“خانه ما”؛ راهی مستقیم به بهشت/ خنده های مست کننده این زخم ها از باد نیست

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از وبلاگ؛ چند سالی بود که سراسر مازندران در اطراف اردیبهشت بوی «بهشت» می داد، بویی مطبوع به پاس مقاومت جوانان غیور این دیار علوی که شهادتشان با شهادتشان در اردیبهشت 95 برای همیشه در تاریخ ماندگار شد.

با گذشت شش سال از شهادت 16 مدافع حرم مازندران در شمال سوریه، مردم مازندران در اردیبهشت رنگ حماسی به خود گرفتند و «اردیبهشت مقاومت» نام مراسمی است که هر ساله برای پاسداشت این شهدا در استان برگزار می شود. لوح افتخار روی این کره خاکی

در پی آتش بس عناصر تکفیری داعش در اطراف حلب سوریه و حملات وحشیانه این جنایتکاران به شهر خان طومان، تعدادی از داوطلبان مدافع حرم برای حفاظت از حرم حضرت زینب سلام الله علیها عازم سوریه شدند. آنها شهید بودند.

حماسه خانه ما حماسه ای است مثل کربلای 5 و رزمندگان مازندران عملیاتی ماندگار در تاریخ انجام داده اند که تا اوج مقاومت این سرزمین مقدس است.

در روزگاری که نام تکفیر خیلی ها را به لرزه در می آورد، شیرهای خطه مازندران در دلشان زمزمه می کردند تا آب در دل هیچکس تکان نخورد; بله، آنها کشور را ترک کردند تا کشورشان را ترک نکنند.

افراد خوب قدردان این شجاعت هستند. چقدر با شور و شوق تبعید شدند. اشک هایشان نشان می دهد که همه عزیزانشان را از دست داده اند! چطوری، چند تا خواهر و برادر داری… چند تا بابا بهت دادند که مادرت برات گریه کردند. بچه شدند و نامه تو را صدا زدند…

ما هنوز برای شما غمگینیم، انگار دیگر ماه بهار نیست، ماه مقاومت است. باز زمان وفاداری فرا رسیده است، بار دیگر بهار در دل ما می آید، بهاری که رنگ عشق و محبت را تن خسته انسان در این دنیای خاکی زنده می کند. شکوفا می شود و میوه هایش دانه ای می شود تا درخت دیگری رشد کند…

اینجا مازندران است، دل هر مردی در این سرزمین پر از عشق به این شهداست، آری شهدا نمی میرند. ما به آن جمله دست زدیم. ما فقط او را باور کردیم … چه مجازات سختی بود درک او! شهادت 16 اسطوره …

گرچه به قول هم عصران تو، آن روز در خانه ما جهنم بود، اما خانه ات برای تو میانبر بهشت ​​بود. میانبری که فقط تو می دانستی … که آرزویش را داشتی …

الان فرصتی است که دوباره خودمان را به شما معرفی کنیم، اصلاً خودمان را معرفی کنیم، شاید حتی خودمان را به شما معرفی کنیم …

به مناسبت سالروز عروج خونین بال مازندرانی در غربت در خانه خود بنا داریم به این شهدا تقدیم کنیم:

شهید مدافع حرم محمود رادمر متولد 1359 در ساری است.

شهید محمود رادمر ابتدا در آبان 1373 به همراه برادرش محمدرضا به مدت 58 روز عازم سوریه شد و در مرحله دوم در 14 فروردین 1374 به جبهه مقاومت اعزام شد و سرانجام در منطقه به شهادت رسید. همان سال اعلام وصول

در بالای وصیت نامه شهید محمود رادمر آمده است: «پروردگارا، نمی دانم کی و کجا و چگونه به دیدار تو خواهم شتاب. اما عاجزانه از شما می خواهم که بیش از هر چیز، مرگ من برای دفاع از دین شماست. و در این راه توفیق شهادت را در راه خود به من عطا کن…»

شهید مدافع حرم «محمد بلباسی» در اسفند 1357 در شهرستان قمشهر به دنیا آمد. این شهید بزرگوار دارای چهار فرزند به نام های فاطمه، مهدی، حسن و زینب است که 6 ماه پس از شهادت پدر به دنیا آمدند.

بی حوصلگی و اصرار او برای اعزام در 15 فروردین 1395 نتیجه داد و محمد بلباسی به همراه گروهی از سپاه پاسداران از کربلای 25 مازندران عازم سوریه شد.

