی مانده در لیگ ما است که یحیی می تواند در بازار خریداری کند. او عیسی را خرید و پشت مصدومیت و محرومیتش ایستاد، اما همه می دانیم چه اتفاقی افتاد و عیسی هم به شهریار در سپاهان رفت. پس تکلیف اخبار و شایعات این روزها اینجاست و همیشه مشخص است که یحیی منتظر بازگشت یکی از این دو نفر است و تحت هر شرایطی از آنها استقبال می کند اما موضوع بحث ما این نیست.
یحیی در آغاز باب، شیخ و پریرا را به درستی پاسخ داد. او عیسی را می خواست اما او را از دست داد و به همین دلیل نزد مهدی عبدی و شهاب زاهدی که خریده بودند ماند. عبدی تا پایان هفته دوم در پرسپولیس ماند و یحیی باز هم مثل همیشه به او اعتماد نکرد و مهمتر از آن حاضر شد او را ترک کند و راهی تراکتور شود. حالا به آمار عملکرد «مهدی عبدی» از هفته سوم تا هفته سیزدهم یعنی تنها 11 بازی نگاه کنید و او را با دو مهاجم لیست پرسپولیس یعنی «شهاب زاهدی» و «نبیل باهویی» مقایسه کنید که البته این انتخاب یحیی نبود، اما او هم مخالفتی با حضور آن نداشت.
تعداد بازی های ترکیبی: زاهدی 9، بهویی 2، عبدی 8
تعداد بازی به عنوان بازیکن تعویضی: زاهدی 2، بهویی 4، عبدی 3
نرخ تبدیل شات: زاهدی 15 درصد، باهویی 14 درصد، عبدی 23 درصد
شوت به دروازه زاهدی 26، بهویی 7، عبدی 22
پاس گل: زاهدی 1، بهویی 0، عبدی 1
گل ها: زاهدی 4، بهویی 1، عبدی 5
آمار علمی خشک و بی رحم است و بدون احساس به نفع یا علیه مردم قضاوت می کند. شما نمی توانید روی آمارها سرپوش بگذارید، آمارها خود توضیحی است و چیز دیگری برای گفتن وجود ندارد. یحیی قبلا با از دست دادن رامین رضاییان اشتباه کرد و رضا اسدی و مهدی عبدی آن سه نفر را تکمیل کردند! توجه داشته باشید که رفتن شهریار یا عیسی یا حتی لوکادیا را در اکانت یحیی به حساب نمی آوریم، فقط بازیکنانی که با جان و دل می خواستند بمانند و یحیی نشد! پایان آمار اسدی و رامین!