محمدرضا نیک ناد با اشاره به روند تصویب طرح رتبه بندی معلمان گفت: سال ها از معرفی نظام رتبه بندی معلمان می گذرد و حدود 10 سال است که درباره آن صحبت می شود اما جدی گرفته نشده و به بهانه های مختلف به آن پرداخته نشده است. توسط دولت ها خالی بودند.
وی افزود: لایحه رتبه بندی سرانجام اسفندماه سال گذشته به مجلس شورای اسلامی رسید که با توجه به فشارها و چالش های موجود بین مجلس و دولت، از اوایل دهه 1400 باید اجرایی می شد، اما تصویب آن تا ماه گذشته ادامه داشت. تمام شده.
این معلم و کارشناس حوزه آموزشی با بیان اینکه مهمترین بخش رتبه بندی در حوزه مالی بر اساس مصوبه مجلس، همسان سازی حقوق معلمان به 80 درصد حقوق معلمان دانشگاه است، گفت: بر این اساس، درآمد معلم در هر کلاس به 80 درصد درآمد مدرس دانشگاه در همان کلاس می‌رسد.
نیک نژاد ادامه داد: چند ماه طول کشید تا این مصوبات به صورت علنی از نظر پیش بینی بار مالی سنگین نهایی شد و به کمیته آموزش ارجاع شد تا اینکه در نهایت برابری 80 درصدی را حفظ کرد اما طرح محتوایی را خالی کرد. آنها گفتند 80 درصد حقوق یک مدرس دانشگاه برابر است.
وی با تاکید بر اینکه از سوی دیگر برای ارتقای کیفیت آموزشی باید این رتبه بندی اعمال می شد، گفت: تجربه و پژوهش بین المللی کارآمدی نظام مشوق ها و مجازات ها را در فرآیند آموزشی زیر سوال می برد و این موضوع را رد می کند. فرضیه “آنها باید معلم را در محیطی قرار دهند که بتواند از نظر کیفی و درونی حرکت خود را درون زا کند. ایجاد سیستم تشویق و تنبیه دیگر جواب نمی دهد، اما می بینیم که برای معلمان هم همین کار را می کنند. اگر قبول کنیم. با این فرض باید به این نکته توجه داشت که لایحه یا طرحی باید ارائه می شد و به قانون تبدیل می شد که نتیجه آن افزایش کیفیت می شد و معلمانی که خوب کار می کنند تشویق و حقوق افزایش می یافت. طبقه بندی از مسیر خود خارج شده و بیشتر به اصلاح و بهبود حقوق تبدیل شده است.
این معلم و کارشناس حوزه آموزش ادامه داد: بر خلاف تصور عمومی که سطح حقوق معلمان در دنیا و در رده پزشکان و… بسیار بالاست، صحت ندارد و به جز یکی دو کشور. ، معلمان به طور کلی در سطح متوسط جامعه هستند، حقوق می گیرند و اینطور نیست که معلم در دنیا شغل پردرآمدی داشته باشد. اما یک نکته کلیدی وجود دارد که حقوق معلمان در کشورهای دیگر کمتر از میانگین این جوامع نیست.
نیک ناد با بیان اینکه اما در ایران حتی بین حقوق معلمان و سایر دستگاه های دولتی تفاوت هایی وجود دارد، گفت: البته حقوق پایه و مانند آن ممکن است یکی باشد، اما میانگین سایر دستگاه ها مشمول دریافت مزایا و مزایای اجتماعی از محل اختصاصی می باشد. کارکنان آن، اما از آنجایی که آموزش و پرورش یک نهاد سودآور نیست و نباید باشد، از این بخش محروم است. در واقع ممکن است حقوق کارمند دیگری با حقوق من یکی باشد، اما مزایایی که ما دریافت می کنیم یکسان نیست.
وی با اشاره به علت اعتراض معلمان در هفته های اخیر به رتبه بندی گفت: «سازمان معلمان نمی پذیرد که بودجه ای برای آموزش و پرورش وجود ندارد». ما می بینیم که برای سایر بخش ها بودجه وجود دارد، اما وقتی صحبت از آموزش و پرورش می شود، می گویند بودجه وجود ندارد. در سطح جامعه، آنها نمی دانند که افزایش حقوق گزارش شده یا اتفاق نمی افتد، یا نادرست است، یا در سطحی نیست که آنها از آن صحبت می کنند. مثلاً زمانی افزایش استثنایی برای معلمی با 30 سال سابقه و فوق لیسانس 400 هزار جلد بود در حالی که مانور تبلیغاتی روی او بسیار زیاد بود.
این معلم و کارشناس تعلیم و تربیت افزود: زمانی اعلام کردند که حقوق معلمان را تا 80 درصد حقوق معلمان دانشگاه ها افزایش می دهند، اما آن را تا حد مربی کاهش دادند. اینها غمگین هستند. در زمان رتبه بندی نیز تغییراتی صورت گرفته است که باید از اوایل دهه 1400 انجام می شد، من معلم معترضی هستم زیرا از یک طرف جامعه معتقد است که معلمان مدام حقوق خود را افزایش می دهند و دولت و مجلس هم هستند. مانور دادن؛ به عنوان مثال رئیس کمیسیون آموزش یک بار اعلام کرد که حقوق معلمان کمتر از 16 میلیون نخواهد بود. اما اکنون رتبه بندی اعلام نشده است. چرا جامعه را در اولویت قرار می دهیم؟ اینها را می گویند اما نمی کنند.
نیک‌ن‌داد ادامه داد: این گونه اقدامات و اطلاع‌رسانی موجب نارضایتی جامعه معلمان شد. سپس معلم با همان ناامیدی به کلاس می رود. به ویژه معلمان مرد با کار معلمی سر و کار ندارند و در درجه اول باید شغل دوم داشته باشند. من خودم در مدرسه معلمی بودم که دو سه نفر از همکارانش شاگرد بودند. تصور کنید که این معلم چگونه می خواهد در کلاس درس تدریس کند. اگر این مشکلات برطرف شود، بسیاری از نگرانی های موجود در مورد این مشکلات از بین خواهد رفت.