رسانه هایی که غم ها و شادی ها را به اشتراک گذاشتند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ چهارم اردیبهشت روز رادیو بود، روزی که اولین میکروفن های رادیو در سال 1319 منتشر شد و البته همچنان رسانه ای خصوصی و حتی برای هر خانواده ای باشکوه و مهم بود.

حالا در هشتاد و دومین سالگرد رادیو برخی از پیشکسوتان و هنرمندان این باکس صدا از رسانه ای گفته اند که بعد از سال ها خانه دوم و حتی اولین آنها شده است و یا چند خطی از این رسانه نوشته اند که می توانید بیشتر بخوانید پایین

علی عسگر نادرپور پیشکسوت گزارشگری رادیو طی سخنانی گفت: اولین سخنان رادیو در سال 1319 تا به امروز با خشونت و آشتی همراه بوده است، اما کم نیستند کسانی که همیشه با رادیو همدردی کرده و هر روز بر اعتماد به نفس خود افزوده اند. روز به همین دلیل است که باید تلاش کنیم تا رسانه شنوایی ما (رادیو) همچنان با احترام به سواد رسانه شنوایی، در رسانه ها همچنان پررنگ و پویا بدرخشد.

همه غم ها و شادی های مخاطب را به اشتراک بگذارید

پس از حدود 50 سال کار مستمر و انباشت تجربیات مختلف و متنوع و همچنین حضور مستمر خود در رادیو طی این سالها به این نتیجه رسیدم که این رسانه از بدو پیدایش در ایران یکی از مهمترین اعضا محسوب می شود. خانواده های ایرانی و این پیوند خانوادگی به طور مستمر و مؤثر در سطوح مختلف وجود دارد.

وکیلی افزود: صداوسیما به عنوان عضوی بزرگ و مسئولیت پذیر خانواده خود را شریک همه غم ها و شادی های مخاطب قرار داده است. هرچند مدتی ارتباط صداوسیما با مخاطبانش به دلایل مختلف دشوار بود، اما با گسترش توان فنی، تولیدی و هنری دلسوزان، بحمدالله توانست جایگاه خود را بازسازی کند و جایگاه خود را پیدا کند. این بدان معناست که با توجه به دسترسی آسان به رادیو در هر زمان و مکان و پیشرفت فناوری های ارتباطی در کنار حضور جوانان مجرب و علاقمند، قطعا جایگاه رادیو بالاتر و پربارتر از آنچه امروز می شنویم خواهد بود.

رضا حضرایی سخنگوی پیشکسوت رادیو نیز در یادداشتی به مناسبت سالگرد تاسیس رادیو در ایران نوشت:

یک روز ناگهان صدایی در شهر پیچید و به همه سلام کرد!

صدا نابهنگام بود اما مدتها بود که همه منتظر آن بودند. جا خالی بود تا سکوت مردم را به نغمه ها و سخنان امید هدایت کند

پل بساز!

ناگهان از آن روز – چهارم اردیبهشت 1319 – شروع شد، رادیو با همه لهجه ها و لحن های زیبای خود همیشه با مردم این دیار صحبت می کرد!

از آن روز به بعد این صدای گرم مهمان خانه مردم شد. رادیو همیشه دلها را به یک انسان زیبا، زندگی را به تداومی شاد و خستگی را به امیدی روشن دعوت کرده است!

برخی امواج آرام صدای رادیو را به نسیم تشبیه کردند! نسیم می وزد تا روح طبیعت را با لطافت روحی و حیات بخش خود بیدار کند. همکاران رادیو نیز با رسالتی آگاهانه روح انسان سازی و امید مخاطب را به همراه دارند!

روز رادیو بر شنوندگان همیشگی، همفکران و همکاران سخت کوش مبارک!

تخصص و تغییر در محتوا از مهمترین مزیت های رادیو است

ادبی که یکی از برنامه نویسان برجسته رادیو است و برنامه های سلامتی خوبی را برای یک سال تولید کرده است، گفت: “من تقریبا 20 سال است که در رسانه های رادیویی کار می کنم. در مجموع، در این مدت فراز و نشیب های زیادی داشته ایم.” ما با تلاش و پشتکار به سفر خود ادامه می دهیم. از آنجایی که رادیو رسانه ای بسیار پرمخاطب و در دسترس است، به دلیل مزایای فراوانی که دارد، می توان آن را رسانه ای داغ و پویا دانست. بنابراین باید گفت مردم نیز به این امر توجه ویژه ای دارند چرا که به مرور زمان شاهد تغییرات مثبت زیادی در برنامه ها هستیم. از سوی دیگر با توسعه شبکه‌های رادیویی و افزایش تعداد آنها در بخش‌های دولتی، خصوصی و تخصصی، موجب تجلی این رسانه در ابعاد هر چه بیشتر شده‌ایم.

ادبی در خصوص نقش موثر رادیو افزود: در واقع تغییر رویکردها به همراه افزایش کمی و کیفی شبکه های رادیویی زمینه ساز جایگاه عموم مردم در این رسانه شد. به دلیل استفاده از جلوه های بصری بین رادیو و رادیو تمایز قائل شوید.