شهید محمد بلباسی در تاریخ 15 اردیبهشت 1395 به همراه 12 همرزم خود در منطقه خان طومان سوریه به دست تکفیری ها به شهادت رسید.

در اوج وصیت شهید محمد بلباسی می گوید: انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) و همراهی مردم عزیز توانست استکبار جهانی را با دست خالی از ایران بیرون کند، از امام خامنه ای و دشمنان امام خامنه ای استفاده و گوش فرا دهد. اسلام و شیعیان در ایران از این موضع انقلاب اسلامی هراس دارند «آنها اسلام آمریکایی را یافته اند و می خواهند».

شهید مدافع حرم سید جواد اسدی 18 مهر 1359 در روستای امره از توابع شهرستان ساری به دنیا آمد. وی از شهدای مدافع حرم استان مازندران بود.

شهید مدافع حرم علیرضا بریری 30 فروردین 1366 در این شهرستان دیده به جهان گشود.

علیرضا در بهمن ۱۳۸۷ رسماً به عضویت سازمان مقدس سپاه پاسداران درآمد و در آبان ۱۳۹۴ برای اولین بار عازم دمشق شد و پس از ۴۹ روز به وطن بازگشت.

در ۱۴ فروردین ۱۳۹۵ برای دومین بار عازم سوریه شد.

در وصیت نامه شهید علیرضا بریری آمده است: «همیشه به یاد شهدا باشید و راه آنان را ادامه دهید و مانند شهدا فقط پیرو ولایت فقیه باشید تا از این راه شریف منحرف نشوید و آن را رها کنید و بدانید که او غایب امام زمان (عج) ناخدای کشتی راه راست است و یادمان باشد که امنیت این کشور را مدیون خون شهدا هستیم. »

شهید مدافع حرم علی جمشیدی 15 آبان 1369 در شهرستان نور دیده به جهان گشود.

وی جانشین فرمانده یگان ویژه و تک تیرانداز گردان امام حسین (ع) نور بود که در 18 اردیبهشت 1395 در خان طومان سوریه در راه دفاع از حرم آل الله به شهادت رسید.

در قسمت بالای وصیت نامه شهید علی جمشیدی آمده است: «اکنون که بار دیگر حرم خدا در محاصره قرار گرفته، گویا تاریخ در حال تکرار است و به فرموده امام راحل باید چنین درسی را به یهودیان، وهابی ها و وهابی ها بدهند. تکفیرهایی که حتی به فکر چنین جسارتی هم نیستند. اکنون جنگ شام خود به تحقق وعده آخرالزمانی ظهور پی می برد».

شهید مدافع حرم علی عابدینی سحرگاه 25 مرداد 1365 در شهر فریدونکنار (روستای فرما) دیده به جهان گشود.

شهید علی عابدینی اولین بار در سال 1373 برای دفاع از حریم اهل بیت (ع) به سرزمین شام رفت. در فروردین 1395 ندای «من ناصر جنصرنی» عمه جان زینب(س) را رد کرد و باز هم با وجود مجروحیت راهی سوریه شد و به دفاع از حرم رفت.

شهید علی عابدینی در تاریخ 18 اردیبهشت 1395 در شهر خان طومان از توابع حلب سوریه به همراه 12 تن دیگر از همرزمان به شهادت رسید.

در وصیت نامه شهید علی جمشیدی آمده است: «از خدا می خواهم همه ما را ببخشد و گناهان ما را ببخشد. «من علی عابدینی گناهکاری بودم که اگر لطف خدا و ستاره عیب نبود، مایه ننگ روزگار بودم.

شهید مدافع حرم حسن راجفر چهارم تیر 1354 در شهر بابل به دنیا آمد.

وی برای اولین بار برای دفاع از حرم اهل بیت(ع) و مبارزه با تکفیری ها به سوریه رفته بود و پس از 20 روز درگیری از ناحیه کتف مجروح شد و برای مداوا به ایران بازگشت؛ و در نهایت برای درمان و دفاع از حریم اهل بیت(ع) به سوریه رفت. اما مجروحیت وی مانع از مبارزه با تکفیری ها نشد و در 14 فروردین 1395 بار دیگر با تکفیری ها مبارزه کرد و سرانجام در 15 اردیبهشت 1395 در خان طومان جان باخت.

پیکر شهید رجایی که در غربت در جبهه های جنگ به جا مانده بود، پس از 4 سال غیبت در سال 1399 طی عملیات تفحص به کشور بازگردانده شد.

