سقوط تیم امید ایران از جام ملت های زیر 23 سال با دو تساوی و یک شکست در پایان بازی های مرحله گروهی باز هم انتقاد اهالی فوتبال را نسبت به برنامه های فدراسیون فوتبال برای حمایت از این تیم به دنبال داشت. جلال رائراگپور با اشاره به این موضوع خطر برگزاری اردوی تیم ملی بزرگسالان در قطر را بدون بازگشت ویژه اعلام کرد:
* مطمئناً در سال جام جهانی هیچ چیز به اندازه تیم ملی مهم نیست. مخصوصاً بعد از اینکه مجوز انجام این بازی ها را گرفتیم، اما فکر می کنم الان وقت آن است که درباره تیم امید صحبت کنیم.
* می بینیم که دیگر قدرت فوتبال پایه به ترکمنستان، ازبکستان و تاتارستان نمی رسد! واضح است که مشکلات ما کاملا ریشه ای است و هیچکس اهمیتی نمی دهد. من معتقدم که باید امیدها را با بزرگترها سنجید، زیرا تا یک سال دیگر در بورس حضور دارند.
* همانقدر که دقت کردم اثری از تاکتیک و توجه به دانش فوتبال ندیدم. بازیکنان ما برای علم فوتبال کاملاً ناشناخته هستند. فقط بازیکنان تیم امید کاملا آماتور بازی کردند و به دنبال توپ دویدند. آنها اسیر تاکتیک های ازبکستان و ترکمنستان شدند. ما چیزی برای گفتن به آنها نداشتیم. بازیکنان امید از فشار این تیم برای گرفتن توپ از حریف خبر نداشتند و این نگران کننده بود. الهام بخشیدن به عملکرد امیدوارکننده تیمی که توسط آقای مهدوی کیا راه اندازی شده بود، فایده ای نداشت.
* من برای مهدوی کیا احترام زیادی قائلم و اگر قرار بود فقط به عنوان مربی به او نگاه کنیم، هیچ استراتژی تحریک آمیزی از سوی تیم امید برای بازی نمی دیدم. هیچ سیگنالی برای تعیین تاکتیک برای فوتبال ندیدم.
* من او را خیلی دوست دارم و شخصیت قابل ستایشی است. باز هم تاکید می کنم هر چه گفته می شود در مورد مربی اوست. شما از من می خواهید که به راهم ادامه دهم، اما من می گویم راه فراری نمی بینم. واقعا چیزی ندیدم تیم امید سیاست خاصی را دنبال نمی کند.
* باید بپذیریم که برخی از بازیکنان تیم ملی فوتبال بزرگسالان در آستانه بازنشستگی هستند اما سرمربی تیم ملی (اسکوچیچ) جسارت دستور 8-9 نفره را نداشت. قطعا سال آینده با کمبود بازیکن بحران خواهیم داشت. فکر می کنم تیم امید می توانست پتانسیل بالایی داشته باشد اما ما را هم ناامید کردند.
* نقطه ضعف این گفتگو در من و شما خبرنگار نیست، بلکه در آقایانی است که هیچ توجهی به این گفتگو ندارند. ما با قحطی مردان در جامعه ورزش مواجه هستیم. ما کسی نداریم که همه چیز را اداره کند. متاسفانه فدراسیون فوتبال هر روز کوچکتر و حاشیه سازتر می شود. افرادی که نیاز به داشتن تجربه دارند به افراد عادی تبدیل شده اند. لباس ریاست فدراسیون فوتبال برای مردان مناسب نیست.
*فدراسیون فوتبال آنقدر بی وزن شده که در اوج فنی خود نمی تواند بازی دوستانه را انتخاب کند. آنها نمی توانند حریف را بگیرند اگر آن حریف نه نگوید! وقتی فدراسیون فوتبال نمی تواند حتی کوچکترین بازی های تدارکاتی را برگزار کند چه فایده ای دارد؟
* برگزاری لیگی که با ساده ترین، بیشترین اشتباهات و بیشترین اتفاقات برگزار می شود و این هنر نیست. وقتی صحبت از تمرین و حمایت از تیم ملی می شود، وزن فدراسیون در وسط است. خیلی دلم می خواهد بدانم چرا باید ادعاهای آقایان در رهبری را در بوق و کرنا کرد؟
* انتخاب تیمی مثل الجزایر ربطی به فوتبال انگلیس که شامل انگلیس و ولز می شود و همچنین فوتبال ندارد. واقعا نمی دانم چرا باید در فوتبال ملی با بهترین بازیکنان به نام نسل طلایی اینقدر احساس حقارت کنیم.
* احسان حاج صفی الان مثل انصاری فرد و وحید امیری جزو نسل طلایی نیست. آیا واقعا صادق محرمی جزو نسل طلایی فوتبال ماست؟ فکر می کردم اگر تیم مناسب تری از لیگ برتر انتخاب می کردیم، می توانستیم بازیکنان جوان تری را انتخاب کنیم.
* مصلحت برخی از آقایان بود که نگذارند کسی به صحبت های ما گوش دهد. روزهای بسیار سختی را در روزهای جام جهانی خواهیم داشت. فکر می کنم لحظات ترسناک زیادی در انتظار تیم ملی باشد.