وی افزود: باید توجه داشت که تنها سازهای رادیویی موسیقی و کلام است که بر اساس آن مفاهیم و احساسات باید منتقل شود. اما رادیو به دلیل ویژگی های متفاوتش همچنان متفاوت است. از سوی دیگر باید توجه داشت که مزیت های ماندگار رادیو توانست آن را به عنوان رسانه ای باشکوه و اصیل معرفی کند. در واقع این دو موضوع مهم رادیو را ماندگار کرده است.

به سرعت با زمان و مکان مورد نظر قطعه رادیویی مورد نظر سازگار شوید

محمدمهدی صدیفی تهیه کننده پیشکسوت و مدرس دانشگاه نیز در سخنانی گفت: رادیو در گذر زمان نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان جایگاه ویژه ای دارد و هنوز هم هست. اما همانطور که همه چیز در طول زمان تغییر کرده است، رادیو نیز تغییر کرده است.

وی با اشاره به رویکرد شبکه های رادیویی جهانی گفت: این رادیوها در دنیا موفق هستند که می توانند در سریع ترین زمان ممکن خود را با آب و هوا و مکان روز تطبیق دهند. این یکی از مهمترین چیزها در یک رادیو خوب با مخاطب زیاد است.

صدیفی گفت: چون رادیو محیط تخیل است و تخیلی که رادیو در مخاطب ایجاد می کند، نیازمند تحقیق، تحقیق، تحقیق و ارتباط است. اگر رادیو بتواند شرایط ساخت برنامه های خود را فراهم کند، می تواند رادیوی موفقی باشد و در آینده نیز رسانه ای موثر برای مخاطبان باشد.

امکان انتشار اخبار موثق با تکیه بر مزیت در دسترس بودن

عبدالله فجری مجری برنامه تقویم تاریخ رادیو ایران نیز در سخنانی گفت: رادیو همواره جایگاه ویژه ای در بین سایر رسانه ها داشته است زیرا به راحتی در دسترس عموم قرار گرفته است، بنابراین روند اطلاع رسانی این رسانه باید به نوعی بیشتر شود. این که شنونده آن را در اولویت خود قرار دهد.

وی با اشاره به نقش رادیو در آینده یادآور شد: رادیو در همه جا می تواند نقش مهمی ایفا کند و تا جایی که بتواند قدرت پخش اخبار موثق را در نظر بگیرد، با تکیه بر مزیت همراهی این رسانه در کنار برنامه سازی صحیح و اصولی، افزایش می یابد. . ما می توانیم مخاطب رادیو باشیم.

فاطمه نیرومند مجری پیشکسوت رادیو با اشاره به سالگرد تاسیس رادیو گفت: رادیو رسانه ای گرم، عمیق و عمیق و با وجود گسترش ارتباطات در جامعه بشری و نفوذ فضای مجازی در بین جوامع، مردم و مسئولان است. مثلاً در سالهای دفاع مقدس از جبهه ها، در میان غرش موشک باران در زیرزمین ها، در شور و شعف آزادسازی خرمشهر، در فراق و از دست دادن امام زمان (عج)، در ندای کمک در زلزله مان. هموطنان شکست خورده در جشن های عشق و نیکوکاری این رادیویی است که می درخشد و نقطه اتصال در مقاومت و در شکوه و اقتدار حضور مردم در همه صحنه هاست.

وی ادامه داد: با رادیو مخاطب فکر می کند، احساساتش تشدید می شود، قدرت تصویر افزایش می یابد و در نهایت ارزش های معنوی و انسانی کشف و تاکید می شود و این ارتباط تنگاتنگ بین مخاطب و رادیو ذهن را به چالش می کشد و می تواند هم افزایی کند. امید و ارزش های انسانی رادیو قابل احترام است و می تواند احترام را در جامعه گسترش دهد و ترویج دهد.

نیرومند با بیان اینکه برنامه سازان رادیو هنرمندانی گمنام، بی ادعا و پاک هستند، ادامه داد: کسانی که مردم آنها را نمی شناسند و به دنبال شهرت نیستند. آنها اغلب انسان هایی ساده و بی آلایش، بی تکلف و در عین حال باهوش، متفکر و سخت کوش هستند. آنها همان افرادی هستند که در عوامل مختلف یک برنامه صادقانه خدمت می کنند.

او گفت: «بزرگترین دستاورد من در کارم همکاری با بهترین و مشهورترین اساتید و هنرمندان رادیو است. خاطرات گرانبهای فراوان همراه با زنده یاد مکبلی، زنده یاد رامین فرزاد، زنده یاد استاد عاملی، استاد مقامی، استاد مقامی، جاویدنی، محبی، کاردان و بهروز رضوی و بسیاری دیگر از اساتید کربلا و هنرمندانی که سال ها از آنها درس خوانده ام و همیشه قدردان علم و حضورشان هستم، بوده ام و خدا را شکر.

