صفایی فرزند قم است. شاید حتی بسیاری از فوتبالدوستان او را نشناسند اما همین دو آتش مایه شرمساری او شده است. سال ها پیش او می خواست به صورت حرفه ای وارد دنیای مدلینگ شود، اما می ترسید که قضاوتش را مختل کند. خورد باعث شد زیاد جدی نگیرد. اما اکنون وضعیت تغییر کرده است. او در 10 سال به بلوغ رسیده است و دیگر تصمیمات احساسی نمی گیرد. او در آستانه 40 سالگی است و حالا هم داور است و هم در دنیای مدلینگ کار می کند، دنیایی که مانند فوتبال مورد هجوم بدترین کلمات قرار نمی گیرد و در آرامش دنبال اشتیاقش می رود.
*از داوری تا مدلینگ شاید برای خیلی ها به خصوص فوتبالدوستان عجیب باشد.
خب عجیب است که شاید برای خیلی ها اینطور باشد، اما 10-12 سال پیش همین پیشنهاد را داشتم که وارد دنیای مد شوم، اما بعد ترسیدم.
*چرا؟
قضاوت من را مختل خواهد کرد. به همین دلیل دنبال این حرفه نرفتم.
*الان چطور است؟ بر قضاوت شما تاثیر نمی گذارد؟
من آدم 10 سال پیش نیستم، تجربه بیشتری دارم و فکر می کنم شرایطی را دارم که بتوانم هر دو کار را کنترل کنم تا به هم آسیب نرسانند.
حالا چرا مدلینگ؟
در هر صورت چهره و قیافه و قیافه و …. آنها نفوذ زیادی داشتند، بنابراین من یک پیشنهاد دارم.
* قطعاً درآمد بیشتری وجود دارد، درست است؟ حداقل بیشتر از آربیتراژ است.
بله، اما سختی های خودش را دارد.
* این بیشتر از استرس قضاوت شدن، فحاشی، فحاشی و …
هر شغلی سختی های خودش را دارد. برای مدل شدن باید همیشه خوش اندام باشید، به خصوص ظاهرتان. وقتی تیزر میبینید خیلی سریع سی ثانیه یا یک دقیقه میبینید و تموم میشه ولی همون 30 ثانیه چند روز طول میکشه تمومه ولی درآمدش از تخمین بهتره.
*چه بهتر؟
ببینید در لیگ برتر در خوشبینانه ترین حالت می توانم 10 تا 12 بازی را سوت بزنم. انصافا رقمی در حدود 50 تا 60 میلیون می دهند. از این رقم مالیات هم کسر می شود اما دنیای مد چیز دیگری است.
آیا پس از بازنشستگی از داوری، این دنیای مد شغل اصلی شما خواهد بود؟
شاید، اما اولویت اول من داوری است. برای داوری خیلی زحمت کشیدم تا به اینجا برسم. تا زمانی که بازنشسته شوم از داوری دست نمی کشم.
* آیا شخص دیگری از دوستان یا داوران دیگر وارد این دنیا شده است؟
فکر می کنم آقای فغانی در تبلیغات هم بودند، اما فکر می کنم اگر جایگاهی را که ایشان داشتند داشتم در مدلینگ موفق تر بودم.
چگونه قاضی شدید؟
من از سال 77 سوت بازی می کنم اما از سال 92 وارد مسابقات لیگ برتر شدم به همین دلیل می گویم زجر زیادی کشیده ام. پدرم خیلی دوست داشت من داور شوم و این توصیه او بود که وارد این رشته شوم.. خودشان داور هستند. آنها بودند. پدرم از من می خواست به چیزهایی برسم که به دلیل یکسری مشکلات نتوانست به آنها برسد.
* آیا در حال حاضر این شرایط را رعایت کرده اید؟
اصلا! اینجا خدمات خیلی کم است، مشکلات زیاد است، اما سعی کردم آرزوی پدرم را برآورده کنم.
*احساس می کنم بین داوری و مدلینگ، شما قطعاً داوری را انتخاب می کنید، اما یک جورهایی از داور شدن پشیمان هستید، اینطور نیست؟
راستش بله، خیلی متاسفم و اگر قرار بود به 24 سال قبل برگردم، قطعا داوری را انتخاب نمی کردم. چون فرصت های شغلی زیادی داشتم که همه آنها را به خاطر قضاوت از دست دادم.
