داود اوغلو در جنگ قدرت در ترکیه

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش آناج-گروه ترکیه و قفقاز؛ کمی بیشتر از یک سال تا انتخابات سراسری ترکیه باقی مانده است و در حال حاضر فضای عمومی باید آرام باشد. اما ظاهراً همه عجله دارند و سران احزاب طوری رفتار می کنند که هر کدام به پای صندوق های رای بروند!

یکی از سیاستمدارانی که معتقد است دولت و حزب حاکم قدرت و کفایت اداره کشور را ندارند و باید هر چه زودتر برکنار شوند احمد داوود اوغلو است.

سلیم تیمورچی، یکی از رهبران حزب آینده، دیروز گفت: «نورالدین نباتی ثابت کرده است که از اقتصاد چیزی نمی فهمد. در نتیجه به زودی اخراج خواهد شد. نباتی و اردوغان اقتصاد بحران زده ترکیه را تضعیف کردند و نتوانستند کاری انجام دهند. آنها کشور را به لبه پرتگاه رسانده اند و ما باید آن را تغییر دهیم.

تیمورچی افزود: یکی از مهمترین مشکلات ترکیه بی کفایتی و بی کفایتی دولت است. نامزد حزب ما برای انتخابات 2023 احمد داوودو آیلو است و ما به او اعتماد کامل داریم. او کسی است که می تواند قطار ترکیه را به مسیر خود بازگرداند.

احمد داوودو آیلو یکی از شش رهبر احزاب اپوزیسیون اردوغان است، اما به نظر می‌رسد که می‌خواهد به تنهایی نامزد ریاست جمهوری شود.

اومد پایین یا هلش دادند؟

احمد داوودو آلو همان نویسنده و دانشگاهی است که 100 سال یک شبه به حزب عدالت و توسعه سفر کرد. مدت ها در دانشگاه مالزی به تدریس روابط بین الملل پرداخت و علاوه بر ترکی، عربی و انگلیسی به زبان های مالایی نیز مقالاتی نوشت و سپس به تدریج شروع به انتشار تحلیل های سیاسی خود در روزنامه ینی فق افک کرد. یعنی همان روزنامه ای که به تریبون و مرکز اصلی محافظه کاران لیبرال تبدیل شد که همگی در زیر عبای اربکان بیرون آمدند اما با گرایش لیبرال و گرایش به غرب، ساز دیگری زد.

انتشار تحلیل داود اوغلو مورد توجه تیم گل اردوغان قرار گرفت که به دعوت رفقا مالزی را ترک کردند و به کشور خود بازگشتند.

داود اوغلو به زودی در حلقه عبدالله گل رشد کرد و به ترتیب مناصب مشاور نخست وزیر، سفیر کبیر، وزارت خارجه، نماینده قونیه، نخست وزیر و رهبر حزب را به عهده گرفت. اما در نهایت او با اردوغان در مورد تغییر سیستم سیاسی و اجرایی ترکیه از پارلمانی به ریاستی اختلاف نظر داشت.

داود اوغلو که بعداً استعفا داد، گفت: «ما از قطار AKP پیاده نشدیم، آنها ما را هل دادند.

از استرس سفر گرفته تا پرخاشگری و انزوا

داود اوغلو در میان محافظه کاران نزدیک به اردوغان مخالفان و منتقدان زیادی دارد. آنها معتقدند داوودو آیلو در تعیین مسیر سیاست خارجی ترکیه به خصوص در مورد سوریه و لیبی اشتباهات فاحشی مرتکب شده و هزینه سنگینی برای آنکارا و دمشق گذاشته است.

اما خود داود اوغلو بارها در دفاع از خود گفته است که در این امر تنها نیست و بسیاری دیگر از مشاوران اردوغان مانند هاکان فیدان، یالچین آکدوگان، مسعود حاجی چاشان، برهان الدین توران و دیگران بر صحت این سیاست ها تاکید کرده اند. هزینه شکست در سوریه نباید به تنهایی بر دوش او باشد.

با این حال، منتقدان جدی اصرار دارند که نظرات داوود اوغلو که در ابتدا با ظاهری لعاب و جذاب به عنوان «تنش صفر با همسایگان» ارائه شد، بعداً جهت گیری ناسیونالیستی و نئو عثمانی پیدا کرد. نابینایان تنش های منطقه ای پیچیده ای دارند.

یکی دیگر از انتقادات جدی داود اوغلو این است که در دوره نخست وزیری خود در برابر همه زورگویی های اردوغان سکوت کرده و برای حفظ قدرت در برابر همه اشتباهاتش سکوت کرده است.

نظر ائتلاف مخالفان چیست؟

شش حزب اپوزیسیون اردوغان جبهه وسیعی را برای سرنگونی اردوغان و باغچی تشکیل داده اند. رهبر حزب جمهوریخواه خلق کمال کمال کالودارو وولو و رهبر حزب خوب مرال آکشنر دو رهبر مهم ائتلاف هستند و چهار رهبر دیگر احمد داوودو آیلو، علی باباجان، تاملا کرملا اوغلو و گلتکین اویسال هستند. شواهد نشان می دهد که از بین شش رهبر، K کلی l دار çdaro غ lu و Aksner بیشترین قدرت را برای معرفی یک نامزد مشترک دارند، در حالی که Davuto او lu شانس کمی دارد.

در نهایت احمد داوودو آلو به عنوان یک نظریه پرداز و سیاستمدار روابط بین الملل که سمت های مهمی به عنوان وزیر امور خارجه و نخست وزیر داشته است، هنوز چندان شناخته شده نیست.

او در واقع شخصیتی است که تنها به بخشی از نخبگان و نخبگان جامعه تعلق دارد. بنابراین، بعید است که او در میان مدت به یک سیاستمدار محبوب و قدرتمند تبدیل شود.

در شرایط کنونی و بر اساس مقایسه ای اجمالی می توان گفت که در میان افراد مهم و برجسته ای که پیش از این در صفوف حامیان اردوغان و حزب عدالت و توسعه بوده و سپس از آنها جدا شده اند، افرادی هستند که از داوود اوغلو دور هستند آنها قوی تر و محبوب تر هستند.

به عنوان مثال علی باباجان یکی از کسانی است که مانند داوود اوغلو انتقادات تندی از اردوغان داشته است، اما برخلاف داود اوغلو نخبه و اقلیت جامعه نیست و محبوبیت زیادی در بین زنان، جوانان و فعالان اقتصادی دارد.

علاوه بر این، عبداللطیف شنر، بلانت آرینچ و بسیاری از چهره های مهم دیگر که قبلا پرچم حزب عدالت و توسعه را به اهتزاز درآورده اند، دیدگاه اجتماعی بیشتری نسبت به داود اوغلو دارند.

از سوی دیگر باید توجه داشت که داووتو او لو از هوش سیاسی قابل توجهی برخوردار است و به راحتی و به راحتی می تواند درک کند که اعتماد به نفس و محبوبیت چندانی برای نامزدی ریاست جمهوری ندارد. اما او در تلاش است تا بر سر این موضوع چانه بزند و امتیازات ویژه ای از رهبران احزاب قدرتمند مخالف بگیرد. شاید یکی از امتیازاتی که داود اوغلو در نظر دارد، بازگشت به دستگاه دیپلماسی باشد.

انتهای پیام/