برنامه ای که باعث شد جوانان تهرانی شبانه بیایند و عواملش را ببینند

رامین پور ایمان بازیگر پیشکسوت و رادیو با اشاره به آشنایی خود با رادیو گفت: آشنایی من با رادیو از مغازه ها شروع شد زیرا به دلیل اعتقادات پدرم رادیو در خانه نداشتیم. تقریباً کلاس پنجم بودم که به مهمانی رفتیم. در آنجا یک رادیو مستطیلی با روکش چرمی به من نشان دادند و برای اولین بار در سال 1342 داستان شب روی پشت بام با ستاره ها را شنیدم و از این جعبه جادویی ناپدید شدم. اولین بار در تابستان 1362 وارد رادیو شدم، کم کم با تمام هنرمندانی که سال ها در ذهنم پرورش داده بودم آشنا شدم. رامین فرزاد را با صدای استثنایی اش دوست داشتم، اکبر مشکین، تاجی احمدی، شمسی فضل الهی، ثریا قاسمی، مسعود تاجبش، هوشنگ حالتبری، هوشنگ امیرفضلی… ستارگانی بودند که امسال توانستم ببینم.

پوریمان درباره تاثیر رادیو بر گفتار توضیح داد: ما بچه های پایین شهر و جنوبی ترین منطقه تهران بودیم و گفتارمان کمی با ادبیات استاندارد فاصله داشت. اما گوش دادن به ادبیات نمایشی نحوه صحبت ما را در دبیرستان تغییر داد. یکی از غم های من این است که چرا رادیو و برنامه های امروزش این تاثیر را در رفتار و گفتار مردم ندارد! او با این تفاوت از من یک فرد متفاوت ساخت. امیدوارم مردم با کارت شناسایی وارد شوند.

وی یکی از تجربیات برنامه های پرمخاطب رادیو جوان را بیان کرد: زمانی که رادیو جوان ساعت 18 بود ما را به برنامه ای به نام شباهنگ دعوت کردند که از ساعت 23 تا 3 بامداد ادامه داشت. دو مجری بودند که یکی غلام و دیگری دوست خوبم آقای آوایی بود. تهیه کنندگی این برنامه بر عهده آقایان گلبن و رضابالا بود. در آن زمان برنامه شباهنگ واقعاً پر هیاهو بود. در این ساعت باید چیزی می گفتیم تا جوانی بیدار بماند و صدای ما را بشنود. یادم می آید ساعت ها در اتاقم صحبت های ائمه را مرور و یادداشت می کردم. این جملات ارزشمند را به مخاطبان تقدیم کردم و برنامه به برکت این جملات برکات فراوانی گرفت. جوانان با این برنامه درد دل های شخصی خود را بیان کردند. حتی یادم هست یک شب از مازندران آمده بودند درب عوامل جام جم را از برنامه ببینند.

جعفر تاجیک پیشکسوت رادیو نیز در یادداشتی به همین مناسبت نوشت:

«27 سال رژه مثل باد از جلوی چشمانم می گذشت. دلم برات تنگ میشه. دلم هنوز بهانه خانه دوم را می پذیرد.

گاهی دلتنگ می‌شوی که فقط باید فریاد بزنی، اما سکوت می‌کنی، گاهی چقدر دلت برای رسانه‌های آرامش‌بخش تنگ شده است. رسانه های رادیویی خیالی معنویت گرایی روح طبیعت را بیدار می کند و اصحاب رسانه با درک آگاهانه و درایت خود روح انسان سازی را در ذات مخاطب زنده می کنند و این دم در پیشگاه خداوند تا ابد جاری می شود رادیو فقط جعبه کوچکی نیست که خلق کند. فرهنگ در همه دوره ها و ادوار نه تنها نشان داده است که در زمان جنگ و صلح، در زمان شادی و غم، در زمان اضطراب و آرامش، نه تنها برای طیف و گروه، بلکه برای جوانان و پیر و جوان و بزرگ شاید بی سوادی بزرگترین دلیل محبوبیت این جعبه جادویی باشد.

یاد برنامه های مختلفی می افتم که شب شنبه و رادیو مادر، دنیای سیاست و تحلیل روز و به موقع افق شمسی و دلتنگی لحظه های نماز، شام و آرامش همراه با شادی، سلام ایران و احیای صبح، ترانه ها را از دست داده بودم. و برنامه های رادیویی و … اینکه هرکسی مخاطب خودش را داشت که هرکس با عشق و علاقه با پیامک و ارتباط تلفنی به من انگیزه تلاش و کوشش را به عنوان یک برنامه نویس می دهد فقط به یک کلمه رسیدم یادت باشد.

یاد همه همکاران پرتلاشم، به یاد کسانی که دیگر نیستند، مثل مهران دوستی جمیله بی نیاز عباس نعمتی حسین فاطمان مسعود جان نثاری… و باز هم من و دلتنگی

به یاد داشته باشید که من هنوز مثل قبل رادیو را دوست دارم … »

انتهای پیام/