اقدامات ترکیه به ناسیونالیسم رادیکال در منطقه دامن می زند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش کُردتودی، بحث درباره دکترین میهن آبی ترکیه در چند روز گذشته شدت گرفته است. اظهارات مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه که گفت: پس از نشست سه روزه ایران، روسیه و ترکیه در تهران برای حمله به سوریه از کسی اجازه نخواهیم گرفت، نشان از فضای حاکم بر این نشست سه ساعته دارد. شورای امنیت این کشور به ریاست اردوغان و شاید یکی از مصوبات جلسه بالاترین مرجع دکترین رفتاری داخلی و خارجی این کشور باشد.

اظهارات اخیر چاووش اوغلو که ممکن است نقش سخنگوی شورای امنیت ترکیه را ایفا کند، درست پس از نشست تهران و شورای امنیت ترکیه، پیام خوبی برای منطقه نداشت.

ترکیه بر اساس دکترین تهاجمی سرزمین مادری آبی چندین جبهه در اطراف خود گشود. بحران کاراداگ و ارمنستان هنوز تمام نشده است، او تصمیم گرفت به بهانه ایجاد منطقه امن به شرق فرات در سوریه حمله کند. همزمان جبهه اقلیم کردستان عراق در هدف قرار دادن اشرافیت ارضی در مناطق قبل از 1920 به بهانه سرکوب مخالفان خود فعالتر شد.

حمله به منطقه توریستی زاهو در 20 ژوئن با اعتراض شدید جامعه جهانی و دولت عراق مواجه شد، به حدی که حتی متحد سیاسی و اقتصادی ترکیه، حزب دمکرات کرد عراق (PKI) علیرغم روابط همکاری های منطقه ای ، حاضر به جانبداری از ترکیه در این زمینه نشد وضعیت فعلی نامشخص است.

همزمان با چالش های پیرامونی پیش روی این کشور، دولت ترکیه از بازگشت جزایر دریای مدیترانه از یونان و قبرس غافل نبوده و با انجام بزرگترین رزمایش دریایی، کشورهای عضو ناتو را به همکاری تشویق و حتی تهدید می کند. در دستیابی به اهداف خود در مدیترانه همراه باشید. در همان زمان، با گشودن جبهه های متعدد، ناتو را با خودش اشتباه گرفت.

تشدید تحرکات نظامی ترکیه در منطقه نشان می دهد که این کشور به توصیه های نشست تهران پایبند نیست. در دیدار تهران، ایران و روسیه پیام های روشنی برای ممنوعیت مداخله نظامی ترکیه در سوریه داشتند، به ویژه ایران این پیام را خیلی صریح و شفاف و در عین حال مسالمت آمیز اعلام کرد و خواستار ثبات و صلح در منطقه شد. با این حال ترکیه دریافت پیام تهران را تکذیب کرد.

سیاست‌های اقتصادی دولت ترکیه، دست‌کاری خودسرانه اردوغان در امور بانک مرکزی این کشور و جاه‌طلبی‌های سیاست خارجی وی منجر به کاهش روزافزون ارزش لیر و ایجاد بحران عمیق اقتصادی در این کشور شده است. نظرسنجی‌ها در ماه‌های اخیر نشان داده‌اند که نارضایتی عمومی در ترکیه منجر به کاهش شدید آرا به اردوغان و حزب عدالت و توسعه شده است. از این رو، دولت ترکیه تشدید توسعه منطقه ای را بهانه ای برای رفع چالش های موجود در سیاست های داخلی خود به ویژه به عنوان راهی برای دستیابی به نتیجه مطلوب برای حزب عدالت و توسعه (AKP) در انتخابات آتی این کشور می کند.

اجرای دکترین پیشروی منطقه ای به هر قیمتی توسط ترکیه توسط این کشور باعث برهم خوردن تعادل قومی و مذهبی منطقه به ترتیب در مناطق کردنشین شمال عراق و جنوب شرق سوریه و مناطق قفقاز و جهان عرب می شود. علاوه بر این، حمله به شمال عراق به بهانه سرکوب مخالفان و کشتارهای بی رویه مانند کشته شدن زاهو، باعث تعمیق ناسیونالیسم افراطی و اختلافات قومی منطقه ای و همچنین بهانه ای برای ادامه حضور آمریکا در منطقه شامات می شود.

سیاست های یکجانبه ترکیه منطقه را در دو جبهه سوق خواهد داد. جبهه ای که ایران و روسیه و حتی برخی از دولت های غربی لزوماً در یک طرف و ترکیه و متحدان معدودش از جمله حزب در طرف دیگر خواهند ایستاد. افول متحدان ترکیه در منطقه و سردرگمی سیاسی اردوغان و تحرکات مردمش در سیاست داخلی و خارجی این امکان را برای وی فراهم می کند که به دنبال متحد جدیدی در منطقه باشد و بعید نیست که دانشجوی اربکان مدرسه اصلاحات باید به تل آویو در حال زوال. درست مانند گذشته در دوران بحران اقتصادی، برای یک مشت دلار ناگهان تمام سوءتفاهمات گذشته با عربستان سعودی را کنار گذاشته بود.

یادداشت محمد هادی فر – دکترای سیاسی

انتهای پیام/