شهید مدافع حرم رضا حاجی زاده شهید مدافع حرم رضا حاجی زاده در سال 1366 در شهر آمل به دنیا آمد.
شهید حاجی زاده از شهدای لشکر عملیاتی 25 کربلا به همراه 12 تن از یارانش در 18 اردیبهشت 95 در خانه تومان در سوریه به شهادت رسید و سرانجام پیکرش در 21 مهر 1395 به وطن بازگشت و تشییع شد. در 15 اکتبر 2016

در وصیت نامه شهید حججی زاده آمده است: «نمی خواهم زندگی ام بی ثمر باشد و مرگم مرگی عادی، مرگی که در راه اسلام و ایران اسلامی است. من با منطق دفاع از اسلام و حریم اهل بیت وارد جنگ شدم.)

شهید مدافع حرم یادگار حسین در 11 اردیبهشت 1364 در شهرستان نکا به دنیا آمد.

حسین مشتکی از نیروهای یگان ویژه صابرین بود که برای حفاظت از حرم حضرت زینب (س) به سوریه رفت که در اردیبهشت ماه سال 95 همزمان با عید سعید فطر در منطقه خان طومان سوریه به شهادت رسید. درگیری شدید با سایر رفقا

حدود دو ماه پس از شهادت و شناسایی پیکرش با آزمایش DNA، در تاریخ 31 تیر 1395 همزمان با سالروز ولادت امام حسن مجتبی (ع) در گلزار شهدای نکا به خاک سپرده شد.

شهید مدافع حرم سید رضا طاهر در 19 آذر 1364 در شهرستان بابل به دنیا آمد.

در تاریخ 14 فروردین 95 ساعت 22 با وی تماس گرفته و اعلام کردند که تا ساعت 1 بامداد (بامداد) برای انجام مأموریت در محل کار خود حاضر می شود، وی یکی از نیروهای یگان ویژه صابرین حفاظت از حرم حضرت زینب(س) او به سوریه می رود. 33 روز از سفر دوم ایشان به سوریه می گذشت و در روز پنجشنبه 15 اردیبهشت 95 مصادف با بعثت حضرت رسول اکرم(ص) در زمان آتش بس در منطقه خان طومان به شدت تحت شکنجه قرار گرفت.

در وصیت نامه شهید حججی زاده آمده است: «نمی خواهم زندگی ام بی ثمر باشد و مرگم مرگی عادی، مرگی که در راه اسلام و ایران اسلامی است. من با منطق دفاع از اسلام و حریم اهل بیت وارد جنگ شدم.)

شهید مدافع حرم بهمن قنبری فرزند حسن متولد 26 بهمن 1346 در بهشهر است.

شهید قنبری را می توان ناظری ماهر و خلاق دانست که با هدایت دقیق آتش توپخانه و سلاح های سبک، چندین بار از تهاجم دشمن به منطقه جلوگیری کرد و خسارات فراوانی را نیز به جبهه تکفیر وارد کرد; شهید قنبری مورد اصابت موشک قرار گرفت و به شهادت رسید. خوشبختانه نیروهای محلی موفق به بازگرداندن جسد وی شدند.

وی از اولین شهدای مدافع حرم مازندران بود.

شهید مدافع حرم رحیم کابلی 10 مهر 1342 در بهشهر به دنیا آمد.

وی یکی از 13 شهید مازندرانی بود که 15 اردیبهشت 94 در مقابل خانه تومان در سوریه به شهادت رسید. حاج رحیم یک رزم 80 ماهه در دفاع مقدس داشت و با اینکه 53 سال سن داشت و بازنشسته بود تصمیم گرفت به میدان دیگری برود و این بار در راه دفاع از حرم و حریم اهل بیت به شهادت رسید. .

او اکنون تنها شهید خانواده تومانی است که هنوز دست به بچه های تیم تفحص نزده و هنوز پیکر مطهرش به خانه برنگشته است.

در قسمت بالای وصیت نامه شهید مفقودالاثر رحیم کابلی آمده است: «در مراسم اهل بیت، جشن میلاد و شهادت، از امام زمان (عج) غافل نشوید. لحظه ای از روستا غافل نشوید و در هر شرایطی به درگاه پروردگار دعا کنید.

آری خانه ما ثابت کرده است که کربلا ادامه دارد و قیام حق علیه باطل همیشه پابرجاست و هر روز و زمان و مکان کربلا یکی پس از دیگری با حماسه کربلا خلق می شود.

انتهای پیام/