درست در روزهایی که موج اعتراضات به دستمزدهای نجومی و باورنکردنی بازیکنان و مربیان فوتبال به اوج خود رسید، عده ای دست به کار شدند تا جلوی هواداران فوتبال بایستند و این باور عجیب را القا کنند که «هر» درآمدی «درست است». “برای یک بازیکن فوتبال. ظاهراً علی دایی هم جزو همین گروه است; مردی که در دوران مربیگری ارقام نجومی به عنوان دستمزد دریافت می کرد و همیشه بیشتر به «الحاق» قرارداد علاقه داشت تا نتیجه گرفتن.
شنیدن چنین جمله ای از زبان یک تاجر چندان عجیب به نظر نمی رسد، اما این نوع نگاه با جایگاه افرادی که علی دایی برای خود تصور می کند، تناقض زیادی دارد. حمایت از قراردادهای فاجعه باری که نه فوتبالی است و نه با منطق سازگار است، چیزی جز ضربه زدن به حال و آینده فوتبال ایران نیست. چه کسی این «حق» را به یک فوتبالیست می دهد که در سخت ترین روزهای اقتصادی کشور برای باشگاهش بجنگد و به محض دریافت میلیاردها تومان دست به بوسیدن لوگوی همان باشگاه بزند؟ چگونه می توان کسی را معیاری برای سنجش «استحقاق» در نظر گرفت. آیا این حق را نباید با آمار فنی و کارایی مالی سنجید؟ آیا فقط بازیکنان فوتبال حق دریافت چنین شماره هایی را دارند؟ آیا علی دایی در مورد معلمان، کارگران، خبرنگاران، مسئولان و… همین نظر را دارد؟ اکثر این فوتبالیست ها چه کار بزرگی برای کسب این ارقام شگفت انگیز انجام داده اند؟ جز اینکه در شبکه های مجازی ژست تعصب راه انداختند و رویایی را به هواداران فروختند؟ بسیاری از آنها در فوتبال ایران بی رقیب و ممتاز محسوب می شوند، اما حتی از لیگ های عربی حاشیه خلیج فارس اخراج شده اند. ایستادن مقابل این اعداد باید به یکی از اولویت های فوتبال ایران تبدیل شود. قبل از اینکه امروز و فردا همه چیز را در این فوتبال فرو ببرد.
فقط حقوق مثل خارجی ها
بسیاری از بازیکنان شاغل در لیگ برتر خود را از هر نوع مقایسه فنی با بازیکنان اروپایی مستثنی می دانند و این مقایسه را تکذیب می کنند اما وقتی صحبت از دریافت دستمزد می شود دست از مقایسه بر نمی دارند. اگر فوتبالیست اروپایی دستمزد بالایی دریافت کند، از سوی دیگر می تواند از طریق مسائلی مانند فروش لباس، حق پخش تلویزیونی، حق تصویر و… درآمد قابل توجهی برای باشگاه خود ایجاد کند. در فوتبال ایران کدام بازیکن را می شناسید که به افزایش حتی یک میلیون تومانی درآمد تجاری باشگاه کمک کرده است؟ قیمت گزاف این بازیکنان چگونه باید به باشگاه بازپرداخت شود؟ آیا تیمی در فوتبال ایران وجود دارد که تراز مالی سالانه آن مثبت باشد؟ فراموش نکنیم که در اروپا حقوق های کلان در مقایسه با درآمد متوسط فقط برای چند ستاره بزرگ است. در ایران اما بازیکنی که تا به حال در 30 سالگی برای تیم ملی بازی نکرده، شرط های میلیاردی را برای باشگاه ها قرار می دهد. فداکاری مدیران، اختلافات همیشگی بین باشگاه ها و عدم اتحاد بین آنها و همچنین افرادی که همچنان بر نظریه عجیب و غیرمنطقی “هر چهره حق یک فوتبالیست است” پافشاری می کنند، شرایط را برای ایران رقم زده است. فوتبال سال به سال سخت تر می شود. باشگاه های ایرانی بدون توجه به توان مالی خود عادت دارند در ابتدای هر فصل چنین توزیع گسترده ای داشته باشند اما در پایان همان فصل با یکسری گلایه ها و محرومیت ها مواجه می شوند. در این فوتبال فقط بازیکنان روز به روز پول در می آورند. اما خود فوتبال هر روز فقیرتر، ضعیف تر و کمتر بینش می شود.
آیا مردم خوشحال هستند؟
ای کاش امثال علی دایی به این سوال پاسخ می دادند که ارقام نجومی و عجیب چگونه در اختیار بازیکنان قرار می گیرد؟ اگر تمام باشگاه های فوتبال ایران خصوصی بودند، هیچکس نمی توانست در حجم قرارداد آنها دخالت کند، اما تا زمانی که این سرمایه ها مستقیماً از جیب مردم تامین شود، مردم حق دارند از این هزینه ها ناراضی باشند. هواداری که هر ماه با عضویت در سامانه پیامکی پول به جیب باشگاه می ریزد، هواداری که سهام تیم مورد علاقه اش را در بورس می خرد و جیب باشگاه را پر می کند یا کارگری که در کارخانه فولاد عرق می ریزد حق دارند. . این وضعیت در قراردادهای فوتبال است. بدبخت باش هیچ کس نمی تواند صدای آنها را نادیده بگیرد و این حق را از آنها سلب کند. این همان «پول مردم» است که به این شیوه بی پروا به پای فوتبالیست ها می ریزد. با پول مردم بیشتر حرص می کنند و هر حساب و کتابی را زیر سوال می برند. این ارقام نه با دستاوردهای فوتبال ایران مطابقت دارد و نه با توانایی های فنی بازیکنان. این ارقام حاصل دلال های فوتبال ایران است که هر روز قدرت بیشتری پیدا می کنند. گروهی که ویترینی زیبا، توخالی و کم عمق از فوتبال ایران ارائه می کند.
من ایستادن در کنار مردم را با هیچ مقام یا مقامی مبادله نمی کنم. این ادعای علی دایی در یکی از مصاحبه های متعدد اخیر ستاره سابق تیم ملی است اما در همان مصاحبه عملا در مقابل مردم ایستاد و از حقوق های بی دلیل فوتبالیست ها حمایت کرد. این اعداد و ارقام امروز به یک موضوع جدی در بین هواداران فوتبال تبدیل شده است. این وضعیت نباید به هیچ قیمتی ادامه پیدا کند. همزمانی باز شدن پنجره نقل و انتقالات و بسته شدن درهای منطقی فوتبالیست ها را چاق و فوتبالی را به دردسر انداخت.