* چرا اینقدر طول می کشد که قضاوت نمی کنید؟
من صدمه دیده ام
*واقعا آسیب دیدگی داوران آنقدر رایج است که کمتر کسی به آن توجه می کند.
به عنوان یک فوتبالیست هم مصدوم هستیم، من از ناحیه مینیسک پایم آسیب دیدم، نمی دانم تا کی، طبیعتاً خدا را شکر برای سال جدید مشکلی ندارم. البته شانس آوردم که نیازی به جراحی نداشتم.اگر باید 50 میلیون می پرداختم.
*از خودتان؟بیمه نیستید یا فدراسیون و کمیسیون داوران پولی نمی دهند؟
نه! هیچکدام پول نمی دهند یادم می آید چند سال پیش آقای حاج ملک عمل کردند و فدراسیون فقط 10 درصد هزینه ها را پرداخت کرد.
*خب با این شرایط مثلاً همانطور که گفتید در طول سال 12 بازی را داوری می کنید و 50-60 میلیون می گیرید، چنین مصدومیتی همه چیز را به باد می دهد.
تمام.بعد هزینه های فیزیوتراپی، استخر، آب درمانی و… و برای داوران عملاً پولی نیست.
*یک چیز را صریح می پرسم، با این حقوق های کم و آسیب های زیاد، قبول دارید که در برخی قضاوت ها تردید شود؟
در چنین شرایطی بله، اما ما دیوانه کارمان هستیم و همین نکته بیشتر در مورد داوران صدق می کند.
*وضعیت قوه قضاییه در ایران در حال حاضر چگونه است؟
بد احتمالات نیز زیر صفر است. در بسیاری از بازی ها حتی هدفون هم نداشتیم. در یکی از بازی‌ها در اعتراض، با دستیارهای درون بازی خود از طریق تلفن همراهم تماس گرفتم تا آنها بتوانند این موضوع را بررسی کنند و مشکلات را برطرف کنند. ما هیچ آسایشی نداریم، از حداقل ها محروم هستیم و کشوری مثل عراق که داوری توسعه نیافته است، شرایط بسیار بهتری از ما دارد.
* فکر می‌کنید بالاخره کمک داور ویدیویی به ایران می‌آید یا…
با شرایطی که در فوتبال ما می بینم تا چهار سال آینده نمی توانیم از واقعیت مجازی استفاده کنیم زیرا اولین چیزی که برای این سیستم نیاز است اینترنت پرسرعت است. بعدی دوربین هایی هستند که در استادیوم ها قرار می گیرند. دوره ملاقات اپراتور و داور نیز یکی از الزامات است. به نظر شما کدام یک از اینها را می توانیم برای ضبط ویدیو انجام دهیم؟
*با تهدیدهای فیفا اگر به ایران نیایند چه کار کنیم، جلوی فوتبال ما را نمی گیرند یا مثلا میزبانی ما را نمی گیرند؟
نه، ندارند، اما نداشتن سیستم VR به داوران بین المللی ما آسیب می رساند و شانس خود را از دست می دهند.
* این سیستم چقدر می تواند به داوری لیگ کمک کند؟
زیاد. قاضی هم انسان است و در یک لحظه ممکن است یک اشتباه بسیار کشنده مرتکب شود.
* آیا تا به حال احساس کرده اید که اشتباهتان آنقدر کشنده بوده که شب ها از ناراحتی نتوانید بخوابید؟
بله گاهی اوقات که احساس می کردم اشتباه کردم، تمام شب را نخوابیدم، بلکه تمام هفته را به اشتباهم فکر کردم، چون دوست ندارم حق تیم را از دست بدهم. مثلاً بعد از یکی از بازی ها به صفحه شخصی من حمله کردند و حدود 8000 کامنت توهین آمیز به من نوشتند و به من تهمت های مختلفی زدند، من ناراحت شدم اما این ناراحتی هرگز باعث نشده بود که اینقدر نگران عزیزانم باشم که برای آنها بهترین ها را آرزو می کنم – خوبی ها، ای کاش فقط از آنها بخواهم که ما را قضاوت نکنند، این ما را بسیار ناراحت می کند.