افکار عمومی در فوتبال ایران همه چیز را با دقت و ظرافت نظاره می کنند و بیشتر دغدغه های ملی پوشان فوتبال در این تلاطم بزرگ کاملا بجاست.
فوتبالیست های ایرانی حق دارند نگران اردوها و بازی های تیم ملی و آمادگی این تیم برای حضور در جام جهانی قطر در مدت زمان کوتاه باشند اما گاهی این خوش بینی عجیب اجازه نمی دهد شرایط مورد انتقاد قرار گیرد.
خوش بینانه از چه لحاظ؟ برخی فکر می کنند در این مدت می توان یک مربی بزرگ خارجی را به ایران آورد و کار دراگان اسکوچیچ را تمام کرد!
واقعیت این است که تیم ملی مستقیماً توسط مدیران فدراسیون فوتبال اداره می شود. اما مشکل اینجاست که فدراسیون ما در این شرایط در هوا است. در حالي كه فدراسيون سرنگون شده، رئيس آن هنوز از وظايف خود بي خبر است و هيئت مديره اش در حال كاهش است. چگونه می توان در این مدت یک مربی بزرگ خارجی جذب کرد؟
فدراسیون بدهکار ایران که گرفتار مشکلات و اختلافات داخلی است و باید برای استیضاح عزیزی هادم جلسه مرزی با اعضای مجمع برگزار کند چقدر می تواند تیم ملی را از این وضعیت نجات دهد؟
به نظر می رسد وقتی تیم ملی با این شرایط یک سرمربی موفق در مسابقات مقدماتی دارد و قمر در عقرب، باید کلاهی به هوا بیندازد و این مناسبت خاص را جشن بگیرد!
در طول تاریخ، قبل از اینکه هر تیمی به جام جهانی اعزام شود، این فوتبال میخ و میخ بود! روی تابوت فوتبال ایران نقش و نگارهایی وجود دارد که تاریخ بعداً گواه آن خواهد بود.
البته خیالات ما بی پایان است. اینکه ما دوست داریم به آبرومندانه ترین شکل ممکن به جام جهانی برویم، انتظار منطقی است. اما چه باید کرد که در فال فوتبال ایران شامل گرسنگی مردان شده است. باید در سال هایی که با فوتبال ایران زندگی می کنیم به این بی برنامه ها و پارادوکس ها عادت کنیم!