کشتار با تفکر مذهبی افراطی یکی از دلایل جذب قاتلان زنجیره ای به سمت زنان است، کسانی که این طرز فکر را دارند معمولا زنان خیابانی را هدف قرار می دهند و فکر می کنند با این کار جامعه را از ناپاکی نجات می دهند. اما انگیزه قتل های زنجیره ای و زنان کشی به همین جا ختم نمی شود.
حسن ظهوری – آخرین باری که رسانه ها از قتل های زنجیره ای و تکه تکه شدن اجساد صحبت کردند، زمانی بود که اکبر خرمرین و همسرش ایران موسوی به اتهام قتل و قطعه قطعه کردن جسد پسرشان دستگیر شدند. اما بعداً معلوم شد که با دختر و دامادشان هم همین کار را کرده اند. اما اکنون تا زمان انتشار این گزارش، جسد تکه تکه شده دو زن در تهران پیدا شده است.
قاتل اولین قربانی خود را در کیسه های پلاستیکی قرار داد تا اینکه قطعه قطعه شد و در حالی که تمام محتویات زن بیچاره را در یک کیسه ورزشی گذاشته بود، او را حدود ابتدای خرداد در میدان آزادی تهران رها کرد. زن 25 ساله ای که گفته می شود تبعه افغانستان است. اما جسد دوم در اوایل تیرماه در خزانه پیدا شد. جسد تکه تکه شده زنی احتمالاً بین 35 تا 40 ساله در فریزر، کنار سطل زباله.
قاتل یا قاتلان می توانستند به جای رها کردن جسد در میدان آزادی، شلوغ ترین میدان شهر، جسد را نابود کنند یا در زیر زمین دفن کنند. احتمالاً می خواستند با گذاشتن کیسه دوفیل همراه با جسد در چنین مکان شلوغی پیامی ارسال کنند. حداقل می خواستند جسد پیدا شود. همین امر در مورد بدن دوم نیز صدق می کند. قاتل می خواست جسد پیدا شود وگرنه مثل اکبر خرمدین تکه تکه مقتول را به زباله دانی می انداخت تا کاملا از بین برود.
قتل های زنجیره ای در ایران طی 100 سال گذشته همواره تکان دهنده و تکان دهنده بوده و بیشتر آنها زنان را قربانی خود کرده اند. اگرچه هنوز نمی دانیم که آیا یک قاتل زنجیره ای در این دو قتل اخیر در تهران دست داشته است یا خیر. اما از آنجایی که قاتل رفتارهای عجیب و غریبی از خود نشان داده است، حتی گاهی شبیه به رفتار قاتلان زنجیره ای، مانند الگوی قتل یا اینکه عمدا جسد را در مکانی شلوغ رها کرده است، مشخص است که احتمالاً با یک سریال روبرو هستیم. قاتل
پیش از آن، مشهورترین قاتلان زنجیره ای زنان، سعید حنایی و غلامرضا خسرو بودند. هر دو با انگیزه های متفاوتی مرتکب جنایت شده اند، اولی که به قاتل عنکبوت معروف است در مشهد برای پاکسازی شهر از فساد، فاحشه ها را فریب داده و با روسری خفه می کند. او که با تفکر افراطی مذهبی دست به چنین اقدامی تصادفی زد، در یک سال، از سال 1379 تا 1380، 16 زن را کشت. اما غلامرضا خوشرو یا خفاش شب انگیزه دیگری داشت. او شب‌ها زنان را سوار موتورسیکلت می‌کرد و پس از تجاوز به آنها و سرقت طلاها و جواهرات آنها را در مکان‌های نامعلومی می‌کشت. هاشور بین سالهای 1371 تا 1376 9 زن را به طرز فجیعی به قتل رساند.
کشتن با تفکر مذهبی افراطی یکی از دلایل جذب قاتلان زنجیره ای به سمت زنان است. دقیقاً همان انگیزه ای که چهار جوان کرمانی را بر آن داشت تا زنانی را که به گفته آنها فساد در شهر گسترش می دادند، بکشند. اگرچه آنها به قتل 5 زن در سال 2001 اعتراف کردند، اما تخمین زده می شود که تعداد قربانیان آنها 18 زن باشد. این کشتارها به کشتار محفلی در کرمان معروف است.
صاحبان چنین تفکری فقط زنان خیابانی و روسپی را هدف قرار می دادند و فکر می کردند به این ترتیب جامعه را از ناپاکی نجات می دهند. دقیقاً همان طرز فکری که حسن اورنگی 50 سال قبل از سعید حنایی در مشهد داشت و جنایات فجیعی از حنایی مرتکب شد. اورنگی در سال های 1324 تا 1330 به کمک همدستش عباسعلی ظریفیان 62 زن خیابانی را با روسری خفه کرد و در اعترافات خود گفت که با این کار شهر را از پلیدی نجات داد و باید از او تشکر کرد. اما این همه ماجرا نیست. اورنگی به زنان تجاوز می کرد و اموال آنها را قبل از کشتن آنها می دزدید. همان کاری که غلامرضا خسرو یا خفاش شب انجام می داد.
از آنجایی که زنان معمولا از گوشواره، دستبند، النگو یا انگشتر استفاده می کنند، دارایی هیجان انگیزی برای قاتلان سریالی هستند. بسیاری از انگیزه‌های قتل‌های زنجیره‌ای برای همین بوده است. زنان پس از تجاوز جنسی برای سرقت جواهرات آنها کشته می شوند. درست مثل کاری که مهدی فرجی انجام می داد. او زنان را به وانت خود کشاند و پس از تجاوز به آنها، طلا و جواهرات آنها را به سرقت برد. البته، قربانیان زن همیشه برای سرقت جواهرات مورد تجاوز قرار نمی گیرند. مثلاً مهین قدیری در قزوین زنان سالخورده را با آب میوه مسموم می کرد و آنها را می کشت تا جواهراتشان را بدزدد یا فرزاد با کمک همسرش 8 زن سالخورده گیلان را کشت و آنها را تکه تکه کرد تا جواهراتشان را بردارد.
اما تفکر مذهبی افراطی و طلا و جواهرات تنها دلایلی نیستند که زنان طعمه قاتلان زنجیره ای می شوند. یکی از مهم ترین انگیزه های چنین قتل هایی توافق شخصی است. یعنی زنان به این دلیل کشته شدند که مثلاً مادر یا همسر قاتل به او بدرفتاری کرده یا به او خیانت کرده است و حالا دیگر زنان باید تاوان آن را بدهند. مثل کاری که مجید سالک محمودی کرد. وقتی از زندان برگشت متوجه رابطه همسرش با پسر عمویش شد. با اینکه این دو نفر را نکشته بود، اما رفت و زنانی را که معتقد بود از تهران تا کرج، تاکستان، رشت و اردبیل به شوهرانشان خیانت می‌کردند خفه کرد و کشت. و بین سالهای 1371 تا 1376 49 زن را به قتل رساند.
نه تنها این، چون فرید بگلانی از مادرش متنفر بود و به همین دلیل از زنان متنفر بود، در فاصله سال های 83 تا 1387 16 زن را در اهواز با ضربه به سر و انداختن جسد آنها به داخل ماشین کشت. 8 تن از قربانیان او دختران کوچک بودند اما زنان تنها قربانیان تجاوز جنسی و قتل های زنجیره ای نیستند. در فاصله سالهای 1299 تا 1312 اصغر قاتل حدود 33 پسر را پس از تجاوز وحشیانه با بریدن سر و انداختن آنها به چاه به قتل رساند.
اما بزرگترین جنایتی که در ایران اتفاق افتاد را محمد بسیه معروف به بیجه انجام داد. او 54 پسر را پس از ضرب و شتم و تجاوز به آنها کشت، جسدشان را سوزاند و در گورهای کم عمق دفن کرد. او تا پیش از این مخوف ترین قاتل زنجیره ای 100 سال اخیر ایران بود و قربانیانش نه زن، که کودک بودند. کودکانی که مانند زنان در مقابل مردانی که قتل های زنجیره ای انجام می دهند بی دفاع هستند.